Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ - ΚΥΠΡΟΣ - ΕΛΛΑΔΑ







Η γνώση είναι δύναμη..Ποια γνώση όμως ; Αυτή που προκατασκευασμένα συμπεράσματα σε καθοδηγούν για να επιλέξεις σε ήδη προεπιλεγμενα, εν αγνοία σου, αποτελέσματα; 
Η γνώση των άλλων ; ή αυτή που κατόπιν έρευνας , μικρής ή μεγάλης , σε βάθος ή στην επιφάνεια σου δίνει το δικαίωμα να σκεφτείς και να προβείς σε δικά σου συμπεράσματα;

Η ιστορία γράφεται απο τους νικητές, άρα έχει και προσωπικά στοιχεία και υποκειμενικές απόψεις . Αυτό δεν μας σταματά όμως απο το ν' αναρωτιόμαστε τι πραγματικά έγινε, τι μπορεί να γίνει ή τι θα μπορούσε να γίνει. Το καλύτερο όμως ειναι αυτό που δεν έχει έρθει ακόμα . Αυτό που σχεδιάζεται απο κάποιους, αλλά μπορεί απο εκεί που κανείς δεν το περιμένει, ν' ανατραπή, απο τους ‘’άθλιους’’ 


Κανείς δεν μπορεί να πει, τα έψαξα όλα. Εψαξα παντού και συνέλεξα τα πάντα . Ουτοπία η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια φρουτοπία σάπιων εννοιών και σκέψεων. 



Δανείστηκα πληροφορίες απο όπου μπορούσα να συλλέξω..Σίγουρα πολλές έμειναν εκτός, καθότι η θάλασσα των πληροφοριών δεν έχει αρχή και τέλος , όμως αυτό δεν σταματά την έρευνα. Ολες οι πηγές αναφέρονται με σκοπό , όχι την απόδειξη του ορθού ή του λάθους , του καλού και του σωστού , ή της χειραγώγησης της σκέψης. Η προσπάθεια και το κουράγιο , η προσωπική εμπειρία και το βίωμα έχει όνομα , έχει ταυτότητα και το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να τα τιμήσει με την αναφορά τους . Κείμενα τα οποία έχουν διαρρεύσει στο διαδίκτυο και τα οποία μπορεί ή και όχι, να ειναι αληθινά μέσω των wikileaks παρατίθενται, ώστε ο καθείς να αποφασίσει και να συμπεράνει απο μονος του για το αν κάποιος/οι ........... κάνει/ουν πλάκα παίζοντας μαζί μας το Θεό παρα τω Θεώ.



Αφιερωμένο στους Ελληνες απανταχού
Στην οικογενειά μου 
Μα πάνω απο όλους
στον Πατέρα μου που ακόμα και σήμερα 
με μαθαίνει με την μια και μοναδική 
αγάπη ''την Πικρή'', την δύσκολη, την άνευ όρων
για τη ζωή και τον θάνατο..



ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ (αγγλ. Henry Alfred Kissinger, γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1923) είναι Αμερικανός ακαδημαϊκός -καθηγητής πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων-, συγγραφέας και διπλωμάτης. Κυριάρχησε στο σχεδιασμό και την εκτέλεση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το 1969 ως το 1977, επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον (1969-1974) και Τζέραλντ Φορντ (1974-1977), ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας (National Security Advisor) και υπουργός Εξωτερικών.Ο Κίσινγκερ γεννήθηκε στη Γερμανία ως Χάιντς Άλφρεντ Κίσινγκερ (Heinz Alfred Kissinger) από Γερμανοεβραίους γονείς. Ο πατέρας του Λούις Κίσσινγκερ (αγγλ. Louis Kissinger, 1887-1982) ήταν δάσκαλος και η μητέρα του Πάουλα (Στερν) Κίσσινγκερ (1901-1998) νοικοκυρά. Σε νεαρή ηλικία, αγαπημένη του ασχολία ήταν το ποδόσφαιρο και μάλιστα υπήρξε παίκτης του νεανικού τμήματος της ποδοσφαιρικής ομάδας “Γκρόιτερ Φιρτ”, μίας απ' τις καλύτερες τότε ομάδες της Γερμανίας. Μαζί με τους γονείς του, το 1938 διέφυγαν ΗΠΑ, στην Νέα Υόρκη υπό την απειλή του ναζιστικού καθεστώτος. Εκεί φοίτησε στο Λύκειο Τζωρτζ Ουάσινγκτον, όπου μετά τον πρώτο χρόνο παρακολουθούσε νυκτερινά μαθήματα, ενώ την ημέρα εργαζόταν σε εργοστάσιο. Κατόπιν, σπούδασε λογιστικά στο Σίτυ Κόλλετζ Νέας Υόρκης, συνεχίζοντας παράλληλα να εργάζεται.

Το 1943 οι σπουδές του διακόπηκαν, όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στον Αμερικανικό Στρατό. Κατά την ακόλουθη περίοδο συμμετείχε σε επιχειρήσεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των οποίων σε αποστολή στο Κρέφελντ και Ανόβερο της Γερμανίας. Μετά τον πόλεμο, αρχικά ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στο Χάρβαρντ, αλλά παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και επιτροπές που αφορούσαν την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών.


Εξωτερική Πολιτική


Μετά το 1969, ο Κίσινγκερ ήταν υπεύθυνος για το «άνοιγμα» των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την κομμουνιστική Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ και την ύφεση (détente) της ψυχροπολεμικής ρητορικής και έντασης με τη Σοβιετική Ένωση του Λεονίντ Μπρέζνιεφ. Ως αποτέλεσμα από τις επαφές με τον Κινέζο πρωθυπουργό Τσου Ενλάι, συμφωνήθηκε μία σινο-αμεριακανική, αντισοβιετική στρατηγική. Λόγω δε της συμβολής του στην κατάπευση πυρός και την απόσυρση των Η.Π.Α. από το Βιετνάμ, του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 1973 –αν και η κατάπαυση πυρός δεν είχε τελικά διάρκεια. Ταυτόχρονα, όμως, υπό την καθοδήγησή του η Αμερικανική κυβέρνηση στήριξε αποφασιστικά διάφορα αυταρχικά καθεστώτα, μεταξύ των οποίων η ελληνική Χούντα των Συνταγματαρχών και η χούντα του στρατηγού Αουγούστο Πινοσέτ στη Χιλή.
Πολυγραφότατος, ο Κίσινγκερ είναι από τους πιο γνωστούς υποστηρικτές της σχολής του ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις, η οποία υποστηρίζει ότι η εξωτερική πολιτική ενός κράτους πρέπει να χαράσσεται με αποκλειστικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, αγνοώντας παράγοντες όπως οι ηθικο-φιλοσοφικές πεποιθήσεις της εκάστοτε κυβέρνησης ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι, έχει γίνει στόχος έντονης κριτικής από αριστερούς λόγω της υποστήριξής του προς δικτατορικά καθεστώτα εφόσον αυτά εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά και από νεοσυντηρητικούς, τις προσπάθειες των οποίων για «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκόσμια εξάπλωση της δημοκρατίας» ο Κίσινγκερ αντιμετωπίζει ως επικίνδυνες αφέλειες που φανερώνουν άγνοια για το πως λειτουργεί ο κόσμος.
Έντονες επικρίσεις κατά της πολιτικής του Κίσσινγκερ έχει εκφράσει μεταξύ άλλων ο Αμερικανός δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς στο βιβλίο του «Η Δίκη του Χένρυ Κίσσινγκερ, όπου διατείνεται ότι θα έπρεπε να δικαστεί για «εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και άλλα. Ο συγγραφέας δίνει στοιχεία για την εγκληματική, κατά τον ίδιο, ανάμειξή του στα πολεμικά και δικτατορικά δρώμενα στην Ινδονησία, το Μπαγκλαντές, τη Χιλή, την Κύπρο και το Ανατολικό Τιμόρ.

Στάση στο Κυπριακό


Επί υπουργίας του, μεταξύ άλλων έλαβε χώρα το πραξικόπημα της ελληνικής Χούντας και η πολύνεκρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974.
Από τους πρώτους που αποκάλυψε ότι Κίσσινγκερ και Στέητ Ντηπάρτμεντ ήταν εκ των προτέρων ενήμεροι για το επικείμενο πραξικόπημα της χούντας ήταν ο πολιτικός ανταποκριτής των Νιου Γιορκ Τάιμς, σε φύλλο της εφημερίδας του Αυγούστου του 1974. Σύμφωνα, μάλιστα, με τον Αμερικανό δημοσιογράφο, κατά την επίσημη εκδοχή του Στέητ Ντιπάρτμεντ, έκρινε ότι έπρεπε να προειδοποιήσει το στρατιωτικό καθεστώς να μη πραγματοποιήσει το πραξικόπημα, το οποίο και έγινε έως την 9η Ιουλίου, σύμφωνα με επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις από τις υπηρεσίες του στην Αθήνα, δηλαδή την Αμερικανική πρεσβεία και τον εκεί πρέσβη κ. Τάσκα. Προχωρώντας παραπέρα, ο τότε βουλευτής της Ένωσης Κέντρου, Ιωάννης Ζίγδης δηλώνει σε αθηναϊκή εφημερίδα της εποχής ότι ο Κίσσινγκερ «όχι μόνο εγνώριζε το πραξικόπημα για την ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου πριν από τις 15 Ιουλίου αλλά και το είχε ενθαρρύνει, αν όχι παρακινήσει».
Αξιοσημείωτο είναι ακόμα ότι, όπως δημοσίευσε τότε η ίδια εφημερίδα, έως και ανήμερα της έναρξης της εισβολής (20 Ιουλίου 1974) ο υφυπουργός του Κίσσινγκερ, Τζόσεφ Σίσκο βρισκόταν στην Άγκυρα σε επαφές με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ετζεβίτ και Υπ. Εξ. Γκιουνές. Την ίδια ημέρα μετέβη, καθ’ υπόδειξιν του Κίσσινγκερ, στην Αθήνα, για να αναχωρήσει και πάλι για την Άγκυρα, το μεσημέρι της επομένης ημέρας. Ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών δεν εξαιρούνταν από το αντι-αμερικανικό μένος που διακατείχε μεγάλο μέρος της τότε ελληνικής κοινής γνώμης, και ιδίως των νέων, το οποίο δεν αμφέβαλε για τον αρνητικό ρόλο των ΗΠΑ. Σε αντιαμερικανική διαδήλωση φοιτητών στο Ηράκλειο, λίγο μετά τη β’ φάση της τουρκικής εισβολής , ακούγονταν συνθήματα όπως «Δολοφόνε Κίσσινγκερ», «Έξω οι Αμερικανοί» και «Όχι Διχοτόμηση».

ΚΥΠΡΟΣ 1974
ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ  ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1955

ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ



Η ελληνικότατη Κύπρος μας,κατακτήθηκε το 50μ.Χ από τους Ρωμαίους,στην συνέχεια δε το 330 μ.Χ πέρασε στους Βυζαντινούς,το 1192 στους Φράγγους,το 1489 στους Βενετούς και το 1571 στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Το 1878 ο σουλτάνος παραχωρεί την Κύπρο στους Βρετανούς,μετά απο μια ακόμη (πολλοστή) ήττα των Οθωμανών Τούρκων απο τους Ρώσους, με την υπόσχεση στο Σουλτάνο ότι το Αγγλικό  στέμμα θα τον βοηθήσει στον επόμενο πόλεμο. Στην πραγματικότητα οι Βρετανοί την πήραν για να την χρησιμοποιούν ως ορμητήριο στην Ανατολική Μεσόγειο για  την προστασία κυρίως της μεγαλύτερης στρατηγικής τους επένδυσης μετά την Ινδία, που ήταν η διώρυγα του Σουέζ στην Αίγυπτο.
Το 1921 με ευκαιρία την εκατονταετηρίδα από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης οι Κύπριοι κάνουν το πρώτο δημοψήφισμα για "Ένωση"με την μητέρα πατρίδα.Οι Βρετανοί προβαίνουν σε απελάσεις.Το 1930 γίνεται δεύτερο δημοψήφισμα.

ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ


Η πρώτη εξέγερση των Κυπρίων κατά των Βρετανών,έγινε τον Οκτώβριο του 1931,με αποτέλεσμα οι Βρετανοί να επιβάλουν σκληρά δικτατορικά μέτρα.


Κατά τον Β'ΠΠ Κύπριοι εθελοντές συμμετέχουν σ'αυτόν υπό την σημαία της Μ.Βρετανίας.
Μετά από δημοψήφισμα το οποίο πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 1950 το 95,7% των Κυπρίων ψήφισαν υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Κύπρου η οποία είχε αναλάβει τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος ήταν τότε ο  (ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ) Μακάριος Β'. Τον Ιούνιο όμως απεβίωσε και στη θέση του εξελέγη ο Μακάριος Γ' χωρίς άλλον υποψήφιο.Ήταν το τρίτο αλλά μαζικότερο δημοψήφισμα που διεξήχθη στην Κύπρο με σκοπό την ανάδειξη της επιθυμίας των Κυπρίων για Ένωση.
Με πάνδημα συλλαλητήρια, με παγκύπριες εθνοσυνελεύσεις και ενέργειες προς την κυπριακή κυβέρνηση και τον ΟΗΕ διαδηλωνόταν ο πόθος των Ελλήνων Κυπρίων για την εθνική τους αποκατάσταση. Οι ειρηνικές αυτές ενέργειες απέβησαν άκαρπες. Είναι χαρακτηριστική η γραπτή απάντηση του Κυβερνήτη Σέρ Αντριου Ράιτ στο αίτημα του Αρχιεπισκόπου και Εθνάρχου να εφαρμοσθεί το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του κυπριακού λαού: "Η Βρετανική Κυβέρνηση δεν σκοπεύει οποιαδήποτε αλλαγή της κυριαρχίας της Κύπρου και θεωρεί το ζήτημα κλειστό".
Έτσι το 1952 ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για τον αγώνα κατά των Άγγλων από τη μυστική Επιτροπή Αγώνα. Τα 12 μέλη της ορκίστηκαν στις 7 Μαρτίου 1953 στην Αθήνα ότι θα ξεκινούσαν ανυποχώρητο αγώνα για την Ένωση. Μεταξύ αυτών ο Κύπριος απόστρατος Συνταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού, Γεώργιος Γρίβας και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ'. Ο Γρίβας μετά από  δύο αναγνωριστικά ταξίδια στην Κύπρο (Ιούλιος 1951, Οκτώβριος 1952) μεταβαίνει στο νησί τον Νοέμβριο του 1954 και ξεκινά την οργάνωση του ένοπλου κινήματος και την εκπαίδευση των μελών του.
Η ένοπλη οργάνωση που ξεκίνησε τη δράση της την 1η Απριλίου 1955, πήρε το όνομα Ε.Ο.Κ.Α (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών).Ο κύριος σκοπός της ΕΟΚΑ ήταν η Ένωση.
Ο Γρίβας ήταν ο στρατιωτικός ηγέτης και ο Μακάριος ήταν ο πολίτικος ηγέτης. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε ήδη από τη μέρα της ανάληψης των Αρχιεπισκοπικών του καθηκόντων ξεκινήσει να πιέζει την Αθήνα για να προσφύγει εκ μέρους της Κύπρου στον ΟΗΕ, αφού η Βρετανία αρνούνταν πεισματικά να δεχθεί ότι υπήρχε θέμα Κυπριακού και άρα να το συζητήσει με την Ελλάδα. Έτσι,το 1954 η Ελλάδα προσφέυγει για πρώτη φορά στον ΟΗΕ. Μέχρι το 1959 θα ακολουθήσουν ακόμα τέσσερις ελληνικές προσφυγές.
Η ΕΟΚΑ στο στρατιωτικό πεδίο παρέμεινε αήττητη, γεγονός που παραδέκτηκαν ακόμα και οι ίδιοι οι Άγγλοι.Στις 9 Μαρτίου 1956 οι Βρετανοί εξορίζουν τον Μακάριο στις Σεϋχέλλες.Αρχές του 1957 ο Μακάριος έδωσε σημεία συμβιβασμού και οι Άγγλοι τον άφησαν ελεύθερο από τις Σεϊχέλες στις 23 Μαρτίου 1957, αλλά του απαγόρευσαν να γυρίσει στην Κύπρο. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Στις Σεϊχέλλες ο Μακάριος και άλλοι τρείς κύπριοι ιερωμένοι διέμειναν σε ένα ανάκτορο,με υπηρέτες και λοιπές ανέσεις.Όπως απεδείχθει μεταγενέστερα σκοπός των Βρετανών  ήταν να τον ηρωποιήσουν με την εξορία,ώστε να γίνει πρόεδρος της Κυπριακής δημοκρατίας μετά την απελευθέρωση της Κύπρου και να εξυπηρετεί,όπως απεδείχθει εκ των υστέρων ,τα συμφέροντα των Βρετανών στην περιοχή.
Αφού λοιπόν δεν μπορούσαν να υποτάξουν τους αγωνιζομενους  Κύπριους χρησιμοποίησαν τη διπλωματία για να παγιδεύσουν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και την ελληνική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ένα από τα δόλια μέσα που χρησιμοποίησαν ήταν η υποκίνηση των Τούρκων της Κύπρου που αποτελούσαν μόλις το 18% του πληθυσμού σε καταστροφές, λεηλασίες και δολοφονίες Ελλήνων. Δημιουργήθηκε έτσι έκρυθμη κατάσταση και οι Βρετανοί παρουσίαζαν το πρόβλημα ως ελληνοτουρκικό αναδεικνύοντας τον εαυτό τους σε ρόλο διαμεσολαβητή.

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ

Ύστερα από παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ που είχαν επικρατήσει σαν η κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή της Μεσογείου, ο Μακάριος αποδέχθηκε, χωρίς σοβαρούς δισταγμούς, τις συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδίνου για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, συνεταιρικού με τους Τουρκοκύπριους. Οι συμφωνίες μονογραφήθηκαν στις 11 Φεβρουαρίου 1959 στη Ζυρίχη από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας και της Τουρκίας, Καραμανλή και Μεντερές.

Ετσι οι Βρετανοί πέτυχαν τον σκοπό τους,αφού δεν εξηγείται αλλιώς η υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου σύμφωνα με τις οποίες η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος και  οι Βρετανοί  κρατούσαν δύο μεγάλες περιοχές ως βάσεις, απαγορευόταν η Ένωση,ενώ η Τουρκία αποκτούσε εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα και αποστολή μόνιμης στρατιωτικής δύναμης στο νησί, της ΤΟΥΡΔΥΚ(600 άτομα), όπως και της Ελληνικής ΕΛΔΥΚ(950 άτομα).Εγγυήτριες δυνάμεις του νέου κράτους, της "Κυπριακής Δημοκρατίας" ήταν η Ελλάδα, η Τουρκία και η Βρετανία.
Ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος επιστρέφει στην Κύπρο την 1 Μαρτίου 1959 και εκλέγεται πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 13 Δεκεμβρίου 1959. Η επίσημη εγκαθίδρυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας έγινε στις 16 Αυγούστου 1960. Ο Γρίβας βάση της συμφωνίας αναχωρησε για την Ελλάδα  στις 17 Μαρτίου 1959 και προήχθει από την ελληνική βουλή  σε αντιστράτηγο εν αποστρατεία.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1963-1964


Από την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας οι Τούρκοι της Κύπρου (δεν τους αποκαλώ Τουρκοκύπριους γιατί δεν είναι Τουρκοκύπριοι, είναι Τούρκοι εισβολείς στην Κύπρο από το 1571) άρχισαν να εφαρμόζουν τα σχέδια τους για κατάληψη της Κύπρου. Μεταφέρανε στην Κύπρο πολεμικό υλικό από την Τουρκία με καΐκια στην περιοχή Κοκκίνων και Πύργου (ΒΔ Κύπρο). Οι Τούρκοι της Κύπρου, εκτός από τον βαρύ οπλισμό που μετέφεραν στην Κύπρο από την Τουρκία,  κατασκεύαζαν και αμυντικά έργα και υπονόμους για τις μετακινήσεις τους στην περιοχή Νεάπολις – Τράχωνα της Λευκωσίας. Μέσα από τα σπίτια ενίσχυσαν τους τοίχους (εσωτερικά) με μπετόν και είχαν έτοιμα πολυβολεία. Όλα αυτά η Αστυνομία τα γνώριζε.
Στις 21 Δεκεμβρίου 1963  αστυνομική περίπολος προσπάθησε να ελέγξει δυο Τουρκοκύπριους.Οι τουρκοκύπριοι αρνήθηκαν, μαζεύτηκε κόσμος και στο επεισόδιο έπεσαν πυροβολισμοί από τον ένα Τουρκοκύπριο με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να αμυνθούν και να σκοτωθεί ένας Έλληνας αστυνομικός και οι Τούρκοι. Τα επεισόδια είχαν αρχίσει.
Μετά τις πρώτες επιθέσεις των Τούρκων οι Έλληνες οπλισμένοι με κυνηγετικά όπλα και με μερικά όπλα κατάλοιπα του αγώνα της ΕΟΚΑ αντιστάθηκαν και αντεπιτέθηκαν στους Τούρκους.Οι Τουρκοι ξεκίνησαν τις επιθέσεις και εκατοντάδες Έλληνες από Ομορφίτα, Νεάπολη και Τράχωνα(προάστεια της Λευκωσίας) έφυγαν από τα σπίτια τους για να γλυτώσουν.


Η ΤΟΥΡΔΥΚ βγήκε από το στρατόπεδο της και λάμβανε μέρος στις μάχες στο πλευρό των στασιαστών Τούρκων. Σε όλες τις πόλεις οι Τούρκοι ήταν καλά προετοιμασμένοι και εφοδιασμένοι με σύγχρονο οπλισμό της εποχής.

Η Κυπριακή Κυβέρνηση αποφάσισε την ίδρυση "Εφεδρικού Σώματος" για να υπερασπίζεται το Κράτος,ενώ στις 30 Δεκεμβρίου ο Πρόεδρος Μακάριος καταγγέλλει τις συμφωνίες Ζυρίχης -Λονδίνου,κάτι το οποίο δεν δέχονται οι Τούρκοι.Την ίδια ημέρα με παρασκηνιακές συμφωνίες Αθήνας-Λονδίνου-Άγκυρας,ανακηρύσσεται εκκεχειρία που την αποδέχονται και οι δύο πλευρές.Με βάση αυτή όλες οι πόλεις διαχωρίζονται σε τουρκικό και ελληνικό τομέα.Οι Τουρκοκύπριοι συγκεντώθηκαν σε έξι μεγάλους  θύλακες εκτός από την Κυρήνεια,που αποτελούσαν το 4,86% της κυπριακής επικράτειας.Τον διαχωρισμό τους εξασφάλιζαν  βρετανικά στρατευματα
Επίσης με την βοήθεια της ΤΟΥΡΔΥΚ απέκλεισαν και τον δρόμο Λευκωσίας–Κυρήνειας και κατέλαβαν και το ιστορικό κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα που δέσποζε της Κυρήνειας. Η Κυρήνεια είχε αποκλειστεί και οι κάτοικοι της για χρόνια μετέβαιναν στην Λευκωσία μέσω Μύρτου (ΒΔ Κύπρος).Ο μεγαλύτερος θύλακας ήταν  του Κιόνελι -Αγύρτας που περιλάμβανε και την μισή πόλη της Λευκωσίας.
Στις 4 Μαρτίου 1964 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αναγνωρίζει την Κυπριακή Κυβέρνηση ως νόμιμη Κυβέρνηση της Κύπρου και ζητά αποστολή "Ειρηνευτικής Δυνάμεως "στην Κύπρο,όπως και έγινε.
Στις 22 Απριλίου 1964 εξαγγέλεται από την κυβέρνηση η δημιουργία εθνικού στρατού με την επωνυμία "Εθνική Φρουρά".Ο απόστρατος αντιστράτηγος Γεώργιος Γρίβας-Διγενής(ο αρχηγός της ΕΟΚΑ) εκλήθει στην Κύπρο και  ανέλαβε την διοίκηση της Εθνικής Φρουράς και σε σύντομο χρονικό διάστημα την κατέστησε αξιόμαχη με την βοήθεια Ελλήνων αξιωματικών.
Η Τουρκία ανακοινώνει ότι η ονομαζόμενη "Πράσινη Γραμμή"που χώριζε τους δύο τομείς της Λευκωσίας(ελληνικό και τουρκικό),αποτελεί σύνορο της.
Στις 28 Απριλίου 1964, ο πρόεδρος Μακάριος,χωρίς συνεννόηση με την Ελληνική  (ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ)
Κυβέρνηση,προχωρεί σε εκτέλεση επίθεσης στο όρος Πενταδάκτυλος, προκειμένου να εκδιωχθούν οι Τουρκοκύπριοι (Τ/Κ) και η ΤΟΥΡΔΥΚ,από στρατηγικής σημασίας υψώματα εκατέρωθεν της διαβάσεως της Αγύρτας,χωρίς όμως επιτυχία.
Τον Ιούλιο του 1964 η Τουρκία ήταν έτοιμη να εισβάλει στην Κύπρο, τα πλοία ήταν στα ανοικτά της Κυρήνειας, αλλά ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Λύντον Τζόνσον κάλεσε σε αυστηρό ύφος τον πρωθυπουργό της Τουρκίας  Ισμέτ Ινονού,να πάρει τα πλοία του και να φύγει πράγμα που έγινε.

Από 5-8 Αύγουστου του 1964 γίνεται επίθεση της Εθνοφρουράς στον θύλακα Μανσούρας - Κοκκίνων,τον οποίον προσπάθησαν να διευρύνουν οι Τούρκοι. Συνέπεια αυτού τον Αύγουστο 1964 τουρκικά αεροσκάφη  βομβάρδισαν ανηλεώς την Κύπρο, κυρίως την περιοχή της Τηλλυρίας(ΒΔ Κύπρος) με αποτέλεσμα  δεκάδες νεκρούς και καμένα κορμιά από εμπρηστικές βόμβες Ναπάλμ. Και πάλι οι Έλληνες της Κύπρου με αυτοθυσία αντιστάθηκαν στα τουρκικά αεροπλάνα.


Μετά από τα παραπάνω γεγονότα,με συμφωνία Ελλάδος και Κύπρου,η Κύπρος ενισχύεται με ελληνικά στρατεύματα τα οποία καμουφλαρισμένα αφίχθησαν στο νησί και δημιούργησαν την Μεραρχία "Μ" δυνάμεως 8.500 ανδρών ενισχυμένη με άρματα και πυροβολικό που κι'αυτά αφίχθησαν μέσα σε κιβώτια.
Εν τω μεταξύ επέρχεται διαφοροποίηση στόχων μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας.Η Αθήνα υποστηρίζει την πλήρη ανεξαρτησία της Κύπρου και την αυτοδιάθεση της,ενώ ο Μακάριος ζητά την συνδρομή του ΟΗΕ για αναθεώρηση του Συντάγματος.Τότε ελέχθει και η ιστορική φράση του Πρωθυπουγού Γ.Παπανδρέου προς τον Μακάριο:"Άλλα συμφωνήσαμε στην Αθήνα και άλλα πράττετε στην Κύπρο"!!

ΠΕΡΙΟΔΟΣ  1965-1967



Η Ελληνική Κυβέρνηση κατανόησε στη διάρκεια της κρίσης αυτής ότι η εξεύρεση λύσης δεν περιορίζεται μόνο στην επίτευξη συμφωνίας με την Τουρκία,αλλά και την επιβολή της στην Κύπρο.Ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για το Κυπριακό,ο Άτσεσον προτείνει την ένωση με την Ελλάδα ,έναντι παραχώρησης "επί ενοικίω" στην τουρκία μικρής εκτάσεως στην χερσόνησο της Καρπασίας(η μύτη της Κύπρου).


Η Λευκωσία ήταν αντίθετη με αυτή την λύση γιατί την θεωρούσε ως "διχοτόμηση".Μάλλον όμως έπαιρνε οδηγίες από... άλλα κέντρα,ιδίως τους Βρετανούς οι οποίοι δεν ήθελαν κατ'ουδένα τρόπο την "ένωση".Αυτό δημιούργησε υποψίες στην κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου και ενισχύεται η άποψη  παραμερισμού και κατάργησης του Μακαρίου σε δεδομένη στιγμή,όσο και η ιδέα της μονομερούς ανακήρυξης της ένωσης από την Ελλάδα.Ωστόσο ο Πρωθυπουργός εξακολουθεί να έχει λόγους που τον κάνουν διστακτικό.Εφεξής οι αντιδράσεις του Μακάριου,που είχε μάθει τι σχεδιάζει η Αθήνα,είναι ανεξέλεγκτες και η ανθελληνική προπαγάνδα αναπτύσσεται στην Κύπρο από μέρος των κυβερνώντων.
Την άνοιξη του 1965 η Ελληνική Κυβέρνηση αλλάζει πολιτική και στρέφεται σε μυστικό διάλογο με την Τουρκία με βάση το σχέδιο "Ατσεσον",αγνοώντας τον Μακάριο και φέρνωντας τον προ τετελεσμένων γεγονότων.ο Μακάριος όμως το μαθαίνει και αντιδρά και προετοιμάζει μυστικά την έναρξη ενδοκυπριακών συνομιλιών,με σκοπό την προσέγγιση των Τ/Κ στο πλαίσιο μιας ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η ΑΦΙΞΗ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ


Τελικά το σχέδιο "Ατσεσον" ναυαγεί.Είναι γνωστή η φράση του Πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου:"Μας χαρίζουν μιά πολυκατοικία και μας ζητούν να ενοικιάσουμε το ρετιρέ,και το συζητάμε;"
Τον Μάϊο του 1966 κυβέρνηση της Αθήνας επαναλαμβάνει τον ελληνοτουρκικό διάλογο με μόνη διακηρυγμένη θέση την "Ενωση"!Η Τουρκία είχε αποδεχθεί πως με την παρουσία της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο,η ένωση είχε de facto επιτευχθεί και φαινόταν διατιθεμένη να την δεχθεί σε περίπτωση εξασφάλισης στοιχειωδών ανταλλαγμάτων ,προς διάσωση του γοήτρου της.
Το δικτατορικό καθεστώς που προέκυψε την 21 Απριλίου 1967 ακολουθεί την ίδια πολιτική,δηλαδή τον ελληνοτουρκικό διάλογο για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.Αιφνιδιαστικά όμως η Τουρκία αλλάζει στάση στην διάρκεια της ελληνοτουρκικής συνάντησης στην πόλη Κεσσάνη της Α.Θράκης στις 7 Σεπτεμβρίου 1967 και αρνείται κάθε συζήτηση περί "Ενωσης" και έτσι η συνάντησε καταλήγει σε αποτυχία.


Τι είδους ενέργειες έγιναν στα παρασκήνια και από ποιούς είναι,επισήμως, άγνωστο. Το οριστικό ναυάγιο του ελληνοτουρκικού διαλόγου, ισχυροποίησε τον Μακάριο. Αργότερα έγινε γνωστό ότι η αλλαγή στάσης της Τουρκίας,οφείλετο σε πιέσεις ου ασκήθηκαν από την τότε Σοβιετική΄Ένωση προς την Τουρκία,έπειτα από υποκίνηση του Μακάριου,ο οποίος επεδίωξε παρέμβαση της Μόσχας προς εξυπηρέτηση προφανώς δικών του σχεδίων και ..κάποιων άλλων,μάλλον των Βρετανών και των ΗΠΑ !


Για να προκύψει η "Ενωση"έπρεπε να σβήσει η Κυπριακή Δημοκρατία,αλλά ο Μακάριος έκρινε ότι τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμου (και γιατί όχι και τα δικά του)υπηρετούσαν καλύτερα με την επιβίωση της ασθενούς αυτής Δημοκρατίας,με θυσίες όμως του γενικότερου ελληνισμού.Αλλά και οι Βρετανοί,αλλά ιδιαίτερα οι ΗΠΑ δεν επιθυμούσαν πλέον μετά την αποτυχία του σχεδίου "Ατσεσον" και τις άλλες προσπάθειες της Ελληνικής κυβέρνησης,την ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο,καθόσον απ'εδώ και πέρα ήταν εμπόδιο στα σχέδια τους για το Κυπριακό.Βέβαια την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας επιθυμούσαν περισσότερο οι Τούρκοι.
Η ευκαιρία για την απόσυρσή της δόθηκε στις αρχές Νοεμβρίου 1967 με τα σκηνοθετηθέντα  γεγονότα στην περιοχή των χωρίων Κοφίνου-Αγ.Θεόδωροι.Οι Τούρκοι προκάλεσαν επεισόδια στην προαναφερθείσα περιοχή με πρωταγωνιστές τους Τουρκκύπριους κατοίκους της περιοχής οι οποίοι με ενόπλους απέκλεισαν τον οδικό άξονα Λευκωσίας-Λεμεσού-Πάφου και απέκλεισαν έτσι κάθε επικοινωνία με τις επαρχίες Λεμεσού και Πάφου,νεκρώνοντας έτσι έναν ζωτικό άξονα για την λειτουργία του κράτους.
Προσπάθεια επιλύσεως του προβλήματος ανέλαβε η Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ,αλλά χωρίς αποτέλεσμα.Έτσι εδόθει διαταγή στον στρατηγό Γρίβα να χρησιμοποιήσει την Εθνική Φρουρά,όπως και έγινε.Δύναμις της Εθνικής Φρουράς επιτέθει στους ένοπλους στασιαστές και έγινε και βομβαρδισμός πυροβολικού με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολλά θύματα από τον άμαχο τουρκοκυπριακό πληθυσμό.

Η Τουρκία με την ενθάρυνση των ΗΠΑ,απείλησε ότι αν δεν φύγει αμέσως από το νησί η Ελληνική Μεραρχία θα επέμβουν στην Κύπρο και θα την βομβαρδίσουν με βόμβες ΝΑΠΑΛΜ,όπως επίσης θα κηρυξουν πόλεμο και στην Ελλάδα.Ετσι η Ελληνική δικτατορική κυβέρνηση αναγκάσθηκε να αποσύρει την Μεραρχία,με τις ευλογίες βέβαια και του  Μακαρίου ο οποίος ουδόλως αντέδρασε,καθόσον ήταν εμπόδιο στα σχέδια του.Μέγα σφάλμα,μεγάλη προδοσία !!!


Η δύναμις της Μεραρχίας μαζί με την Εθνοφρουρά ανήρχετο σε 12.000 άνδρες,ικανή δύναμη να αποτρέψει κάθε τουρκική επέμβαση.Η αποχώρηση της Μεραρχίας έγινε τον Δεκέμβριο του 1967 κάτω από απαράδεκτες συνθήκες χλεύης και ταπείνωσης,τόσο από τουρκικής πλευράς ,όσο δυστυχώς και από ανεύθυνα στοιχεία της ελληνοκυπριακής πλευράς. Τουρκικά αεροσκάφη,κατά την επιβίβαση στα πλοία, πετούσαν χαμηλά πάνω από τα πλοία προκαλώντας τους επιβιβαζόμενους. Επίσης,κατευθυνόμενα ελληνοκυπριακά ανεύθυνα στοιχεία  εχλεύαζαν τους αποχωρούντες άνδρες.Η επίλεκτη και υπερήφανη αυτή στρατιωτική δύναμη που είχε σταλεί από Ελληνική δημοκρατική κυβέρνηση για να την σώσει,επέστρεφε με την οδύνη και τη θλίψη των ανδρών της,χαραγμένες στα πρόσωπα όλων.


Η Εθνική φρουρά απέμεινε μόνη,αλλά εντελώς αποδυναμωμένη για να αποτελέσει το μόνο σοβαρό αποτρεπτικό παράγοντα της όποιας τουρκικής επέμβασης.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1968-1974



Τον Σεπτέμβριο του 1969 μετατίθεμαι στην Κύπρο,στην ΕΛΔΥΚ στην οποία παρέμεινα ακριβώς δύο χρόνια με τον βαθμό του Υπολοχαγού.Η ΕΛΔΥΚ ήταν η πλέον αξιόμαχη ελληνική μονάδα,με πλήρη σύνθεση προσωπικού (950 αξκοί και οπλίτες) και με τον πλήρη οπλισμό που προέβλεπε η συνθήκη Ζυρίχης -Λονδίνου,ο οποίος ,οπλισμός,ήταν ελαφρύς,με ελάχιστα βαρέα όπλα,όπως έξι όλμους των  81χιλ,εξι αντιαρματικά πυροβόλα ΠΑΟ των 75χιλ.(τύπος που είχε ήδη αποσυρθεί από τον Ελληνικό Στρατό)και έξι πολυβόλα των 0,50'.Ευτυχώς υπήρχαν αρκετά πολυβόλα των 0,30" τα οποία υπήρχαν στη θέση  των οπλοπολυβόλων.Η εκπαίδευση της ήταν καθημερινή και αρίστη !!

Αλλες αξιόμαχες Μονάδες τις Εθνικής Φρουράς ήταν οι τρείς Μοίρες Καταδρομών.Από πλευράς αρμάτων υπήρχε μία Επιλαρχία(τάγμα)με 35 μεταχειρισμένα ελαφρά Ρωσικά άρματα του Β'ΠΠ τύπου Μ-34 με τρομερές ελλειψεις ανταλλακτικών,καθώς και μία Επιλαρχία Αναγνωρίσεως με τροχοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα τύπου Μάρμον Χάριγκτον του Β'ΠΠ μη υποστηριζόμενα από ανταλλακτικά.Υπήρχε επίσης ένα ...δήθεν Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού με τροχοφόρα ρωσικά τεθωρακισμένα οχήματα BTR-152 του Β'ΠΠ με πληθώρα προβλημάτων.Υπήρχαν και ορισμένες Μοίρες Πυροβολικού με ρωσικά και βρετανικά  πυροβόλα του Β'ΠΠ,οι οποίες όμως ,παρά τα προβλήματα τους,διέπρεψαν κατά την τουρκική εισβολή του 1974.

ΡΩΣΙΚΟ ΑΡΜΑ Τ-34



Οι υπόλοιπες μονάδες της Εθνικής Φρουράς και ιδίως τα Τάγματα Πεζικού,ήταν σε αθλία κατάσταση με πανσπερμία φορητών όπλων του Α' και Β'ΠΠ,με ελλειψεις υλικού και ανταλλακτικών, με πολύ χαλαρή πειθαρχία προσωπικού και ελλειπή εκπαίδευση.Θεωρώ ότι ήταν ήρωες οι Ελλαδίτες και οι Ελληνοκύπριοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί αυτών των μονάδων που προανέφερα,καθόσον είχαν να αντιμετωπίσουν επί καθημερινής βάσεως σωρεία προβλημάτων υλικού, προσωπικού και εκπαιδεύσεως.Το πλείστον των αξιωματικών των Μονάδων της Εθνικής Φρουράς ήταν Ελλαδίτες αξιωματικοί.
Σε όλο αυτό το διάστημα μέχρι και την εισβολή του 1974 ο Μακάριος τίποτα δεν έπραξε για την ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς,ενώ έπραξε πολλά για να συγκροτήσει και εξοπλίσει με σύγχρονο οπλισμό το Επικουρικό Σώμα της Αστυνομίας,τα μέλη του οποίου ήταν όλοι "μακαριακοί",για την δική του ασφάλεια!
Για την ασφάλεια όμως της νήσου από εξωτερικούς κινδύνους δεν φαινόταν να νοιάζεται και να ανησυχεί.Χαρακτηριστικό παράδειγμα γι'αυτό,το οποίο έζησα,είναι ότι ο τότε Ελλαδίτης αντιστράτηγος διοικητής της Εθνικής Φρουράς(δεν θυμάμαι το όνομα του),υπέβαλε αίτημα στον  (Τ/Θ ΜΑΡΜΟΝ ΧΑΡΙΓΚΤΟΝ) Μακάριο να χρησιμοποιήσει χρήματα της κυπριακής εκκλησίας,η οποία είχε πακτωλό χρημάτων,για να αγορασθεί σύγχρονος οπλισμός.Η απάντηση του ήταν:"Δεν απαιτείται οπλισμός καθόσον οι Εγγλέζοι μου έχουν διαμηνύσει ότι η Κύπρος δεν κινδυνεύει"  !!!(θυμάστε την εξορία του στο ανάκτορο στις Σεϊχέλες;)

Ο ελληνικός παράγοντας,ο οποίος επηρέαζε τις εξελίξεις στην Κύπρο,παρουσιαζόταν πολύ εξασθενημένος σε περίπτωση τουρκικής επέμβασης στο νησί.Η διεθνής απομόνωση της Ελλάδος,λόγω του κρατούντος δικτατορικού καθεστώτος,η εσωτερική αστάθεια,η σύγχυση και η παντελής άγνοια των ιθυνόντων για τα τεκταινόμενα στον διεθνή χώρο,αλλά και στον περίγυρο του,καθώς και το πάθος του εναντίον του Μακαρίου,συνέθεταν ένα σκηνικό αδυναμίας αντιμετώπισης του Κυπριακού.

ΚΛΗΡΙΔΗΣ ΚΑΙ ΝΤΕΚΤΑΣ


Στις 28 Δεκεμβρίου 1967,αμέσως μετά την αποχώρηση της Μεραρχίας,οι Τουρκοκύπριοι ιδρύουν την "Προσωρινή Διοίκηση Τουρκοκυπρίων".Στην πολιτική αυτή πράξη ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος μπόρεσαν να αντιδράσουν δυναμικά.
Το 1968 ο Μακάριος διακηρύσσει επισήμως και διαχωρίζει το "εφικτό" από το "ευκταίο",που σήμαινε ότι εγκαταλείπεται η ιδέα της "ένωσης" της Κύπρου με την Ελλάδα.Ο Μακάριος επένδυσε πολλά σε αυτή τη διακήρυξη,γιατί στις εκλογές που προκήρυξε στη συνέχεια,έλαβε το συντριπτικό ποσοστό του 94,5%.Όλο αυτό το διάστημα το μεγαλύτερο ποσοστο των ελληνοκυπρίων ζούσε σε ένα κύμα,ας το ονομάσω "ευδαιμονίας",που γι'αυτό ευθύνονταν οι Κύπριοι πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοι τους και δεν μπορούσε να αντιληφθεί τον κίνδυνο που πλησίαζε.Είχα κάνει αρκετούς Κύπριους φίλους κατά την παραμονή μου(1969-1971) στην Λευκωσία,οι οποίοι στην κυριολεξία"ζούσαν στον κόσμο τους" και δεν μπορούσαν να παραδεχθούν ότι η Κύπρος κινδυνεύει!
Την περίοδο αυτή,από το 1968  άρχισαν και οι ενδοκυπριακές συνομιλίες που διήρκεσαν μέχρι της 
(H AΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ) τουρκικής εισβολής,άνευ όμως αποτελέσματος.Συνομιλητές ήταν ο Πρόεδρος της Βουλής Γλαύκος Κληρίδης και ο ηγέτης των τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντεκτάς.Υπόψη ότι οι δύο συνομιλητές ήταν "μπατζανάκιδες" !!
Το πρωί της 8 Μαρτίου του 1972 γίνεται απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου,από ομάδα ενόπλων αντιμακαριακών,οι οποίοι πυροβόλησαν το ελικόπτερο που επέβαινε κατά την στιγμή της απογείωσης του απο το αρχιεπισκοπικό μέγαρο,προκειμένου να τον μεταφέρει στην Μονή Μαχαιρά όπου θα γινόταν η ετήσια τελετή της θυσίας του ήρωα αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου.Χάρις στην αυτοθυσία του πιλότου Ελλαδίτη Ταγματάρχου Ζαχαρία Παπαδογιάννη,οποίος υπέστει βαρέα τραυματα στην κοιλιά από τις σφαίρες,ο Μακάριος διεσώθει.Ημουν μάρτης της σκηνής καθόσον διέμενα σε πολυκατοικία κοντά στο αρχιεπισκοπικό μέγαρο,στην οποία διέμενε και ο συνάδελφος πιλότος του ελικοπτέρου.
Μετά την επιτυχή απόπειρα κατά της ζωής του Προέδρου  Μακαρίου,τα γεγονότα εξελίσσονται με δραματικό τρόπο και ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει τις εξελίξεις οι οποίες στο εξής εκτυλίσσονται απρόβλεπτες. Μετά τις πρώτες θολές εκτιμήσεις, οι υποψίες για τον εμπνευστή της απόπειρας κατά της ζωής του Αρχιεπισκόπου στρέφονται στο περιβάλλον του πρώην ισχυρού άνδρα της κυβερνήσεως Μακαρίου και μέλους της ΕΟΚΑ του υπουργού Εσωτερικών και 'Αμυνας Πολύκαρπου Γιωρκάτζη.Τελικά ο Γεωρκάτζης δολοφονείται στις 8μμ της 15 Μαρτίου 1970 στην περιοχή του χωρίου "Μια Μηλιά" της Λευκωσίας.

Το δικτατορικό καθεστώς της Αθήνας στην καταφανή νίκη του Μακαρίου στις εκλογές,αντιδρά με την ενθάρρυνση δημιουργίας "Εθνικού Μετώπου"στην Κύπρο.Στις αρχές του 1972 έρχεται κρυφά στην Κύπρο ο Στρατηγός Γεώργιος  Γρίβας,για να οργανώσει αγώνα ανατροπής του Μακαρίου με την ίδρυση της ΕΟΚΑ/Β'απ'αυτόν.Τα μέλη της ΕΟΚΑ/Β΄ήταν από τους πρωταγωνιστές του αγώνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου και δεδηλωμένοι Κύπριοι αγωνιστές υπέρ της "Ένωσης".
Η ενέργειες της ΕΟΚΑ/Β' δεν είχαν απήχηση στον κυπριακό λαό,του χαλόυσαν την ησυχία,και αντί να αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς του Μακάριου,το ενίσχυσαν.Η στάση της κυπριακής κυβέρνησης σκλήρυνε με την Ελλάδα και κατηγόρησε τους Ελλαδίτες αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς ότι υποθάλπτουν και ενισχύουν την ΕΟΚΑ/Β΄.Έτσι ο Μακάριος ίδρυσε για την αντιμετώπιση της το Επικουρικό Σώμα της Αστυνομίας στις 30 Μαρτίου 1973,καθώς και πληθώρα παρακρατικών ενόπλων ομάδων,με σύγχρονο οπλισμό τσεχοσλοβακικής πρέλευσις,σε αντιρρόπηση της ΕΟΚΑ /Β΄,η οποία σημειωτέον είχε προβεί σε καταδρομικές επιχειρήσεις ιδίως σε αποθήκες οπλισμού και πυρομαχικών της Εθνικής Φρουράς,σε σταθμούς της Αστυνομίας και σε απαγωγές αντιφρονούντων..

ΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ


Απο τις 19 έως τις 23 Νοεμβρίου του 1973 στο Palazzo Cardelli της Ρώμης όπου στεγάζεται το Κέντρο Μεσογειακών Σπουδών (του Οργανισμού American Universities Field Staff που ιδρύθηκε το 1951) έγινε ενα σεμινάριο, με αντικείμενο "Διερεύνηση των προοπτικών γιά την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος",τα πρακτικά και τις ηχογραφήσεις του οποίου με πολύ κόπο είδαν το φως της δημοσιότητας, στο οποίο μετείχαν οι:
- Βλάντιμιρ Βελέμπιτ, Γιουγκοσλαύος διπλωμάτης ως Πρόεδρος
- Ελάι Κεντούρι, Ιρακινός Καθηγητής διαμένων στο Λονδίνο, ως πρακτικογράφος
- Γλαύκος Κληρίδης, Πρόεδρος της Κυπριακή Βουλής των Αντιπροσώπων(απεσταλμένος του Μακαρίου)
- Ραουφ Ντεκτάς, εκπρόσωπος της Τουρκοκυπριακής Κοινότητας
  (Οι δύο προαναφερθέντες ήταν ουσία τα τιμώμενα πρόσωπα του Συνεδρίου)
- Σαιρους Βανς, πρώην Υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ και μετέπειτα Υπουργός των Εξωτερικών με άμεση εμπλοκή , ως διαπραγματευτής στην περίπτωση Κοφίνου του 1967
- Λούσιους Μπατλ, πρώην βοηθός Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ
- Φίλιπ Ταλπμποτ, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα
- Μαικλ Στιούαρτ, πρώην πρέσβυς τηςΜ.Βρετανίας στην Αθήνα
- Ευάγγελος Αβέρωφ, πρώην Υπουργός της Ελλάδας(απεσταλμένος του Κων.Καραμανλή,του γνωστού...εθνάρχου)
- Δημήτρης Μπίτσιος, πρώην διπλωμάτης και μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών (ομοίως απεσταλμένος του Κων.Καραμανλή)
- Δύο μέλη της τουρκικής πρεσβείας στη Ρώμη(εκπροσωπούντα τον πρωθ.της Τουρκιας Ετσεβίτ) στη θέση του Αιντιν Γιαλτσιν καθηγητού και πρώην Βουλευτού ,ο οποίος τελικά δεν ήρθε λόγων γεγονότων στην Τουρκία.
- Στάνλευ Κυριακίδης, καθηγητής στο Κολέγιο Γουιλιαμ Πετερσον του Νιού Τζέρσευ
- Δρ Πίτερ Λοΐζος, καθηγητής του London School of Economics
- Ρούντολφ Νότελ,της Επιτροπής Ευρωπαικών Κοινοτήτων και πρώην σύμβουλος Σχεδιασμού της Κυπριακής Δημοκρατίας
- Οι καθηγητές Γιόν Μπ. Μακλίν και Ντένισον Ι. Ρουσίνοφ του American University Field Staff(ο τελευταίος έχει γράψει πολλά φιλοτουρκικά άρθρα και βιβλία με τη βοήθεια του Οργανισμού)
- Λιοναρντ Β. Ντούμπ, καθηγητής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Γειλ
- Τζειμς Α. Μακχένρι και δρ Αλεξάνντερ Σίλι
Στο σεμινάριο αυτό ΣΧΕΔΙΑΣΘΗΚΕ ότι ακολούθησε τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 στην Κύπρο!!!!

ΠΕΡΙΟΔΟΣ  1973-1974

Επρεπε όμως να βρεθεί κάποιος να δώσει την αφορμή...και βρέθηκε.Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ,ο πολύ γνωστός μας μέχρι σήμερα Henry Kissinger φρόντισε να ανατραπεί το καθεστώς Παπαδόπουλου που ήδη είχε αναθέσει την κυβέρνηση σε παλιά πολιτικά πρόσωπα με πρωθυπουργό τον Σπύρο Μαρκεζίνη.
Ας κάνω μία παρένθεση εδώ.Εκτός των προαναφερθέντων,οι ΗΠΑ επιθυμούσαν επίσης να απομακρύνουν το καθεστώς του Γεωργίου Παπαδοπούλου καθόσον αυτός είχε πέσει σε δυσμένεια για δύο λόγους.Ο πρώτος ήταν ότι δεν επέτρεψε στους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν την αεροναυτική βάση της Σούδας της Κρήτης τον Οκτώβριο του 1973 για να ενισχύσουν το Ισραήλ το οποίο την εποχή εκείνη ήταν σε πολεμικές επιχειρήσεις με την Αίγυπτο και Συρία (πόλεμος του Γιομ Κιπούρ,όπως ονομάσθηκε).
Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι την εποχή εκείνη,το 1973,είχαν βρεθεί τα πετρέλαια της Θάσου και ο Παπαδόπουλος ήθελε να τα βγάλει και να τα πωλεί με ρήτρα της Ελληνικής Δραχμής και όχι του δολλαρίου των ΗΠΑ με το οποίο διαμορφώνετο και πωλείτο διεθνώς η τιμή του πετρελαίου !!! (Κλείνει η παρένθεση)
Ο κατάλληλος άνθρωπος που του ανετέθει αυτό ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας (ΕΣΑ) Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης ο οποίος στις 25 Νοεμβρίου 1973 εκτέλεσε το νέο πραξικόπημα και τοποθέτησε πρόεδρο της δημοκρατίας τον στρατηγό Φαίδων Γκιζίκη και πρωθυπουργό τον καθηγητή νομικής Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο.
Ο Ιωαννίδης ήταν ένας δικτατορίσκος της.."πλάκας" και πολύ ευκολόπιστος.Ο Κίσιγκερ λοιπόν τον έβαλε να κάνει το πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακαρίου,τάζοντας του την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα !! Αυτό το γνωρίζω πολύ καλά από πολύ άκρως απόρρητη πηγή!!
Η κρίση στις σχέσεις Αθηνών-Λευκωσίας εντάθηκε μετά την ανατροπή της κυβερνήσεως Μαρκεζίνη  από τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη.Ιδίως δε, μετά τον θάνατο του Στρατηγού Γρίβα στις 27 Ιανουαρίου 1974 στην Κύπρο,γίνεται ακόμη πιό σκληρή καθόσον το νέο καθεστώς της Ελλάδος ελέγχει πλήρως την ΕΟΚΑ/Β΄και έτσι ο Μακάριος διακόπτει κάθε επαφή με την νέα Ελληνική "Κυβέρνηση".
Στο αποκορύφωμα αυτής της κρίσεως Ο Μακάριος με επιστολή στις 2 Ιουλίου 1974 προς τον πρόεδρο της Ελληνικής "Δημοκρατίας" Στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη,ζητά να αποχωρήσουν από την Κύπρο οι Ελλαδίτες αξιωματικοί της Εθνικής Φρουράς και ταυτόχρονα αποφασίζει την μείωση της δυνάμεως της !!

Στην Ελλάδα οι τέσσερεις Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων των Ενόπλων Δυνάμεων και άλλοι 3-4 ανώτατοι αξιωματικοί,δεν ανέχοντο να παίρνουν εντολές απο τον δικτάτορα Ταξίαρχο.Αυτό το εκμεταλεύτηκαν οι παλαιοί πολιτικοί και ιδίως ο Κων.Καραμανλής που ευρίσκετο αυτοεξόριστος στο Παρίσι,οι οποίοι τους πλησίασαν και με αντάλαγμα της μή διώξεως για την συμμετοχή τους στην δικτατορία,τους ανέθεσαν να συνδράμουν στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και στην συνέχεια να μην επέμβουν,όπως έπρεπε, στα γεγονότα ,ώστε αφ'ενός μεν να εφαρμοσθούν οι αποφάσεις του "Σεμιναρίου της Ρώμης" και αφ'ετέρου να παραμερίσουν τον Ιωαννίδη  και να φροντίσουν για την επιστροφή των παλαιών πολιτικών στην Ελληνική Κυβέρνηση.


Το πρωί,08:00 η ώρα της 15 Ιουλίου 1974 εκδηλώθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου από την  (ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΚΑΜΕΝΟ) Εθνική Φρουρά.

Ο Μακάριος βρισκόταν στο Προεδρικό Μέγαρο και ξεναγούσε Έλληνες μαθητές από την Αίγυπτο και κατώρθωσε,όλως περιέργως,να φυγαδευθεί από την πίσω πόρτα του προεδρικού μεγάρου και με διερχόμενο αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στο όρος Τρόοδος και στην συνέχεια στην Πάφο και από εκεί στις Βρετανικές βάσεις της Κύπρου όπου απο εκεί αναχώρησε αεροπορικώς για το Λονδίνο μέσω Μάλτας.
Είναι γνωστόν ότι ο Μακάριος γνώριζε τι προετοιμάζεται εναντίον του.Η Υπηρεσία Πληροφοριών της Κύπρου ήταν πολύ καλά οργανωμένη.Αυτό προκύπτει επίσης από τα μέτρα ασφαλείας που είχε λάβει και από το κείμενο της ομιλίας του στον ΟΗΕ μετά λίγες ημέρες.
Επίσης λίγες μέρες πριν το πραξικόπημα μιλώντας στο κυπριακό ραδιόφωνο είπε:"..τι προετοιμάζουν οι άθλιοι,τη διχοτόμηση της Κύπρου.."
Πως λοιπόν έμεινε στο προεδρικό μέγαρο; Μήπως υπήρχε "σωσίας"; Μήπως από την προηγουμένη είχε μεταφερθεί στη Πάφο που είχε πολλούς υποστηρικτές; Μάλιστα από  εκεί τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό ενημέρωσε με ομιλία του τους Κύπριους ότι είναι ζωντανός.Δεν ξέρω αν ποτέ αποκαλυφθεί η πραγματικότητα !!
Το πραξικόπημα κρίθηκε την πρώτη ημέρα στη Λευκωσία γιατί οι πραξικοπηματίες κατέλαβαν τις κύριες δυνάμεις του Επικουρικού Σώματος της  Προεδρικής Φρουράς και της Αστυνομίας.Στις περιοχές Λεμεσού και Πάφου οι πιστές στον Μακάριο δυνάμεις πρόβαλλαν ισχυρή αντίσταση και σε πολλές περιπτώσεις διεξήχθησαν μάχες επί διήμερο,μετά μάλιστα την ανακοίνωση από  τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό του διαγγέλματος του Μακαρίου,ο οποίος συνιστούσε "αντίστασιν μέχρι τέλους".
Ο απολογισμός του πραξικοπήματος ήταν ιδιαίτερα θλιβερός.Πάθη και μίση ετών βρήκαν διέξοδο να εκδηλωθούν εκδικητικά κατά τον πλέον αποκρουστικό τρόπο.Ακρότητες διαπράχθησαν και από τις δύο πλευρές.Ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά την επιστροφή του Μακαρίου μετά από μήνες,έκανε λόγο γιά 400 έως 450 νεκρούς στη διάρκεια του πραξικοπήματος.


Ο Μακάριος ομιλεί στις 19 Ιουλίου 1974 στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και μεταξύ των άλλων αναφέρει:"Καλώ το Συμβούλιο Ασφαλείας να χρησιμοποιήσει όλους τους τρόπους και τα εις διάθεσίν του μέσα,ώστε η συνταγματική τάξις εν Κύπρω και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της κύπρου να αποκατασταθούν άνευ καθυστερήσεως."


Η συνταγματική τάξις την οποία επικαλείτο ο Μακάριος,βάσει των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου μπορούσε μόνον να επιβληθεί από τας εγγυήτριες δυνάμεις που προέβλεπαν οι παραπάνω συμφωνίες.Αυτές ήταν η Ελλάδα,η Τουρκία και η Μ.βρετανία.Αρα καλούσε τους Τούρκους και Βρετανούς να επέμβουν.
Σε ηχογραφημένη ομιλία σε κασσέτα,που έχω ακούσει,στις 19 Ιουλίου 1974 ομιλούν ο μετέπειτα αντιπρόεδρος και Υπουργός Εξωτερικών της κυβερνήσεως Καραμανλή και πρόεδρος  της "Ενώσεως Κέντρου" Γεώργιος Μαύρος με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Μπουλέντ Ετσεβίτ,τον οποίον προτρέπει να επέμβει αμέσως στην Κύπρο για την αποκατάσταση της Συνταγματικής τάξης !!!Τα συμπεράσματα δικά σας !!
Οι πραξικοπιματίες τοποθετούν νέο πρόεδρο της Κύπρου τον δημοσιογράφο και πρώην στέλεχος της ΕΟΚΑ,Νικόλαο Σαμψών.Μετά τριήμερον όμως,όταν αφίχθει στην Ελλάδα ο Καραμανλής,αντικαθίσταται από τον πρόεδρο της Βουλής Γλαύκο Κληρίδη.

Τα δέκα σημεία της στρατηγικής Κίσινγκερ


Ο Χένρι Κίσινγκερ, υπουργός των Εξωτερικών (1973-1974) και ταυτόχρονα Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον (Ιανουάριος 1969-Αύγουστος 1974), υπήρξε μια από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Με τη διπλή ιδιότητα του προέδρου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και του υπουργού Εξωτερικών, σε μια εποχή που ο πρόεδρος Νίξον κλυδωνιζόταν από τις επιπτώσεις του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ, ο Κίσινγκερ διαχειρίστηκε ως υπερπρόεδρος όλα τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, ενώ ενέκρινε όλες τις συγκαλυμμένες επιχειρήσεις της CIA. Τον Ιούλιο του 1974 η εσωτερική κρίση στις ΗΠΑ, με αφορμή το Γουότεργκεϊτ βρισκόταν στο αποκορύφωμά της και είχε σαν κατάληξη την παραίτηση του Νίξον, στις 8 Αυγούστου. Τις τελευταίες δραματικές εβδομάδες της προεδρίας Νίξον, ο Χένρι Κίσινγκερ χειρίστηκε εντελώς μόνος, με τη βοήθεια μερικών έμπιστων συνεργατών του, την κυπριακή κρίση του 1974. Από τις πρώτες στιγμές της κυπριακής τραγωδίας, ο Χένρι Κίσινγκερ χρεώθηκε την ευθύνη για την ανοχή – αν όχι την παρότρυνση - του πραξικοπήματος κατά του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, καθώς και για την ενθάρρυνση της τουρκικής εισβολής. Με την πάροδο των χρόνων η ιστορική έρευνα απέδειξε πως οι κατηγορίες αυτές κατά του Κίσινγκερ δεν ήταν καθόλου αβάσιμες. Σήμερα, τριάντα ακριβώς χρόνια από την κυπριακή κρίση του 1974, μια καινούργια μαρτυρία έρχεται να συμπληρώσει το ψηφιδωτό και να φωτίσει ακόμη περισσότερο τα παρασκήνια του δραματικού εκείνου Ιούλη. Πρόκειται για τη φωνή του Χένρι Κίσινγκερ, όπως καταγράφηκε και διασώθηκε από ένα μηχανισμό υποκλοπής τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, που είχε στήσει στον Λευκό Οίκο και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο ίδιος ο πανίσχυρος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Οι παρακολουθήσεις


Ο Κίσινγκερ, από τότε που ανέλαβε καθήκοντα Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, έδωσε οδηγίες στις γραμματείς του μαγνητοφωνούν τα τηλεφωνήματα που έκανε ή να ακούνε τις συνδιαλέξεις και να παίρνουν σημειώσεις με στενογραφία, εν αγνοία των συνομιλητών του. Τα δακτυλογραφημένα κείμενα που αποτελούνται από 20.000 δακτυλογραφημένες σελίδες, περιέχουν πλήρη απόδοση των διαλόγων του Κίσινγκερ με τους συνομιλητές του. Μετά την αποχώρησή του από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Κίσινγκερ πήρε μαζί του το υλικό και το παρέδωσε στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, υπό τον όρο ότι δεν θα επιτρεπόταν η πρόσβαση του κοινού σε αυτό, παρά μόνο 5 χρόνια μετά τον θάνατό του. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ύστερα από αίτημα ενός δημοσιογράφου, άρχισε νομική μάχη για πρόσβαση του κοινού στο αρχείο, βάσει του νόμου για την ελευθερία πρόσβασης στις πληροφορίες. Τελικά, το Φεβρουάριο του 2002, το Εθνικό Αρχείο των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι απέκτησε το υλικό και αφού ακολουθήθηκε η διαδικασία αποκωδικοποίησής του, τέθηκε, τον περασμένο Μάιο, στη διάθεση των ερευνητών. Στο υλικό που αποκωδικοποιήθηκε, περιλαμβάνονται μερικές εκατοντάδες σελίδες που αφορούν την κυπριακή κρίση του 1974. Ένα μέρος του υλικού που αφορά την Κύπρο και συγκεκριμένα τηλεφωνικές συνδιαλέξεις του Κίσινγκερ με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ, τον πιο στενό του συνεργάτη Ρόμπερτ Ίνγκερσολ, τον βρετανό πρωθυπουργό Τζέιμς Κάλαχαν, το διευθυντή της CIA Γουίλιαμ Κλόμπι και άλλους, δεν έχει αποδεσμευτεί, διότι περιέχει ευαίσθητες πληροφορίες. Ωστόσο, από το υλικό που έχει δοθεί στη δημοσιότητα, αναδεικνύεται ξεκάθαρα η ατομική ευθύνη του Κίσινγκερ για την τουρκική εισβολή του 1974 και για τα όσα ακολούθησαν.

Η πολιτική του 

Ο Κίσινγκερ σχεδίασε τη στρατηγική που θα ακολουθούσε και παραπλανώντας ακόμη και τον ίδιο τον πρόεδρο Νίξον, έκανε πλάτες στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο. Ο στρατηγική Κίσινγκερ στο Κυπριακό, όπως προκύπτει από όλα τα στοιχεία που απέδωσε η ιστορική έρευνα και επιβεβαιώνονται τώρα με τα απόρρητα τηλεφωνήματά του, που από σήμερα δημοσιεύει σε συνέχειες ο «Πολίτης», συνοψίζεται ως εξής:
1. Πυλώνας του σχεδιασμού του υπήρξε ο κίνδυνος ανάμιξης της Σοβιετικής Ένωσης στην κυπριακή κρίση. Ο κομμουνιστικός κίνδυνος, τον οποίο επικαλέστηκε κατά κόρον ο Κίσινγκερ, ήταν στην ουσία ανύπαρκτος.
2. Έχοντας τον απόλυτο έλεγχο στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και ως πολιτικός προϊστάμενος των μυστικών υπηρεσιών, δημιούργησε ένα δίκτυο συνεργατών υπό τον πλήρη έλεγχο του, μέσω των οποίων διοχέτευε την πολιτική του, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και προς την Ευρώπη, όπου υπήρχαν ισχυρές πιέσεις για την αποτροπή τουρκικής εισβολής.
3. Ο Μακάριος έπρεπε να φύγει από το πολιτικό προσκήνιο, διότι αν παρέμενε στο πολιτικό παιχνίδι θα αξιοποιούσε τον σοβιετικό παράγοντα.
4. Δεν ήταν πρόθυμος να ασκήσει καμιά πίεση στη χούντα για να αποσύρει τους Έλληνες αξιωματικούς από την Κύπρο, διότι σε μια τέτοια περίπτωση θα ενισχυόταν η Αριστερά.
5. Δεν ενέκρινε τον Νίκο Σαμψών, ο οποίος διορίστηκε πρόεδρος της πραξικοπηματικής κυβέρνησης, αλλά δεν ήταν πρόθυμος να τον αμφισβητήσει, προτού διασφαλίσει την εναλλακτική λύση.
6. Η εναλλακτική λύση ήταν η εμμονή στην αναγνώριση της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, στη βάση των συμφωνιών της Ζυρίχης, αλλά με πρόεδρο τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος ως πρόεδρος της Βουλής ήταν ο συνταγματικός διάδοχος του Μακαρίου.
7. Η «λύση Κληρίδη» ήταν στην ατζέντα από την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος, αλλά θα επιβαλλόταν ως λύση ανάγκης μετά την τουρκική εισβολή.
8. Ο Κίσινγκερ ενεθάρρυνε την τουρκική εισβολή, με σκοπό τη δημιουργία στρατιωτικού τετελεσμένου στο νησί, προς εξισορρόπηση των πλεονεκτημάτων που εξασφάλισε η Ελλάδα με το πραξικόπημα.
9. Θα επέβαλλε στην Ελλάδα να αποφύγει τη σύγκρουση με την Τουρκία, επικαλούμενος τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
10. Μετά την επιτυχή απόβαση τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο θα έριχνε τη χούντα και θα έσπρωχνε την Ελλάδα σε συνομιλίες με την Τουρκία, με σκοπό την επίλυση του προβλήματος, είτε στη βάση της Ζυρίχης είτε της διπλής ένωσης. Ο Κίσινγκερ πέτυχε στα εννέα από τα δέκα σημεία της στρατηγικής του. Οι Τούρκοι, αφού μπήκαν στο νησί δεν συνεργάστηκαν για τη λύση του προβλήματος και επιδίωξαν τη δημιουργία ενός τουρκικού προτεκτοράτου στο βορρά, το οποίο τριάντα χρόνια από τότε εξακολουθεί να υφίσταται.

ΑΤΤΙΛΑΣ-1

Στις 18 Ιουλίου, τηλεγραφήματα που κατέφθασαν στην Αθήνα από τις ελληνικές πρεσβείες στο Λονδίνο και τη Βόννη, πιστοποίησαν τις τουρκικές προετοιμασίες.
Ομοίων εκτιμήσεων πληροφορίες διοχετεύθηκαν και από το κλιμάκιο των Ελλήνων αξιωματικών, οι οποίοι υπηρετούσαν στη Σμύρνη, στο εκεί Στρατηγείτου ΝΑΤΟ. Παρόλα αυτά, το ΑΕΔ (Αρχηγείο ΕΔ) ουδέν έπραξε, σε προληπτικό έστω επίπεδο.
Την νύκτα 19/20  Ιουλίου ανησυχούντες αξιωματικοί είχαν αυτοβούλως κατακλείσει το κτήριο του ΓΕΕΦ για να λάβουν πληροφορίες και διαταγές, όταν τα ξένα κανάλια και ιδιαίτερα η τηλεόραση του ΒΒC,βοούσαν ότι οι Τούρκοι απέπλευσαν από Μερσίνα με πορεία προς την Κύπρο.
Από το μεσονύχτιο 19/20 Ιουλίου η Ναυτική Διοίκηση της Κύπρου (ΝΔΚ) επεσήμανε με τα ραντάρ της ότι μεγάλος αριθμός τουρκικών πλοίων κατευθύνεται προς τα βόρεια παράλια της Κύπρου.Η ΝΔΚ κάθε μισή ώρα ενημέρωνε το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς(ΓΕΕΦ)την πρόοδο του πλού  των τουρκικών πλοίων.Το ίδιο έκανε και ο διοικητής του 251 Τάγματος Πεζικού που ήταν στην Κυρήνεια,ο μετέπειτα ήρωας και αγνοούμενος μέχρι σήμερα Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης,που έβλεπαν τα φώτα των τουρκικών αντιτορπιλικών που πλησίαζαν.
Το ΓΕΕΦ με την σειρά του ανέφερε τηλεφωνικά στην Αθήνα στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΕΔ και μετέπειτα ΓΕΕΘΑ).Το ΑΕΔ απαντούσε  στις επανειλλημένες αναφορές του ΓΕΕΦ καθησυχαστικά λέγοντας"δεν δικαιολογείται ανησυχία,πρόκειται περί γυμνασίων".Αρχηγός του ΑΕΔ ήταν ο στρατηγός Μπονάνος και του Αρχηγείου Στρατού (ΑΣ μετέπειτα ΓΕΣ) ο αντιστράτηγος Γαλατσάνος.


Οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του ΑΕΔ έπαιξαν προφανώς καταλυτικό ρόλο στην αποφασιστικότητα του ΓΕΕΦ,το οποίο με βάση τα ισχύοντα έπρεπε να διατάξει την εφαρμογή του Σχεδίου Αμυναςτης νήσου,όταν από την 2α πρωινή ώρα έγινε σαφές ότι ο τουρκικός στόλος είχε κατεύθυνση προς τις κυπριακές ακτές.


Όμως ούτε διασπορά των μονάδων δε διατάχθηκε και έτσι το σύνολο των μονάδων στην περιοχή της Κυρήνειας όπως και στην Λευκωσία,βομβαρδίστηκαν τις πρωινές ώρες από την τουρκιή αεροπορία μέσα στα στρατόπεδα τους με σοβαρές απώλειες σε προσωπικό και υλικό.
Το ΓΕΕΦ από το απόγευμα της 19ης Ιουλίου είχε επιστρατεύσει ορισμένες ειδικότητες εφέδρων,με δική του πρωτοβουλία.Προσωρινός αρχηγός του ΓΕΕΦ ήταν από τις αρχές Ιουλίου ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης,άνθρωπος του Ιωαννίδη,καθόσον ο αρχηγός Αντιστράτηγος Ντενίσης είχε κληθεί στην Αθήνα γιατί ήταν αντίθετος στην ενέργεια ανατροπής του Μακαρίου.

Η ΤΟΡΠΙΛΑΚΑΤΟΣ  Τ-1


Ποιό τυχερή στάθηκε η ΕΛΔΥΚ που με πρωτοβουλία του διοικητή της συνταγματάρχη Νικολαϊδη Νικολάου, διετάχθηκε τις πρώτες πρωϊνές ώρες διασπορά των τμημάτων της εντός του στρατοπέδου,το οποίο ήταν πολύ μεγάλο. Το ίδιο συνέβει και με ελάχιστες μονάδες της Εθνικής Φρουράς που διεσπάρησαν με πρωτοβουλία των διοικητών τους.
Με πρωτοβουλία του διοικητή της Ναυτικής Διοικήσεως Αντιπλοιάρχου Γεωργίου Παπαγιάννη δύο τορπιλάκατοι(Τ/Κ),οι Τ 1 και Τ 3,εξήλθαν από το λιμάνι της Κυρήνειας προς συνάντηση του τουρκικού στόλου λίγα λεπτά μετά τις 05:00 το πρωί,αλλά στις 05:30 εντοπίσθηκαν από τουρκικά αεροσκάφη και επλήγησαν,την στιγμή που ετοιμαζόντουσαν να εκτοξεύσουν τις τορπίλες τους κατά του τουρκικού στόλου.Η Τ-3 εβυθίσθει μαζί με όλο το πλήρωμα (9 νεκροί και 1 διασωθής) και η Τ-1 βαρειά πληγωμένη προσάραξε στην ακτή .Αν είχαν εξέλθει λίγο νωρίτερα από το πρώτο φως της ημέρας,ο εντοπισμός τους θα ήταν αδύνατος από τα αεροσκάφη και θα είχαν πλήξει τον εχθρικό στόλο.

Ο ΗΡΩΑΣ ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ ΤΣΟΜΑΚΗΣ


Το Πολεμικό Ναυτικό είχε τους πρώτους Ελλαδίτες νεκρούς,που όρμησαν με θάρρος και αδάμαστη θέληση να πλήξουν τον εχθρό.Η παράτολμη προσπάθεια και ο ηρωϊσμός αυτών των πληρωμάτων θα αποτελούν για πάντα τον φάρο των ενεργειών για τις επερχόμενες γενεές του Ναυτικού μας !!!!
Η τουρκική αμφίβια δύναμη μετά την καταβύθιση των δύο Τ/Κ κατευθύνθυκε δυτικά της Κυρήνειας και προσπαθούσε επί μιάμιση ώρα να βρεί τις καθορισμένες ακτές αποβάσεως !!!Αν είναι δυνατόν.Αυτό δείχνει τον ερασιτεχνισμό με τον οποίοσχεδιάστηκε από τους Τούρκους η εισβολή.




Η ΑΠΟΒΙΒΑΣΗ ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΜΙΛΙ



Παρόλο το γεγονός ότι αυτός ο σχεδιασμός γινόταν σε βάθος χρόνου, την ώρα "μηδέν" αποδείχτηκε ότι ήταν απόλυτα ερασιτεχνικός, πράγμα που δεν συνάδει σε καμία περίπτωση, με ένα Στρατό και μία Στρατιωτική Ηγεσία, τόσο πολυδιαφημισμένων από το ΝΑΤΟ και τις Η.Π.Α., όπως είναι αυτός των τουρκικών ΕΔ.
Εδώ θέλω να αναφέρω ότι οι αποβατικές δυνάμεις της Τουρκίας είχαν μεταφερθεί από το εσωτεικό της στα νότια παράλια της στην περιοχή του λιμένος της Μερσίνας,από τον μήνα Μάϊο 1974 !! Μία αποβατική επιχείρηση ,είναι πολύ λεπτή επιχείρηση,θέλει συντονισμό όλων των Κλάδων των ΕΔ,μεταφορά πολλών μέσων,υλικών,εφοδίων και είναι αδύνατον να σχεδιασθεί και να εκτελεσθεί μέσα σε πέντε ημέρες (15-20 Ιουλίου).Σας λέει κάτι αυτο; Ας θυμηθούμε πάλι το Σεμινάριο της Ρώμης!
Αν τα τρία ελληνοκυπριακά Τάγματα Πεζικού που ήταν στην Κυρήνεια,καθώς και δύο Μοίρες Πυροβολικού και δύο ανεξάρτητες Πυροβολαρχίες(σύνολο 32 πυροβόλα) είχαν λάβει διαταγή να εξέλθουν σε χώρο διασποράς και να είναι έτοιμες να εφαρμόσουν το σχέδιο αμύνης,θα είχαν καταβυθίσει την τουρκική αμβίβια δύναμη που επι μιάμιση ώρα παρήλαυνε έμπροσθεν των ακτών της Κυρήνειας για να βρει τις καθορισμένες ακτές αποβάσεως!! Αλλά το ένα απ'αυτά τα Τάγματα ήταν ήδη στην Πάφο κυνηγώντας Μακαριακούς.
Τελικά οι Τούρκοι στις 07:30, αποβίβασαν ένα Συγκρότημα Αποβατικού Τάγματος του 50 Συντάγματος Πεζικού ,τελείως ανενόχλητοι !!



ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΕΛΔΥΚ


Στις 06:00 δύο τουρκικά αεροσκάφη βομβάρδισαν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ με βόμβες 500 λιβρών.Στις 08:00 δύο πάλι αεροσκαφη πολυβόλησαν το στρατόπεδο και έρριψαν ρουκέτες. Στην  ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΣΤΡΑ/ΔΟΥ ΕΛΔΥΚ υπόλοιπη Λευκωσία προσβλήθησαν το ΓΕΕΦ,οι Μονάδες Πυροβολικού στο στρατόπεδο Αθαλάσσας και άλλες Μονάδες ,όπως και διάφοροι στόχοι μέσα στην Λευκωσία,με αποτέλεσμα νεκρούς και τραυματίες.
Από τον  βομβαρδισμό του στρατοπέδου  της ΕΛΔΥκ υπήρξαν νεκροί και τραυματίες,ιδίως από τους νεοαφιχθέντες εξ Ελλάδος νέους οπλίτες το απόγευμα της 19ης Ιουλίου.
Από τις πρώτες στιγμές της εισβολής η ΕΛΔΥΚ και το ΓΕΕΦ ειδοποιούσαν απεγνωσμένα για την εισβολή το ΑΕΔ στην Αθήνα και ελάμβαναν μόνο καθησυχαστικές απαντήσεις.Τελικά στις 08:30 συνήλθε στο ΑΕΔ το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Αμυνης με τους αρχηγούς των κλαδων ,το πρωθυπουργό και υπουργούς ,για να αποφασίσουν περί του πρακτέου.


Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Χένρι Τάσκα και ο υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζόζεφ Σίσκο, πηγαινοερχόντουσαν στο ΑΕΔ και επιτακτικά ζητούσαν δέσμευση της Ελλάδος να μην εμπλακή σε πολεμική σύρραξη και συνιστούσαν αυτοσυγκράτηση.


Τελικά την λύση στην Κύπρο την έδωσε με δική του πρωτοβουλία ένας επιτελής του ΓΕΕΦ ο αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Λούκουτος.Έτσι αποδεσμέυτηκαν οι μονάδες και κυρήχθηκε επιστράτευση στην Κύπρο.
Από τις 08:00 άρχισαν οι τούρκοι να ρίχνουν αλεξιπτωτιστές στον μεγάλο τουρκοκυπριακό θύλακα  (ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΛΕΞ/ΣΤΕΣ) Κιόνελι-Αγύρτας στον οποίο υπαγόταν και η τουρκοκυπριακές συνοικίες της Λευκωσίας και διενεργούσαν και αεραπόβαση με ελικόπτερα. Εδώ έκανε πολύ καλή δουλειά το Ελληνοκυπριακό πυροβολικό που προσέβαλε αεροσκάφη και ελικόπτερα.Πολλές μονάδες της Εθνικής Φρουράς βγήκαν εκείνη την στιγμή από τα στρατόπεδα τους και υπέστησαν βαρύτατες απώλειες από την τουρκική αεροπορία.
Η ΕΛΔΥΚ κατόπιν διαταγής του ΓΕΕΦ εξετέλεσε  στις 09:00 αναγνωριστική επίθεση με διλοχία και 5 άρματα Τ-34 κατά του χωριού Κιόνελι όπου ήταν και η έδρα της ΤΟΥΡΔΥΚ.Οι άνδρες διέσχισαν 3-4 χιλιόμετρα ακάλυπτου εδάφους προσβαλόμενοι συνεχώς από την τουρκική αεροπορία, υφιστάμενοι απώλειες.  Οι άνδρες της παρά τις απώλειες που υφίσταντο πολέμησαν με τόλμη και αυτοθυσία και σταμάτησαν την επίθεση εμπρός από το χωριό Κιόνελι λόγω υπάρξεως αντιαρματικής τάφρου που δεν μπορούσαν να την περάσουν τα άρματα Τ-34 και λόγω φράγματος φωτιάς που έβαλαν οι τούρκοι σε θάμνους και σπαρτά πού λόγω του αέρα η φωτιά ερχόταν προς τους επιτιθέμενους. Ετσι αναγκάσθηκαν να γυρίσουν πίσω.

ΕΛΔΥΚ-Η ΠΡΩΪΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ 


Στις 18:30 η ΕΛΔΥΚ και με τα δύο Τάγματα της και 14 άρματα Τ-34 ενήργησε και δεύτερη επίθεση κατά του Κιόνελι υποστηριζόμενη από πυροβολικό. Αρχικά η επίθεση εξελίχθηκε με επιτυχία και οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ  υπερέβησαν την πρώτη γραμμή των πολυβολείων.Η ορμή των επιτιθεμένων ανακόπηκε από αντιαρματική τάφρο και λόγω της πολύ ισχυράς οργανωμένης τοποθεσίας.
Οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ προχώρησαν και πέρα της τάφρου,αλλά δέχθηκαν καταιγιστικά πυρά πολυβόλων,οπότε η παραπέρα προώθηση τους  χωρίς την υποστήριξη των αρμάτων κατέστη αδύνατη.Η επίθεση αυτή κράτησε πεντέμισι ώρες μέχρι τις 02:00 ,με πολύ βαρειές απώλειες,διότι τα τμήματα δέχθηκαν όλο το βάρος της αμυντικής προσπάθειας του εχθρού.
Σύμφωνα με τα σχέδια έπρεπε να γίνουν νυχτερινές επιθέσεις σ'αυτόν τον θύλακα από μονάδες της Εθνικής Φρουράς,από άλλες κατευθύνσεις.Οι ενέργειες όμως αυτών των μονάδων δεν είχαν επιτυχία,ορισμένες μάλιστα ούτε καν εκδηλώθηκαν και έτσι όλο το βάρος του εχθρού,ο οποίος υπερτερούσε,έπεσε επί της ΕΛΔΥΚ. Ετσι τα  τμήματα της ΕΛΔΥΚ αναγκάσθηκαν να γυρίσουν πίσω πριν ξημερώσει,λόγω του ακάλυπτου εδάφους θα ήταν εύκολος στόχος στα τουρκικά αεροσκάφη.Οι απώλειες της επιθέσεως ήταν 8 νεκροί οπλίτες και 11 αγνοούμενοι,τραυματίες 5 αξιωματικοί και 12 οπλίτες.

Ετσι οι Τούρκοι μετά το κρίσιμο, πρώτο βράδυ με δεδομένη την απραξία των ΕλληνοΚυπριακών δυνάμεων, κατάφεραν την 21η Ιουλίου να αποβιβάσουν 2.000 άνδρες,αναδιοργανώνοντας τις δυνάμεις τους. Παρόλα ταύτα ούτε την δεύτερη μέρα κατόρθωσαν να αποβιβάσουν την απαραίτητη Ιλη Μέσων Αρμάτων(17 άρματα) που περίμενε στα ανοιχτά της Κερύνειας.
Στην συνέχεια η ΕΛΔΥΚ έλαβε αμυντική διάταξη στα πέριξ του στρατοπέδου της υψώματα για να εμποδίσει την κατάληψη της Λευκωσίας από την μοναδική όδευση απο την περιοχή Κυρήνειας -Μόρφου.Μόνον από εκεί μπορούσαν να εισέλθουν άρματα και λοιπά τεθωρακισμένα,διότι από την "πράσινη γραμμή" εντός της Λευκωσίας ήταν αδύνατον λόγω του κατοικιμένου εδάφους.Στις 22 και 23 Ιουλίου οι θέσεις της ΕΛΔΥΚ βομβαρδίζοντο συνεχώς με αεροπορία και πυροβολικό.
Στις 22 Ιουλίου και ώρα 20:00 οι Τούρκοι (ΤΟΥΡΔΥΚ και Τουρκοκύπριοι) εκδηλώνουν ισχυρή επίθεση κατά της ΕΛΔΥΚ,υποστηριζόμενη απο βαρέως όλμους των 4,2" και όλμους 81χιλ.Η νυχτερινή αυτή επίθεση διήρκεσε περίπου επτά ώρες,μέχρι την 03:30 της 23ης Ιουλίου.Οι Τούρκοι αποκρούστηκαν με επιτυχία χωρίς δικές μας απώλειες.Αυτοί εγκατέλειψαν στο πεδίο της μάχης άγνωστο αριθμό νεκρών ,αρκετό οπλισμό,υλικό επικοινωνιών και πολλά άλλα υλικα.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΜΑΤΑΓΩΓΟΥ ΛΕΣΒΟΣ

Από το πρωί της 19ης Ιουλίου μέχρι τις απογευματινές ώρες της ίδιας ημέρας όλοκληρώθηκε η προγραμματισμένη εξαμηνιαία  αντικατάσταση  400 οπλιτών της ΕΛΔΥΚ που είχαν υπηρετήσει επί 12μηνο στην ΕΔΥΚ και επίκειτο η απόλυση τους,με ισάριθμούς νεότερης κλάσεως.
Η όλη διαδικασία ήταν ιδιαίτερα κουραστικη και επίπονη (την είχα ζήσει όταν υπηρετούσα στην ΕΛΔΥΚ) διότι οι παλαιοί οπλίτες έπρεπε να παραδόσουν τον οπλισμό τους και να μεταφερθούν σταδιακά στο λιμάνι της Αμμοχώστου όπου θα επιβιβάζοντο στο Αρματαγωγό που θα έφερνε τους νέους.
Οι νέοι οπλίτες ήταν κατάκοποι από το εξαήμερο  ταξίδι στο πέλαγος με το Αρματαγωγό,που πηγαίνει πολύ σιγά και με τον παραμικρό κυματισμό κλυδονίζεται λόγω μη υπάρξεως καρίνας.Στη συνέχεια μεταφέρθησαν σταδιακά με οχήματα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ,όπου παρέλαβαν οπλισμό και εντάχθησαν σε Λόχους που έβλεπαν για πρώτη φορά.
Το Αρματαγωγό (Α/Γ) που τους είχε φέρει αυτή την φορά ήταν το "ΛΕΣΒΟΣ",πλοίο όπως και τα λοιπά αρματαγωγά μας την εποχή εκείνη,του Β'ΠΠ.Το Α/Γ απέπλευσε από την Αμμόχωστο τις βραδυνές  ώρες της 19ης Ιουλίου,μεταφέροντας τους επαναπατριζόμενους 450 οπλίτες.Κυβερνήτης του "Λέσβος" ήταν ο Πλωτάρχης Λευτέρης Χανδρινός.Το πρωί  πλέοντας μεταξύ Λεμεσού και Πάφου οι άνδρες του Α/Γ πληροφορήθηκαν απο το ραδιόφωνο της Κύπρου τα περί εισβολης και στις 09:30 παίρνουν σήμα να προσεγγίσουν την Πάφο  και να αποβιβάσουν τους οπλίτες προκειμένου να επιστρέψουν στην ΕΛΔΥΚ.

Στις 14:00 το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ κατέπλευσε στο λιμάνι της Πάφου και μετά δίωρο περατώθηκε η αποβίβαση των οπλιτών,οι οποίοι επιβιβάσθηκαν σε λεωφορεία  και ύστερα από ολονύκτια πορεία στο όρος Τρόοδος έφθασαν την 06:00 της 21 Ιουλίου στη δυτική πλευρά του αεροδρομίου Λευκωσίας  και από εκεί κατά ομάδες  και με όσες προφυλάξεις,λόγω της αεροπορίας, προσέφεραν οι πτυχώσεις του αναπεπταμένου εδάφους, διολίσθησαν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Υπόψη το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ απήχε περί τα 3χλμ από το Α/Δ.


Η επάνοδος του Α/Γ στην Κύπρο δε διαφέρει καθόλου από μία ενέργεια αυτοκτονίας,αφού η τουρκική αεροπορία είχε την απόλυτη και ανεμπόδιστη κυριαρχία στον αέρα και εκτελούσε συνεχείς βομβαρδισμούς σε πολλά μέρη της Κύπρου.
Πριν αποπλεύσει το Α/Γ από το λιμάνι της Πάφου,ζητήθηκε από τον τοπικό διοικητή των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς η υποστήριξη του Α/Γ στην επίθεση προς εκκαθάριση του τουρκοκυπριακού θύλακα "Μούταλος",του κάστρου της Πάφου,όπου αμύνονταν οι τουρκοκύπριοι.
Ο ηρωικός αυτός κυβερνήτης με το πλήρωμα του,αμέσως άρχισαν να βάζουν με τα πυροβόλα ΜΠΟΦΟΡΣ των 40 χιλ.του Α/Γ κατά του θύλακα,συνεπικουρούμενοι από άνδρες της ΕΛΔΥΚ που δεν είχαν ακόμη αποβιβασθει.
Το καταιγιστικό πυρ του ΛΕΣΒΟΣ έπαιξε αποφασιστικό ρόλο,με αποτέλεσμα οι αμυνόμενοι να υψώσουν λευκές σημαίες και να παραδοθούν με όλο τον οπλισμό τους,εκπληκτικό σε αριθμό και ποιότητα.Οι τουρκοκύπριοι ανέφεραν στην ηγεσία τους πριν παραδοθούν,ότι δέχονται επίθεση και εναγωνίως ζητούσαν βοήθεια διότι"Ελληνικά πολεμικά πλοία εκτελούν απόβαση στην Πάφο.Μας κτυπούν με πυροβόλα και σε λίγο θα παραδοθούμε αν δεν λάβουμε βοήθεια".
Από τα δημοσιεύματα του Τούρκου δημοσιογράφου Αλί Μπιράν που ήρθαν στο φως αργότερα,οι Τούρκοι πίστεψαν πως πραγματικά είχε φθάσει ο Ελληνικός Στόλος στην Κύπρο και έκανε αποβίβαση στρατευμάτων στην Πάφο.Αυτή η εσφαλμένη εκτίμηση του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου το οδήγησε στην απόφαση να στείλει τρία Αντιτορπιλικά από τις βόρειες ακτές της Κύπρου,στις ακτές της Πάφου,με αποστολή να βρούν τον ελληνικό στόλο και να τον βυθίσουν.Παράλληλα η τουρκική αεροπορία πήρε διαταγή να πετάξει πάνω από την περιοχή της Πάφου,να εντοπίσει τα ελληνικά πλοία και να τα βυθίσει.

ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΣΤΟΛΟΥ

Εν τω μεταξύ το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ τις απογευματνές ώρες τις 20 Ιουλίου αναχώρησε από την Πάφο και με πρωτοβουλία του κυβερνήτου του κατευθύνθηκε νότια προς την Αίγυπτο, αντί να ακολουθήσει την καθιερωμένη γραμμή προς την Ρόδο,ώστε να βρεθεί εκτός ακτίνας δράσης της τουρκικής αεροπορίας.


Πρώτος έφθασε στην περιοχή την νύχτα 20/21 Ιουλίου ο στόλος των τριών Α/Τ ο οποίος ερέύνησε  την περιοχή και δεν βρήκε κανένα πλοίο.Επικολούθησαν κωμικοτραγικά γεγονότα από τουρκικά αναγνωριστικά που ανέφεραν ότι  η Ελληνική νηοπομπή έδειχνε να αποτελείται από 11 εμπορικά πλοία συνοδευόμενα από 9 πολεμικά.Στις 13:30 τα τρία Αντιτορπιλικά, περιπολούσαν μεταξύ του ακρωτηρίου Δρέπανον και της Πάφου, ήτοι περίπου 5 μίλια βορείως και περίπου 10 μίλια δυτικά της Πάφου.


Η τουρκική αεροπορία διετάχθει να επιτεθεί στην προαναφερθείσα ..δήθεν ελληνική νηοπομπή με 48 αεροσκάφη τα οποία έφθασαν άνωθεν των τουρκικών Α/Τ στις 15:00 και ανέφεραν ότι τα ελληνικά πλοία είχα αναρτήσει τουρκικές σημαίες και τους επιτέθηκαν.

ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ Α/Τ ΚΟΤΣΑΤΕΠΕ

Επακολούθησε σφοδρή αεροναυμαχία με αποτέλεσμα να καταβυθισθεί το Α/Τ ΚΟΤΖΑΤΕΠΕ το οποίο είχε 80 νεκρούς και να προκληθούν σοβαρές ζημιές στα άλλα δύο αντιτορπιλικά!!!Τα τουρκικά Α/τ κατέρριψαν 4 τουρκικά αεροσκάφη F-100D !!!
Ετσι αποδείχθηκε ότι η διακλαδική συνεργασία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ήταν όχι απλώς προβληματική ,αλλά παντελώς ανύπαρκτη.Φαντάζεσθε πόση σύγχυση και καταστροφή θα επέφερε τυχόν αιφνιδιαστική παρέμβαση ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών ή και ταυτόχρονη δράση ελληνικών υποβρυχίων στην περιοχή απόβασης;  Παραλίγο να γίνει αυτό,αλλά δεν έγινε λόγω ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ !!! Θα το αναφέρω πιό κάτω.

ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΕΙΑ ΣΤΗ ΚΥΡΗΝΕΙΑ

Στην περιοχή της Κυρήνειας έδρευε το 251 Τάγμα Πεζικού με διοικητή τον ήρωα αντισυνταγματάρχη Πάυλο Κουρούπη,που μόλις αντελήφθει την αποβίβαση των Τούρκων στην περιοχή Πενταμίλι δυτικά  της πόλεως και χωρίς να περιμένει διαταγές εξήλθε του στρατοπέδου στις 07:30 και προωθήθει στην περιοχή αποβιβάσεως.
Από τις 10:00 επιτίθεται στο μικρό προγεφύρωμα των 300 περίπου μέτρων που είχαν δημιουργήσει οι Τούρκοι..Επί τρείς ημέρες διεξάγεται τιτανομαχία στο προγεφύρωμα,χωρίς ο Κουρούπης να λαμβάνει ενισχύσεις. Το μεσημέρι της πρώτης ημέρας σκοτώθηκε ο Αρχηγός της αποβατικής δύναμης των Τούρκων Συνταγματάρχης Καραογλάνογλου, από αντιαρματικό βλήμα του 1ου Λόχου του 251 ΤΠ, μέσα σε παρακείμενη οικία όπου ήταν κρυμμένος.
Στις 22 Ιουλίου το 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα με τα Τ/Θ οχήματα BTR-152 σπεύδει προς την Κυρήνεια για να ενισχύσει το 251 ΤΠ και να επιτεθεί κι'αυτό  εναντίον του προγεφυρώματος.Στην διάβαση των Πανάγρων όμως βομβαρδίζεται από την τουρκική αεροπορία και υφίσται "πανωλεθρία".Μεταξύ των θυμάτων και ο διοικητής του   αντισυνταγματάρχης Γ.Μπούτος που τραυματίζεται σοβαρά και αφήνει την τελευταία του πνοή μερικές μέρες αργότερα στο Νοσοκομείο.
Τελικά οι Τούρκοι αποβιβάζοντες και άλλες δυνάμεις και άρματα παρακάπτουν τις θέσεις του 251ΤΠ.Ο Κουρούπης διατάζει σύμπτηξη προν νότον για να μην κυκλωθεί το τάγμα του. Στην προσπάθειά του να έρθει σε επαφή με τον 3ο Λόχο του αλλά και να διαπιστώσει την κατάσταση που  επικρατούσε προς την Κυρήνεια, ήρθε σε απόσταση αναπνοής από τις επιτιθέμενες Τουρκικές δυνάμεις. Εντελώς μόνος μαζί με τον Υπασπιστή του, δέχθηκαν την επίθεση μεγάλων δυνάμεων  Τούρκων Καταδρομέων. Ο Υπασπιστής του διέφυγε μαζί με μια ομάδα Ελλήνων Καταδρομέων που είχε σπεύσει στην περιοχή. Ο Ηρωικός Διοικητής των Λεόντων του 251 Τ.Π. τραυματίσθηκε θανάσιμα. Ο Υπασπιστής του έφεδρος Ανθυπολοχαγός Δημήτριος Μπλέτσας, τον είδε να τραβάει το πιστόλι του και να μάχεται ως άλλος Λεωνίδας.Μέχρι σήμερα ο ήρωας Αντισυνταγματάρχης Κουρούπης αγνοείται.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΧΤΥΛΟ


Τρείς ελληνοκυπριακές Μοίρες Καταδρομών,31-32 και 33,εξόρμησαν την νύκτα 21/22 Ιουλίου εναντίον της διαβάσεως Αγύρτας-Μπογαζίου (στο όρος Πενταδάκτυλος στον Αγ.Ιλαρίωνα) μέσα από την οποία διέρχεται η οδός Λευκωσίας-Κυρήνειας και η οποία κατεχόταν από ισχυρές δυνάμεις της  (ΠΕΝΤΑΔΑΧΤΥΛΟΣ ΑΓ.ΙΛΑΡΙΩΝ) ΤΟΥΡΔΥΚ και των Τουρκοκυπρίων.
Οι συγκρούσεις υπήρξαν σφοδρότατες και οι απώλειες μεγάλες και από τις δύο πλευρές.Οι Ελλαδίτες  αξιωματικοί των Μοιρών και οι Ελληνοκύπριοι αξκοί και οπλίτες,πολέμησαν με απαράμιλλο θάρρος και γεναιότητα και έγραψαν σελίδες δόξας στην νεότερη ιστορία του έθνους.Πρωταγωνιστής ο διοικητής της 33 Μοίρας Καταδρομών Ταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης,απο το Σιδηρόκαστρο Σερρών,που έπεσε ηρωϊκά μαχόμενος,το πρωί της 21ης Ιουλίου.

Ο ΗΡΩΑΣ ΤΧΗΣ ΚΑΤΣΑΝΗΣ


Οι επιχειρήσεις σημείωσαν περιορισμένη επιτυχία,αφ'ενός λόγω υπερτέρων αριθμητικά εχθρικών δυνάμεων και αφ'ετέρου λόγω μη υπάρξεως άλλων δυνάμεων πεζικού να διατηρήσουν το καταληφθέν έδαφος.Ανέλαβαν αυτή την αποστολή οι καταδρομείς,που από καθαρά δυνάμεις κρούσεως,μετετράπησαν σε δυνάμεις αμύνης,ρόλος τελείως ακατάλληλος για καταδρομείς.Σ'αυτόν τον αμυντικό αγώνα εφονεύθει ο Ταγματάρχης Κατσάνος προσπαθώντας να διατηρήσει το ύψωμα που κατέκτησε την νύχτα.

ΛΟΙΠΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ



Από τα υπάρχοντα Ε/Κ Τάγματα,άλλα είχαν διαλυθεί έχοντας σοβαρότατες απώλειες από την Τουρκική αεροπορία,καθόσον εξήλθαν από τα ήδη βομβαρδισμένα στρατόπεδα τους με το φώς της ημέρας και άλλα είχαν μεταφερθεί από την ημέρα του πραξικοπήματος στην περιοχή της Πάφου,συγκρουώμενα με δυνάμεις των οπαδών του Μακάριου.

ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΟ   ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ


Οι Μονάδες Πυροβολικού έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους υποστηρίζοντας μονάδες πεζικού όπου είχαν εμπλακεί (ΕΛΔΥΚ,251ΤΠ,Καταδρομείς) και βάλλοντας αδιαλείπτως τους αλεξιπτωτιστές και τα αερομεταφερόμενα στρατεύματα με ελικόπτερα,στον θύλακα Κιόνελι-Αγύρτας.
Επίσης ηρωϊκά επολέμησαν τα Τάγματα Πεζικού των Ε/Κ στην "Πράσινη Γραμμή " της Λευκωσίας,με πρωταγωνιστή το επιστρατευθέν 336 ΤΠ με διοικητή τον Ταγματάρχη και νυν απόστρατο στρατηγό,Δημήτριο Αλευρομάγειρο.
Ηρωϊκά πολέμησε και η  αφιχθείσα το βράδυ 20/21 Ιουλίου (όπως θα δούμε εκτενώς πιό κάτω) Α'Μοίρα Αλεξιπτωτιστών από τα Χανιά και η οποία έσωσε το αεροδρόμιο Λευκωσίας τις επόμενες ημέρες μετά από ηρωϊκό αγώνα με υπέρτερες  τουρκοκυπριακές δυνάμεις.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΒΡΕΤΑΝΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ


Στήριξη στους εισβολείς του Αττίλα το 1974 παρείχαν οι βρετανικές στρατιωτικές βάσεις στην Κύπρο, σύμφωνα με αποκαλυπτικό έγγραφο της εποχής. Τα παρακάτω είναι τα "εξακριβωμένα στοιχεία" που καταγράφει στην αναφορά του ο τότε αρχηγός της Εθνικής Φρουράς υποστράτηγος Ευθύμιος Καραγιάννης για την ανάμειξη των Βρετανών.
(Τα γράφω όπως τα αναφέρει) ΤΟΥΡΚΙΚΑ  F-100D
- Τα πλείστα των Α/Φ των Τούρκων ανεφοδάζοντο με πυρομαχικά και καύσιμα εις την αγγλική βάση Ακρωτηρίου.

-Τούρκοι πιλότοι και χτυπημένα A/Φ  αντικαθίσταντο εκεί και τα αγγλικά σήματα αντικαθίσταντο εκεί δι' επικολλήσεως αυτοκολλήτου ταινίας με τουρκικά.

-Άνωθεν του   τουρκοκυπριακού θύλακος της Λευκωσίας εθεάθη δις να υπερίπταται έν μέγα A/Φ μεταγωγικόν. Τούτο εφωτογραφήθη και εις την φωτογραφία εμφαίνονται τα αγγλικά σήματα.

-Εις βάσιν Ακρωτηρίου υπάρχει έν A/Φ με σήματα της E.Δ. (Ειρηνευτικής Δύναμης) και προσωπικόν τουρκικόν.

-Το βρετανικόν ελικοπτεροφόρον "Ερμής" κατά τας ημέρας 20-21 και 22/7/74 καθ' ην τουρκικά πλοία επεβίβαζαν τουρκικά στρατεύματα εις προγεφύρωμα Κυρηνείας ευρίσκετο συνεχώς κινούμενον εντός της περιμέτρου της διατάξεως του τουρκικού στόλου.Οι Βρετανοί πολλάκις ειδοποίησαν τας Δυνάμεις της E.Φ. (Εθνικής Φρουράς Κύπρου) ότι αν βληθή υπό των κατά του τουρκικού στόλου αποβάσεως πυρών, θα αντιδράσουν δυναμικώς. Την παρουσίαν του "Ερμή" εδικαιολόγουν ότι παραλαμβάνει Άγγλους υπηκόους. Εκτιμάται ότι τα τουρκικά ελικόπτερα εχρησιμοποίησαν το βρετανικόν ελικοπτεροφόρον δι' ανεφοδιασμόν ή και φόρτωσιν εφοδίων.

-H σύζυγος του Ελληνοκυπρίου Στίνου Αντωνιάδη, ονόματι Νάντια Αντωνιάδη, καταθέτει ότι ευρίσκετο εις Κυρήνειαν τας ημέρας 20, 21 και 22/8/74. Μέσω του φίλου της πρεσβευτή της  Σουηδίας κατόρθωσεν μετά των τέκνων της να επιβιβασθή μεθ' ετέρων Άγγλων υπηκόων βρετανικού αντιτορπιλικού όπερ ευρίσκετο πλησίον των ακτών Κυρηνείας. Όταν εισήλθον εις το αντιτορπιλικόν τούς ετοποθέτησαν χαμηλά εις το κοίτος. Από εκεί ήκουον άπαντας ευκρινώς ότι τα πυροβόλα του πλοίου έβαλλον συνεχώς κατά των ακτών της Κυρηνεία.

-H τελευταία τετράς A/Φ (αεροσκαφών) ήτις εβομβάρδισε μετά την 16.00 της 22-7-74 παρουσίασε τα εξής χαρακτηριστικά:

(1) Τα πληρώματα ήσαν πολύ ικανώτερα των προηγούμενων βομβαρδισμών.

(2) Δεν συνομίλουν μεταξύ των εν αντιθέσει με τα προηγούμενα.


Η ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ 


Η τουρκία δεχόμενη διεθνείς πιέσεις για την εισβολή αναγκάσθηκε σύμφωνα με την απόφαση 353 τουΣυμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να δεχθεί κατάπαυση του πυρός απο τις 16:00 της 22ας Ιουλίου 1974 προφανώς γιατί δεσμευθηκε διπλωματικά.

ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ

Αυτά σε συνδυασμό με την επίγνωση της πραγματικότητας, ότι δηλαδή η υλοποίηση των σχεδίων της απαιτούσε επιπλέον δυνάμεις και ότι αυτές για να έλθουν από την Τουρκία χρειάζοντο χρόνο,οδήγησαν την τουρκική ηγεσία στην τυπική αποδοχή εκεχειρίας.
Τα αποβιβασθέντα στρατεύματα και τα μέχρι τις 16:00 ώρας της 22 Ιουλίου αποτελέσματα,δεν ήταν αρκούντως ισχυρά και έπρεπε πάση θυσία να τα ισχυροποιήσει και να φέρει την Ελληνική πλευρά προ τετελεσμένων γεγονότων.
Αυτές τις τρείς ημέρες το μόνο που είχε καταφέρει να αποβιβάση ήταν ένα αποβατικό συγκρότημα του 50 συντάγματος με λιγοστά άρματα στην περιοχή της Κυρήνειας και είχε ενισχύσει με αεραποβάσεις τον θύλακα Κιόνελι-Αγύρτας.
Η εκκεχειρία παραβιάσθηκε αμέσως την ίδια ημέρα καθόσον,όπως προανέφερα, το ίδιο βράδυ της 22ας Ιουλίου η ΕΛΔΥΚ εδέχθει νυκτερινή επίθεση.Καθ'όλον το διάστημα της ..δήθεν εκκεχειρίας οι τούρκοι προέβαιναν συνεχώς σε επιθέσεις εναντίον των θέσεων της ΕΛΔΥΚ και άλλων Μονάδων της Εθνικής Φρουράς.Προώθησαν δε μεγάλες δυνάμεις πεζικού και τεθωρακισμένων στην περιοχή του χωρίου Γερόλακος 3 χλμ δυτικά του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ,με σκοπό,όπως απεδείχθει τις επόμενες ημέρες,να διανοίξουν την δίαβαση μεταξύ του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ και του αμέσως νότια του στρατοπέδου υψώματος "Β"και να προωθηθούν προς την Λευκωσία.

Συνοψίζοντας τα γεγονότα από της περιόδου καταπαύσεως του πυρός μέχρι ενάρξεως του  ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ ΑΤΤΙΛΑ-2,οι Τούρκοι είχαν αποβιβάσει στην Κυπρο και είχαν λάβει διάταξη μάχης με τις παρακάτω δυνάμεις:

-Δύο Μεραρχίες Πεζικόυ,την 28η και 39η ,που σταθμεύουν στην Κύπρο μέχρι σήμερα.
-Δύο Ταξιαρχίες Αλεξιπτωτιστών και Καταδρομέων.
-Ενα Σύνταγμα Πεζοναυτών
-Μεγάλο αριθμό Τ/θ οχημάτων μεταφοράς προσωπικού(ΤΟΜΠ) τύπου Μ-113
-160-180 Μέσα Άρματα Μάχης τύπου  Μ-47 και Μ-48
-Περισσότερα από 100 Πυροβόλα των 105 και 155 χιλ.
Συνόλικα μαζί με τις Τουρκοκυπριακές Μονάδες περίπου 40.000 άνδρες.
Από Ελληνικής και Ελληνοκυπριακής πλευράς το δίαστημα αυτό δεν έγινε σχεδόν τίποτα.Μόνο αριθμός πυρομαχικών μεταφέρθηκε από την Ελλάδα στην Κύπρο με πέντε εμπορικά πλοία (Μότορσιπ).
Όσον αφορά τον "εθνάρχη" Κωνσταντίνο Καραμανλή είναι υπόλογος γιατί άφησε να παραβιάζεται η εκεχειρία από τους τούρκους καθώς επίσης γιατί ουσιαστικά αυτός είναι υπεύθυνος για την αποβίβαση από τους τούρκους 40.000 στρατιωτών μέσα σε 15 μέρες και έτσι να μπορέσουν με τον Αττίλα-2,το 4% του κυπριακού εδάφους που κατείχαν με την εκεχειρία,να το κάνουν 37%.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ


Ο Αρχηγός του ΑΕΔ και οι Αρχηγοί των Κλάδων των ΕΔ, αποφάσισαν, το πρωί της 23ης Ιουλίου, την παράδοση της εξουσίας στους παλαιοκομματικούς πολιτικούς (ερήμην του Ιωαννίδη). Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, προσήλθαν σε σύσκεψη οι εκπρόσωποι του παλαιού πολιτικού κόσμου, πλην του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου, οι οποίοι ζούσαν έως τότε αυτοεξόριστοι στο εξωτερικό. Παραβρέθηκαν οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Στέφανος Στεφανόπουλος, Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας, Γεώργιος Μαύρος, Σπύρος Μαρκεζίνης, Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, Ξενοφών Ζολώτας και Πέτρος Γαρουφαλιάς.
Οι εξελίξεις στο πολιτικό πεδίο σηματοδοτούσαν καθεστωτική αλλαγή και επάνοδο στη δημοκρατική νομιμότητα και κορυφώθηκαν στις 02.00 τη νύκτα όπου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και δύο ώρες μετά ορκίστηκε πρόεδρος της νέας κυβέρνηση ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας Στραηγού Φ.Γκιζίκη.

ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΕΥΗ


Οι συνομιλίες στην Γενεύη,για την διαμορφωθείσα στην Κύπρο κατάσταση, άρχισαν στις 25 Ιουλίου 1974 και έγιναν σε δύο φάσεις.Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός  Εξωτερικών,Γεώργιος Μαυρος (πρόεδρος του κόμματος της Ενώσεως Κέντρου).Συμετείχαν και οι Υπουργοί Εξωτερικών Κύπρου, Τουρκίας, Μ.Βρετανίας.

ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ


Οι Τούρκοι προσήλθαν με σκοπό την επιβολή  της διχοτομικής λύσης,ζητώντας από την αρχή το 34% του Κυπριακού εδάφους,ενώ πληθυσμιακά οι Τ/Κ αποτελούσαν το 18%.
Οι Τούρκοι γνώριζαν ότι αυτό δεν θα γίνει αποδεκτό από ελληνικής πλευράς , χρησιμοποίησαν τη Γενεύη για παρελκυστικές και δόλιες συζητήσεις ,μέχρις ότου ολοκληρωθεί η μεταφορά των απαιτουμένων δυνάμεων στην Κύπρο για να υλοποιήσουν τον Αττίλα-2.
Τελικά οι συνομιλίες ναυάγησαν στις 03:30 της 14ης Αυγούστου.

 ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ


Στις 6 Αυγούστου 1974 διοικητής της Εθνικής Φρουράς αναλαμβάνει ο Υποστράτηγος Ευθύμιος Καραγιάννης(άριστος αξιωματικός και μετέπειτα Αρχηγός ΓΕΣ) από τον πραξικοπιματία Ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση.
Όταν παρέλαβε την Εθνική Φρουρά αυτή ευρίσκετο σε "απογοητευτική κατάσταση"απ'όλες τις πλευρές.Μέχρι και τον τελευταίο στρατιώτη είχε γίνει κοινή συνείδηση όλων η πικρή αλήθεια ότι μόνοι τους θα αντιμετώπιζαν τον συντριπτικά ανώτερο αντίπαλο.Στην πραγματικότητα ο Κυπριακός ελληνισμός και η ΕΛΔΥΚ εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους.
Αυτό είχε οδυνηρές συνέπειες στο ηθικό του λαού και του στρατού στην Κύπρο,γιατί η μειωμένη μαχητική ικανότητα όλων σχεδόν των Μονάδων,ιδίως της Εθνικής Φρουράς,καταρρακώθηκε ακόμα περισσότερο από τη κατακόρυφη πτώση του ηθικού,τις λιποταξίες και την απειθαρχία.
Οι ελληνοκυπριακές μονάδες είχαν φθάσει στα όρια αποσυνθέσεως και παρουσιάστηκαν σοβαρά κρούσματα αυτοδιαλύσεως μονάδων, προσλαμβάνοντα μορφήν ανταρσίας !!! Γνώριζαν όλοι την συντριπτική υπεροχή του εχθρού και πως ο αγώνας θα ήταν άνισος και προδιαγεγραμμένος.
Η κατάσταση ήταν τραγική !!!

ΑΤΤΙΛΑΣ-2


Μία ώρα μετά το τέλος των συνομιλιών της Γενεύης,στις 04:30 της 14ης Αυγούστου , η τουρκική Πολεμική Αεροπορία άρχισε τις επιδρομές της στην Κύπρο, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων και εμπριστικές βόμβες" Ναπάλμ" εναντίον μη στρατιωτικών στόχων, όπως ήταν σχολεία και νοσοκομεία.
Το Πολεμικό Συμβούλιο, που συνεδριάζει στις 06:00 τα χαράματα υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού Καραμανλή στην Αθήνα, διαπιστώνει την τραγική αδυναμία της Ελλάδας να συνδράμει στρατιωτικά την Κύπρο και έτσι οι ελληνικές αντιδράσεις περιορίζονται στο διπλωματικό τομέα.Είναι πλέον πολύ γνωστή η φράση του Ελληνα Πρωθυπουργου στο μήνυμα του από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου προς τον Ελληνικό λαο: "Είναι πολύ μακριά η Κύπρος για να την ενισχύσουμε" !
Για τα υπερσύγχρονα όμως,για την εποχή, 14 αεροσκάφη ΦΑΝΤΟΜ η Κύπρος δεν ήταν καθόλου μακρια !!!!!!!!!!!!!!!
Στις 09:00 το πρωί,ξεκίνησε η εξόρμηση της 39ης Μεραρχίας Πεζικού από το Κιόνελι στα ανατολικά προς την Αμμόχωστο, επί δύο αξόνων, χωρίς ουσιαστικά καμία αντίσταση, αφού οι Ελληνοκύπριοι πέταγαν τα όπλα τους και φορούσαν πολιτικά για να μην συλληφθούν αιχμάλωτοι ένστολοι.
Μέχρι το βράδυ, η ελληνοκυπριακή αντίσταση έχε ουσιαστικά καταρρεύσει και τα οχυρά εγκαταλείπονται.Το απόγευμα της 14ης Αυγούστου, τα στρατεύματα του "Αττίλα" μπαίνουν στην 

ΤΟΥΡΚΙΚΑ Τ/Θ


Αμμόχωστο.Η νέα (ελληνοκυπριακή) πόλη δεν ήταν στα επιχειρησιακά τους σχέδια να την καταλάβουν και σταμάτησαν στις παρυφές της. Αυτή όμως είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους της, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι στρατιώτες να την καταλάβουν, μετά την πάροδο 24 ωρών, το απόγευμα της 15ης του μηνός.
Στην αντίθετη πλευρά του νησιού,την δυτική,η 28η Μεραρχία Πεζικού του τουρκικού στρατού προήλαυνε, συναντώντας επίσης μηδαμινή αντίσταση,προς τη Μόρφου. Η προέλαση εξελισσόταν με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς,προκειμένου οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι των περιοχών αυτών να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και έτσι να "εκκαθαριστεί" η υπό κατάληψη περιοχή.Στις 16 του Αυγούστου ο "Αττίλας 2" ολοκληρώνεται με την κατάληψη της Μόρφου,ενώ η κυβέρνηση Κληρίδη μεταφέρεται πρόσκαιρα στη Λεμεσό, φοβούμενη ότι επίκειται κατάληψη της Λευκωσίας.
Στην περιοχή του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ διεξάγεται τριήμερος "Τιτανομαχία" όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω.

ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ



Οι Τούρκοι, έχοντας πετύχει τους στρατιωτικούς τους σκοπούς, δέχονται κατάπαυση του πυρός στις 18:00 της 16ης του Αυγούστου 1974. Ηδη κατείχαν το 36,4% του κυπριακού εδάφους και είχαν διχοτομήσει την Κύπρο με την ονομαζόμενη "Γραμμή Γκιουνές".Στη Γενεύη αποφασίσθηκε από την ελληνική και κυπριακή αντιπροσωπεία (όπως παραδέχθηκε ο Κληρίδης στις 16-8-1974) "…όπως μη υπογραφεί συμφωνία, αλλά οι Τούρκοι να καταλάβουν μόνοι τους την γραμμή Γκιουνές…"(γραμμή διαχωρισμού) εξ ου και οι απανωτές συμπτύξεις των Ελλήνων χωρίς μάχη και η εγκατάλειψη της Αμμοχώστου.
Τα τουρκικά στρατεύματα απ'όπου περνούσαν προέβαιναν σε θηριωδίες στον άμαχο πληθυσμό και στους αιχμαλώτου. Ληστείες, βασανηστήρια, βιασμοί, εκτελέσεις, ανδρών, γυναικών,  παιδιών,ακόμα και  νηπίων !!!Πολλοί αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στην Τουρκία.Ελάχιστοι επέστρεψαν,1619 αγνοούνται  μέχρι σήμερα.

ΧΑΡΤΗΣ 13/8/1974


Περίπου 2.000 Ελληνες και Ελληνοκύπριοι είχαν σκοτωθεί, 1.619 ήταν και είναι οι αγνοούμενοι και 200.000 ήταν οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες.Οι Τούρκοι κατέκτησαν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων του νησιού.
Ο παραπλεύρως Αμερικανικός χάρτης παρουσιάζει την Κύπρο διχοτομημένη στις 13/8/74, όπως ακριβώς συνέβει από την επομένη με την έναρξη της επιχείρησης "Αττίλας 2".Ευρέθει στο αρχείο του Κίσιγκερ.

ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ

Δείτε  και την τελική διχοτόμηση.Ολόϊδιοι  και οι δύο χάρτες !!


Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ . ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 



Μία νέα σελίδα δόξας του Ελληνικού Στρατού στις"Θερμοπύλες της Λευκωσίας" !!!!!!!!!


Θα την περιγράψω με λεπτομέρειες,τιμώντας αυτούς τους ΗΡΩΕΣ,νεκρούς και ζωντανούς !! Τιμώντας ιδιαιτέρως τους δύο ήρωες συμμαθητές μου τον Λοχαγό Μηχανικού Σωτήρη Σταυριανάκο και τον Λοχαγό Πεζικού Βασίλη Σταμπουλή που έδωσαν την ζωή της για την Ελλάδα και την Κύπρο μας !!!

ΜΑΧΗ ΕΛΔΥΚ-ΔΙΑΤΑΞΗ


Οπως προανέφερα το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και το νοτίως αυτής ύψωμα "Β" έφραζαν την μοναδική οδό από την δυτική και ΒΔ κύπρο προς Λευκωσία.Στο υψωμα "Α" που βρισκόταν στο δυτικό σημειο του στρατοπέδου είχε ταχθεί αμυντικά ο 4ος Λόχος της ΕΛΔΥΚ και στο βόρειο μέρος του στρατοπέδου που συνόρευε με το στρατόπεδο της ΤΟΥΡΔΥκ ο 2ος Λόχος.Νοτίως του Στρατοπέδου επί του υψώματος "Β" είχε ταχθεί ο Λόχος Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ με τις Διμοιρίες Μηχανικού,Διαβιβάσεωμ,Τεχνικού,Εφοδιασμού.Η μόνη Διμοιρία που ήταν εκπαιδευμένη να μάχεται σαν Πεζικό,βάση των στρατιωτικών κανονισμών,ήταν η Διμοιρία Μηχανικού δυνάμεως 34 οπλιτών με Διμοιρίτη τον συμμαθητή μου του Μηχανικού Σωτήρη Σταυριανάκο από το Σκούταρι Λακωνίας,η οποία Διμοιρία έλαβε ,όπως θα δούμε,όλο το βάρος της αμύνης του υψώματος "Β".Διοικητής του Λόχου Διοικήσεως ήταν ο ήρωας Ταγματάρχης Πεζικού (και νυν Υποστράτηγος εα) Σπυρίδων Δελλής.
Από τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου, το πυροβολικό και η αεροπορία των Τούρκων άρχισαν να βομβαρδίζουν μανιασμένα το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Ακολούθησαν όπλα καμπύλης τροχιάς, όλων  (ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΡΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΔΥΚ) των διαμετρημάτων και άρματα μάχης.Στις  10:30 η επίθεση ξεκίνησε…κατά κύματα με την ΤΟΥΡΔΥΚ και το 50 ΣΠ. Οι Τούρκοι καλυπτόμενοι από άρματα μάχης επιτίθονται. Θερίζονται σαν στάχυα από τους "300" Λέοντες της ΕΛΔΥΚ.Οπισθοχωρούν με βαρύτατες απώλειες. Στις 11:20΄ ο 4ος Λόχος δέχεται σφοδρή επίθεση στα πλευρά του από ολόκληρο Τάγμα των Τούρκων. Οι Τούρκοι οπισθοχωρούν άτακτα…αφήνοντας και πάλι δεκάδες νεκρούς μπροστά στα Ελληνικά χαρακώματα.

Να πως περιγράφει ο Στρατιώτης της 103 σειράς του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ, την επίθεση των Τούρκων, Αστέριος Κυριακόπουλος, από την Λάρισα:"Ξαφνικά μέσα σε αυτήν την κόλαση συνέβη αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Διακόσιοι και πλέον Τούρκοι από λίγο πιο  αριστερά μας όπως βλέπαμε το μακελειό μπροστά μας άρχισαν να τρέχουν εναντίον μας σαν τρελοί! Δεν τους είχαμεδει αυτούς τους Τούρκους και αιφνιδιαστήκαμε τελείως….Βλέπαμε τους Τούρκους να έρχονται κατά πάνω μας. Γυρνάω δεξιά μου και βλέπω τον Βαρελτζή και τον Σιμίτα να τους πολεμάνε όρθιοι γυμνοί από την μέση και πάνω. Εν τω μεταξύ το τοπίο ήταν σκοτεινό γύρω –γύρω από τις εκρήξεις γι΄ αυτό και δεν πήραμε χαμπάρι ότι μας είχαν πλησιάσει τόσο πολύ οι Τούρκοι. Και ενώ όλοι οι άλλοι που ήμασταν μέσα στα ορύγματα αιφνιδιαστήκαμε αυτοί οι δύο συνέχιζαν το βιολί τους όρθιοι να ρίχνουν στο κοπάδι των Τούρκων και να ξαναγεμίζουν σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Αψηφούσαν τελείως τον θάνατο….
Η οπισθοχώρηση των Τούρκων εξελίχθηκε σε άτακτη φυγή. Μια βολή άρματος έκοψε στην μέση τον Σιμίτα που πολεμούσε όρθιος με τον Βαρελτζή που την γλίτωσε. Αυτοί οι δύο άνδρες γύρισαν πίσω και τους διακόσιους Τούρκους που έκαναν έφοδο".
Την νύκτα 14/15 δεν έγινε νυκτερινή επίθεση παρά μόνο ρίψεις φωτιστικών βλημάτων και από τις δύο πλευρές.
Από το πρωί της 15ης Αυγούστου βάλεται η τοποθεσία με βλήματα όλμων των 4,2".Μετά από λίγη ώρα οι τούρκοι έφεραν τέσσερα άρματα στην νεκρή ζώνη και πίσω απ'αυτά φορτηγά και περισυνέλλεξαν τους εκατντάδες νεκρούς τους και τα όπλα τους.
Ξημέρωσε η 16η Αυγούστου και οι Τούρκοι άρχισαν να δείχνουν πολύ μεγάλη κινητικότητα.Στις 08:30 δεκάδες Τούρκικα αεροσκάφη άρχισαν ανενόχλητα να βομβαρδίζουν εκ νέου το στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ..Έριχναν κάθε είδους βόμβες, ρουκέτες και βόμβες Ναπάλμ(εμπρηστικές). Ακολούθησε το πυροβολικό και οι όλμοι. Οι Τούρκοι άρχισαν να κινούνται από δύο κατευθύνσεις. 

ΟΙ ΣΤΡΑΤ.ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΣΤΗ ΜΑΧΗ  





Από τον Γερόλακο και από το μέρος του Κιόνελι.Είναι πλέον σε απόσταση 800 μέτρων.Προηγούνται τα άρματα και ακολουθεί πλήθος πεζικών τμημάτων. Ήρθαν νέα ξεκούραστα τμήματα Καταδρομών. Οι Τούρκοι εκείνη την ημέρα είχαν αποφασίσει πως θα θυσίαζαν τα πάντα για να καταλάβουν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Πίστευαν πως μέσα υπάρχουν πάνω από 1.000 αμυνόμενοι στρατιώτες.
Τα τμήματα από την κατεύθυνση του Κιόνελι σταμάτησαν την προέλασή τους. Υποστήριζαν τα τμήματα που προέλαυναν από την πλευρά του Γερόλακου. Την επίθεση θα δέχονταν ο 4ος Λόχος και ο Λόχος Διοικήσεως.
Άρχισε το Ελληνικό πυροβολικό (187 Μοίρα Πυροβολικού)να βάλει εναντίων των Τούρκων.Με τα εύστοχα πυρά του σκόρπιζε τους Τούρκους,ενώ ανατινάχτηκαν από τα πυρά της πολλά Τούρκικα άρματα μάχης. Οι Τούρκοι δέχονταν και τα εύστοχα πυρά των Ελδυκάριων συνεχώς . Η επίθεσή τους άρχισε να κλονίζετε σοβαρά και σταμάτησε για λίγο. Σαράντα Μέσα άρματα Μ-47 και τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού ξεχύθηκαν κατά πάνω στον 4ο Λόχο και τον Λόχο Διοικήσεως.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΡΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΔΥΚ


Τρία μηχανοκίνητα Τάγματα Τούρκων επιτίθονταν από την πλευρά του Γερόλακου (δυτικά) και δύο από την πλευρά της ΤΟΥΡΔΥΚ( βόρεια). Η Τουρκική αεροπορία με πρωτοφανή μανία ανέσκαπτε το έδαφος και πολυβολούσε ότι κινούταν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.΄Ηταν 12 η ώρα το μεσημέρι όταν οι ορδές του Αττίλα ξεχύθηκαν κατά εκατοντάδες εναντίων των υπερασπιστών του στρατοπέδου.
Ο Ανθυπασπιστής Παπαλάμπρου φώναζε και ακουόταν μέχρι το Κιόνελι!"Απάνω τους λιοντάρια μου"! Παπαλάμπρου και ο Ανθυπασπιστής Κέντρας αχώριστοι φίλοι πέρασαν μαζί στο πάνθεο των  Ελλήνων Ηρώων! Σήκωσαν όλο το βάρος της επίθεσης. Με τα ΠΑΟ των 90χιλ στα χέρια τους έβαλαν ακατάπαυστα εναντίων των Τουρκικών αρμάτων. Χτυπούσαν από απόσταση  αναπνοής! Ο Κέντρας έπεσε βαριά τραυματισμένος. Πλάι του ο Παπαλάμπρου δεν τον άφησε! Συνέχισε μόνος του να μάχεται εναντίων των Τουρκικών αρμάτων. Χάθηκαν και τα δύο παλικάρια.
Τα Τούρκικα άρματα έφτασαν πλέον στο ύψωμα "Β" που υπερασπίζεται ο Λόχος Διοικήσεως. Κόλαση πυρός! Η κατάσταση ξεπερνάει κάθε περιγραφή! 
Τα Τούρκικα άρματα ανατινάζουν τους σύγχρονους Λεωνίδες σχεδόν εξ επαφής! Τούρκοι στρατιώτες εισέρχονται στο ύψωμα και ξεκινά  (Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤ.ΕΛΔΥΚ) μάχη σώμα με σώμα! Τα Τούρκικα άρματα χτυπάνε ότι κινείται, ακόμη και τους δικούς τους στρατιώτες! Οι "Λέοντες" πετάγονται από τα ορύγματά τους και μάχονται με πάθος και απίστευτη τρέλα!  Σκοτώνουν ακατάπαυστά τους Τούρκους! Πολλοί χτυπιούνται από ολόκληρες ριπές και δεν πέφτουν…συνεχίζουν!
Η χρήση ινδικής κάνναβης το πρωί της επίθεσης επιβλήθηκε στα επιτιθέμενα Τμήματα Πεζικού των Τούρκων. Εξέρχονται με τις λόγχες εφ όπλου οι Ελδυκάριοι και συγκρούονται με πάταγο με τους Τούρκους! Ανεβαίνουν πάνω στα άρματα! Προσπαθούν να τα καρφώσουν με τις λόγχες καθώς σώθηκαν τα πυρομαχικά τους!Τα άρματα λιώνουν ότι κινείται! Τούρκους και ΄Ελληνες μαζί! Τα αεροσκάφη επίσης χτυπούν την Ελληνοτουρκική πλέον μάζα αδιάκριτα!

Ο ΗΡΩΑΣ ΛΟΧΑΓΟΣ Σ.ΣΤΑΥΡΙΑΝΑΚΟΣ


Ο Λοχαγός Σταυριανάκος Σωτήρης (συμμαθητής μου και φίλος μου) ουρλιάζοντας καλύπτει με τις κραυγές του ολόκληρη την οχλοβοή και τον πάταγο της μάχης! "ΑΣ ΜΑΣ ΠΑΤΗΣΟΥΝ,ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ !!!" Σκηνές αποκάλυψης! Ο Σταυριανάκος ορμάει μόνος του με το πιστόλι στο χέρι κατά ενός άρματος Μ-47 και προσπαθεί να πυροβολήσει τον οδηγό στην θυρίδα του! Το σταματά με τις ιαχές του! Τότε το πολυβόλο του άρματος ρίχνει μία ριπή από μικρή απόσταση και αποκεφαλίζει τον Λοχαγό Σταυριανάκο!
Το πρώτο κύμα των Τούρκων στρατιωτών σχεδόν εξολοθρεύτηκε ολοσχερώς!Δεύτερο κύμα ακολούθησε αμέσως να εισέρχεται σαν μεθυσμένο. Πέφτουν οι Τούρκοι από τα δικά τους πυρά και από τις λόγχες των Ελδυκάριων! Η διμοιρία Μηχανικού του Σταυριανάκου υφίσταται μαχόμενη τρομερές απώλειες! Οι διαταγές του Σταυριανάκου ισχύουν και μετά τον θάνατό του! "ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΜΟΥ"!!! Για δύο ώρες Τούρκοι στρατιώτες, άρματα μάχης, τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού των Τούρκων και οι ήρωες του Λόχου Διοικήσεως ήταν μπερδεμένοι και μάχονταν λυσσαλέα! Οι Τούρκοι εκατονταπλάσιοι!
Εμπλέκεται και ο 4ος Λόχος της ΕΛΔΥΚ! Χάος! Η μόνη λέξη που μπορεί να προσεγγίσει την πραγματικότητα! Αστράφτουν οι λόγχες του 4ου! Ιαχές και πολεμικοί παιάνες! Τα άρματα περνάνε και τσαλαπατούν με τις ερπύστριές τους , τους ΄Ελληνες μαχητές! Το Πεζικό που ακολουθεί πέφτει πάνω στις Ελληνικές λόγχες! Ακολουθούν φοβερές μάχες σώμα με σώμα! ΄Ενας εναντίων δεκάδων! Αυτές ήταν οι αναλογίες!

ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΕΛΔΥΚ


Νέα επίθεση από την πλευρά της ΤΟΥΡΔΥΚ στον 2ο Λόχο της ΕΛΔΥΚ ! Θερίστηκαν οι Τούρκοι…διστάζουν τα άρματα! Ο 2ος τους κρατάει μακριά! Λόχος Διοικήσεως και 4ος Λόχος κυκλώνονται ολοκληρωτικά! Η μάχη συνεχίζεται με μεγάλη σφοδρότητα! Ο 2ος Λόχος  κινδυνεύει να περικυκλωθεί κι αυτός, παρά του ότι παραμένει ακλόνητος και θερίζει τους Τούρκους ασταμάτητα! Αρματα εισχώρησαν μεταξύ του 4ου και του 2ου και χτυπούν στις πλάτες τους μαχητές μας. Οι Τούρκοι στην μανία τους χτυπιούνται συνεχώς μεταξύ τους!


Ο διοικητής του λόχου διοικήσεως Ταγματάρχης Δελλής εκτιμώντας την δεινή κατάσταση και το επερχόμενο ολοκαύτωμα των στρατιωτών του διατάζει, συντεταγμένη απαγκίστρωση και έξοδο από  (Ο ΔΚΤΗΣ  ΤΟΥ ΥΨΩΜΑΤΟΣ "Β" ΥΠΟ/ΓΟΣ εα Σ.ΔΕΛΛΗΣ) το στρατόπεδο! Στέλνει αγγελιοφόρους στον Λόχο Διοικήσεως, τον 4ο Λόχο και τον 2ο Λόχο. ΄Ολοι πέφτουνε νεκροί μέσα στον χαλασμό της μάχης! Τρέχει μόνος του εντελώς ακάλυπτος! ΄Αοπλος και χωρίς κράνος! Κατάφερε να ελιχθεί ανάμεσα στα άρματα, στα τεθωρακισμένα, στους Τούρκους και να οδηγήσει τα λιοντάρια σε μια νέα έξοδο του Μεσολογγίου! Δύο λιοντάρια του 4ουΛόχου, ο Στέφανος Κουτρούλης και ο Βασίλης Βάσιος, Χαλκιδικιώτες και οι δύο αρνούνται να φύγουν! Ο Στέφανος ήταν ο γίγαντας του 4ουΛόχου! Αρνήθηκε να αποχωριστεί το πολυβόλο του! Οι τελευταίοι σύντροφοί του τον είδαν όρθιο να επιτίθεται εναντίων των Τούρκων και να χάνεται….από τότε αγνοείται η τύχη του. Ο Βασίλης μετά από τιτάνια μάχη και απίστευτες περιπέτειες συνελήφθη αιχμάλωτος.


Μέχρι της 18.00΄οι μάχες μαίνονταν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. από τα απομεινάρια του 4ου και 2ου Λόχου. Ο Ταγματάρχης Δελλής έσωσε όσους μπόρεσε με μια ηρωική έξοδο ανάμεσα στα Τούρκικα άρματα και τις εκατοντάδες Τούρκους στρατιώτες!
Η ΕΛΔΥΚ οχυρώθηκε λίγο ποιο πίσω από το στρατόπεδό της. Οι Τούρκοι δεν τόλμησαν να τους επιτεθούν.΄Ηταν η τελευταία μάχη του πολέμου.
Κάποιοι Ελδυκάριοι άκουσαν τελευταία την φωνή του στρατιώτη Στέφανου Κουτρούλη να βρίζει και να κραυγάζει προς τους Τούρκους και το πολυβόλο του να κροταλίζει…μετά πλήθος ριπές,μετά σιωπή.Ηταν η τελευταία Ελληνική κραυγή,η τελευταία πολεμική ιαχή από χείλη Ελληνικά που σκέπασε σαν βροντή ολόκληρη την Κύπρο !!!

Ο ΗΡΩΑΣ ΛΟΧΑΓΟΣ Β.ΣΤΑΜΠΟΥΛΗΣ


Τόση ήταν η μανία των Τούρκων που αποκεφάλισαν σχεδόν όλα τα σκηνώματα των Ελλήνων στρατιωτών μέσα στο μαρτυρικό στρατόπεδο. Τα φωτογράφησε κρυφά ένας δημοσιογράφος του BBC. Ο οποίος ανέφερε στο ρεπορτάζ του:"Τέτοια άνιση μάχη δεν έχει συμβεί στα παγκόσμια χρονικά. Τέσσερις μέρες κράτησε,δεν θα με πιστεύει κανένας"
Κατά την εκκένωση του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, μετά την διαταγή απαγκίστρωσης και ενώ αυτό καταλαμβάνονταν από τους υπεράριθμους και πάνοπλους Τούρκους την 16η Αυγούστου 1974 που διείσδυαν με άρματα και πεζικό από παντού,ο Λοχαγός Πεζικού Βασίλης Σταμπουλής(συμμαθητης μου) πέφτει νεκρός από ριπή πολυβόλου τουρκικού αεροσκάφους!!
Στην συνέχεια οι Τούρκοι δεν τόλμησαν να ενεργήσουν άλλη επίθεση κατά της ΕΛΔΥΚ που ήδη είχε πάρει θέσεις σε υψώματα νότια του στρατοπέδου της.Η Λευκωσία εσώθει !!!
Στις 18:00 ανακοινώθηκε ανακωχή και από τις δύο πλευρές.
Εδώ πρέπει να αναφέρω άλλη μία ηρωϊκή πράξη από Έλληνα στρατιώτη,τον Καταδρομέα- (Ο ΗΡΩΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ Ε. ΜΠΙΚΑΚΗΣ) Αλεξιπτωτιστή τον Μανώλη Μπικάκη από το χωριό Ασή Γωνιά της Κρήτης μας.Ο Μπικάκης στις 16 Αυγούστου βρισκόταν με  τμήμα της ηρωικής Α'ΜΑΛ  ανατολικά της ΕΛΔΥΚ στην περιοχή της αντιπροσωπίας FORD στην συνοικία Άγιος Δομέτιος της Λευκωσίας.Εντελώς μόνος με ένα αντιαρματικό πυροβόλο ΠΑΟ 90 χιλ κατώρθωσε να καταστρέψει τέσσερα τουρκικά άρματα Μ-47.Δυστυχώς σκοτώθηκε σε τροχαίο το 1994.

Εγιναν και άλλες πολλές ηρωϊκές πράξεις από Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριους αξιωματικούς και στρατιώτες,αλλά θα χρειάζονταν πολλές σελίδες ακόμη !!!
Αυτοί ήταν οι ΄Ελληνες κι αυτούς οι Τούρκοι δεν τους νίκησαν ποτέ!

ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΚΥΠΡΟ


Ελληνικά Υποβρύχια και αεροσκαφη ΦΑΝΤΟΜ που ποτέ δεν έφθασαν στην Κύπρο
Η Ελλάδα το 1974 διέθετε μεταξύ των άλλων,τέσσερα νεότευκτα Υποβρύχια Γερμανικής ναυπηγήσεως Τ-209,τα οποία ήταν τα πλέον σύγχρονα σε όλη την Μεσόγειο.Επίσης από τον Απρίλιο του 1974 η Ελληνική Αεροπορία είχε παραλάβει 14 αεροσκάφη τύπου F-4 ΦΑΝΤΟΜ που τον Ιούλιο του 1974  ήταν πλέον πλήρως επιχειρησιακά.Η Τουρκία δεν διέθετε τέτοια υποβρύχια και  (ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΓΛΑΥΚΟΣ) αεροσκάφη. Τα αεροσκάφη της μάλιστα ήταν των τύπων F-104  και  κυρίως τα παμπάλαια F-100,με τα οποία βομβάρδιζαν την Κύπρο.Υπόψη ότι κατά τους βομβαρδισμούς 20-22 Ιουλίου 1974 κατερρίφθησαν 19 τέτοια αεροσκάφη,ως επί το πλείστον από πολυβόλα και απλά τυφέκια.
Δύο από τα νεότευκτα μας υποβρύχια,το ΓΛΑΥΚΟΣ και το ΝΗΡΕΥΣ (υπάρχουν μέχρι σήμερα)το βράδυ της 21ης Ιουλίου ευρίσκοντο ΝΑ της Ρόδου και απήχαν μόλις 88 μίλλια από την περιοχή της αποβάσεως,έχοντας το καθένα 13 υπερσύγχρονες τορπίλες,με τις οποίες μπορούσαν να βυθίσουν όλο τον τουρκικό στόλο που είχε φθάσει στις ακτές της Κύπρου.Δυστυχώς με σήμα του Αρχηγού του Ναυτικού αντιναυάρχου Π.Αραπάκη ανεκλήθησαν.
Στις 22 Ιουλίου διατάσονται και πάλι να πλεύσουν προς Κύπρο,αλλά ενώ ευρίσκοντο 45 μίλλια από τις ακτές της,ανακαλούνται πάλι.Ο Ναύαρχος Π. Αραπάκης είχε δηλώσει σε συνέντευξη του μετά τα γεγονότα ότι:" εκείνας τας δυσκόλους ώρας είχεν εις το μυαλόν του την επιστροφήν εις την Δημοκρατίαν". Εδικαιολόγησε με αυτό τον τρόπον τις κατηγορίες εναντίον του οτι με υπόδειξη των Αμερικανων δεν κτύπησε τα τουρκικα υποβρύχια, τα οποία ευρίσκοντο σε απόσταση αναπνοής απο τις κυπριακές ακτες..
Αργότερα γνώρισα τον κυβερνήτη του Υ/Β ΓΛΑΥΚΟΣ,τον τότε Πλωτάρχη Γαβριήλ και μου είχε πει:"καταρίεμαι συνέχεια τον εαυτό μου που δεν απειθάρχησα στην διαταγή που πήρα να επιστρεψω.Επρεπε να κάνω ότι δεν πήρα το σήμα και να πάω να βυθίσω τις αποβατικές δυνάμεις.Θα πεθάνω με αυτόν τον καϋμό"!!Πέθανε πριν λίγα χρόνια .



Στο αεροδρόμιο Ηρακλείου της Κρήτης είχαν αποσταλεί έξι αεροσκάφη ΦΑΝΤΟΜ από  20 Ιουλίου για επέμβαση στην Κύπρο.Η διαταγή απογείωσης ακυρώθηκε δύο φορές.Το πρωί της 22 Ιουλίου εδώθει άδεια απογειώσεως με σκοπό τον βομβαρδισμο του τουρκικού στόλου στην Κυρήνεια.


Τα έξι ΦΑΝΤΟΜ σηκώθηκαν έμφορτα βομβών,αλλά μετά από λίγα λεπτά με εντολή του Αρχηγού  Αεροπορίας αντιπτέραρχου Παπανικολάου ανακλήθηκαν και επέστρεψαν στο αεροδρόμιο αφού πρωτα έρριξαν τις βόμβες τους στην θάλασσα,καθόσον ήταν επικίνδυνο να προσγειωθούν με αυτές.Την πληροφορία αυτή,εκτός του ότι έχει κυκλοφορήσει στον τύπο και στο διαδίκτυο,μου την επιβεβαίωσε ένας εκ των πιλότων τους με τον οποίον υπηρετουσα μαζί στο ΓΕΕΘΑ το 1988.Μάλιστα επειδή μπορούσαν να μείνουν μόνο είκοσι λεπτά άνωθεν της Κύπρου,λόγω καυσίμων,άλλως έπρεπε να προσγειωθούν στο Λίβανο ή στο Ίσραήλ,ορισμένοι πιλότοι ήταν αποφασισμένοι να γίνουν "καμικάζι" και να πέσουν με το αεροσκάφος σε πλοία που δεν είχαν βυθισθεί από τον βομβαρδισμό !
Οι διαταγές ανακλήσεως και των υποβρυχίων και των αεροσκαφών εδόθησαν στους αρχηγους και ιδιαίτερα στον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων ,στρατηγό Μπονάνο,από τους Αμερικανούς.Ο στρατηγος Μπονάνος από την αρχή είχε αμφιβολίες για την ενίσχυση της Κύπρου με την δικαιολογία πιθανής επιθέσεως της Τουρκίας στον Εβρο και στα Νησιά του Ανατ.Αιγαίου.
Οπως είπα και σε άλλο σημείο του άρθρου οι αρχηγοι και άλλοι αντιστράτηγοι (Ντάβος και Γράτσιος) έπαιρναν εντολές από τον Κων.Καραμανλή και του Αμερικανούς !Μάλιστα ορισμένοι από τους αρχηγούς(ναυτικού και αεροπορίας)έμειναν στις θέσεις τους μέχρι το 1975.
Ο Δικτάτορας Ταξίαρχος Ιωαννίδης ,από την πρώτη ημέρα της εισβολής ήδη είχε παραμερισθεί.Μάλιστα ακούστηκε να λέει το πρωί της 21ης Ιουλίου στο ΑΕΔ,στον υφυπουγό εξωτερικών των ΗΠΑ,Τζόζεφ Σίσκο,"μας εξαπατήσατε "!

Αποστολη 573 Τάγματος Πεζικού



Το πρωί της 21ης Ιουλίου αποφασίσθηκε να σταλεί αμέσως στην Κύπρο το πλήρως εξοπλισμένο 573 Τάγμα πεζικού που έδρευε στο Χαϊδάρι της Αθήνας,ενισχυμένο και με 550 Κύπριους εθελοντές,με το επιταγμένο οχηματαγωγό-επιβατηγό  πλοίο "Ρέθυμνο".
Ο απόπλους του "Ρέθυμνο" με το 573 ΤΠ υπό της διαταγές του Συνταγματάρχη Παπαποστόλου, ξεκίνησε τα μεσάνυχτα της 21ης Ιουλίου για Κύπρο.Αμέσως μετά τον απόπλου ο Συνταγματάρχης Παπαποστόλου έλαβε δύο διαταγές ανάκλησης της αποστολής του.
Με προσωπική του ευθύνη παράκουσε τις διαταγές που έλαβε και το πλοίο έφτασε λίγα ναυτικά μίλια έξω από την Κύπρο. Τότε με νέο σήμα, ο ΑΕΔ Στρατηγός Μπονάνος του έγραψε επί λέξει «…Σπευσατε και αποβιβάσατε τα τμήματα εις την ΡΟΔΟΝ απειλούμενην υπό Τούρκων…». Ο Παπαποστόλου έσπευσε στην Ρόδο και αποβίβασε εκεί το Τάγμα,που υπάρχει μέχρι σήμερα με άλλη ονομασία (αριθμό).

Επιχείρηση ΝΙΚΗ-Α'ΜΑΛ


Τις απογευματινές ώρες της 20ης Ιουλίου η Α'Μοίρα Αλεξιπτωτιστών (Α'ΜΑΛ) που η έδρα της ήταν και είναι στα Χανιά της Κρήτης,πήρε διαταγή από το ΑΕΔ να ετοιμασθεί αμέσως για την Κύπρο με αερομεταφορά.Τα μεταφορικά αεροπλάνα που διαθέταμε τότε ήταν λίγα C-47 DACOTA και 20 παλιά κι'αυτά τύπου NORATLAS.Η αερομεταφορά του προσωπικού θα γινόταν με τα τελευταία τα οποία και προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο της Σούδας στα Χανιά.
Η απογείωση άρχισε στις 22:30 και το τελευταίο έπρεπε να απογειωθεί στις 24:00.Τελικά πρόλαβαν  και απογειώθηκαν μέχρι τις 24:00 μόνον τα 15 τα οποία για να μην γίνουν αντιληπτά από τα RADAR πέταξαν σε ύψος 200 μ.Η αποστολή έφερε το όνομα "ΝΙΚΗ".
Μόλις απογειώθηκαν το ΓΕΑ ενημέρωσε το ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) το οποίο ενημέρωσε το ΓΕΕΦ (Λευκωσία) σε απλή γλώσσα και χωρίς κωδικοποίηση με το παρακάτω σήμα: "ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ".
Στην Κύπρο εν τω μεταξύ ως τις 12:00 τα τουρκικά αεροσκάφη είχαν πραγματοποιήσει δεκάδες προσβολές στο αεροδρόμο της Λευκωσίας και είχαν καταστρέψει τους διαδρόμους του,οι δε Κύπριοι στρατιώτες περίμεναν από στιγμή σε στιγμή αεραπόβαση των Τούρκων στο αεροδρόμιο.Γύρω από το αεροδρόμιο υπήρχαν ελληνοκυπριακά πολυβολεία των 0,50"τα οποία ειδοποιήθηκαν για την αποστολή.Κάποια όμως μέσα στην σύγχυση των συνεχών βομβαρδισμών δεν ειδοποιήθηκαν.
Το "ΝΙΚΗ 4", μετά απο 5 περίπου ώρες έφθασε πρώτο στην Κύπρο γύρω στις 02:00.Το αεροδρόμιο της Λευκωσίας διέθετε μόνο τον μικρό διάδρομο. Οι ένοπλοι πολίτες που είχαν επανδρώσει τα αντιεροπορικά όπλα, νομίζοντας ότι πρόκειται για εχθρικά αεροσκάφη άνοιξαν πύρ με αποτέλεσμα να  χτυπηθή καίρια το Νίκη 4 που βρισκόταν στο τελικό στάδιο της προσγειώσεως, μόλις 3 μίλια από τον διάδρομο.
Το αεροσκάφος συνετρίβη φονεύοντας όλους πλήν του καταδρομέα ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ εκ Θεσσαλονίκης ο οποίος επρόλαβε και επήδηξε έξω από το φλεγόμενο αεροσκάφος μόλις πριν αυτό καταπέση και συντριβή. Επέζησε με 80% μόνιμη αναπηρία.Όσο για τους νεκρούς καταδρομείς, πολλοί εκ των οποίων είχαν γίνει μια άμορφη μάζα με τα μέταλλα του καταρριφθέντος ΝΟΡΑΤΛΑΣ το 'ΝΙΚΗ 4', θάφτηκαν βεβιασμένα, μαζί με το κομματιασμένο αεροσκάφος τους. Και για αυτούς μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία αναγνώριση και ταυτοποίηση.Όμως, σύμφωνα με δημοσιεύματα που γράφονται τις τελευταίες ημέρες, τόσο στον ελλαδικό, όσο και στον κυπριακό Τύπο, διαφαίνεται η προοπτική μετά από 40 ολόκληρα χρόνια να υπάρξει εκταφή τόσο των νεκρών καταδρομέων, όσο και της διαλυμένης ατράκτου του αεροσκάφους.

Το "ΝΙΚΗ 7" κτυπήθηκε από αντιαεροπορικά στην άτρακτο και τους κινητήρες με αποτέλεσμα να κάνη αναγκαστική προσγείωση εντός όμως του αεροδρομίου. Στο κατεστραμμένο πλέον αεροσκάφος υπήρχαν 2 νεκροί και 11 τραυματίαι καταδρομείς.

ΟΙ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΝΙΚΗ -4

Κατά την πτήση προς Κύπρο: Το "ΝΙΚΗ 3", όταν ευρίσκετο 100 μίλια απ' το νησί, παρουσίασε πρόβλημα στον αριστερό κινητήρα και αναγκάσθηκε να ελαττώσει ταχύτητα από 150 μίλια στα 110 και έγιναν προετοιμασίες προσθαλασσώσεως. Τελικά προσεγειώθει με έναν κινητήρα αλλά το αεροσκάφος κατεστράφει.

Το "ΝΙΚΗ 12" προσεγειώθη στην Λευκωσία στις 03:25 χωρίς καύσιμα και κατακτυπημένο από τα αντιαεροπορικά,αλλά χωρίς απώλειες απο τους επιβαίνοντες. Παρέμεινε και κατεστράφει.
Το "ΝΙΚΗ 13" των διοικητών προσεγειώθει στην Ρόδο αφού χάθηκε λόγω βλάβης της πυξίδος.Το "ΝΙΚΗ 14" αν και έφθασε στη Λευκωσία γύρω στις 4:10 δεν προσεγειώθη αλλά επέστρεψε προς την Ρόδο.
Τα άλλα αεροσκάφη που ακολουθούσαν υπέστησαν σημαντικές ζημιές.'Ολα τα αεροπλάνα που ακολουθούσαν προσεγειώθησαν επιτυχώς, απεβίβασαν τους καταδρομείς και απεγειώθησαν για την επιστροφή, αφού έμειναν πίσω 3 απο αυτά που είχαν υποστεί μεγάλες ζημιές και δεν μπορούσαν να απογειωθούν (Νίκη 3, Νίκη 7, Νίκη 12).
Τα αεροπλάνα αυτά κατεστράφησαν, για να μην υπάρχει μαρτυρία που θα φανέρωνε την ελληνική παρουσία στον εχθρό.
Το 1997 ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Γλαύκος Κληρίδης απένειμε στους νεκρούς αεροπόρους το ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Αποστολή 28 Συντάγματος Πεζικού


Το 1973 με τον βαθμό του Λοχαγού είχα μετατεθεί στην Αθήνα στο 572 ΤΠ,το οποίο ,όπως και το προαναφερθέν 573ΤΠ υπό την διοίκηση του 28 Συντάγματος Πεζικού είχαν αποσπασθεί στην Αθήνα από το 1965 με αποστολή να φυλάτουν χώρους υπηρεσιών κοινής οφελείας της Αττικής,όπως εγκαταστάσεις ΟΤΕ,ΔΕΗ,ΕΥΔΑΠ(τότε ΟΥΛΕΝ),κεραίες της ΕΡΤ κλπ.Τα ταγματα αυτά δεν ενεπλάκησαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ήταν Τάγματα με πλήρη επάνδρωση καιρού ειρήνης σε προσωπικό,αξκούς και οπλίτες.Ηταν πολύ καλά εκπαιδευμένα σε κάθε μορφή αγώνα(επίθεση,άμυνα,κλπ) και με εξαίρετους οπλίτες και πολύ πειθαρχημένους.Η εκπαίδευση γινόταν επι καθημερινής βάσεως και είχα βαρεθεί να ανεβοκατεβαίνω τα υψώματα του Αιγάλεω της περιοχής Χαϊδαρίου,όπου γινόταν η εκπαίδευση και οι βολές όλων των όπλων.
Το πρωί της 20ης Ιουλίου πήραμε διαταγή να μεταβούμε στον καθορισμένο χώρο διασποράς στην περιοχή Δαφνίου.Εκει στις 21 Ιουλίου μας ήρθε και η "αποστολή συμπληρώσεως" όπως λέγεται στην στρατιωτική ορολογία, ώστε το Τάγμα να λάβει την πολεμική του μορφή.Αυτή η "αποστολη" ήταν 300 επίστρατοι΄Πειραιώτες οπλίτες,άπαντες "αχθοφόροι"του λιμένος Πειραιώς.Ηρθαν με μεγάλο ενθουσιασμό και με πρωτόγνωρη πειθαρχία που μας έκανε σε όλους μας, αξ/κούς και οπλίτες,μεγάλη εντύπωση !!! Άψογοι στα πάντα και ιδίως στην εκπαίδευση που συνεχιζόταν κάθε ημέρα.Μάλιστα εξέφραζαν οι περισσότεροι την επιθυμία να πάνε στην Κύπρο να πολεμήσουν !!!
Μετά την αλλαγή του καθεστώτος στις 24 Ιουλίου το Τάγμα  μου πήρε εντολή να επιστρέψει στο στρατόπεδο του και να συνεχίσει την αποστολή του,δηλαδή την φύλαξη των εγκαταστάσεων κοινής οφελείας και την εκπαίδευση του,κυρίως των επιστράτων.Στις 14:00 της 11ης Αυγούστου λαμβάνουμε από το ΑΕΔ διαταγή όπως εντός τριών ωρών το Τάγμα να μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις του Πολεμικού Ναυτικού(ΠΝ) στην Αμφιάλη του Σκαραμαγκά,έναντι του Πολεμικού Ναυστάθμου της Σαλαμίνας,με πλήρη φόρτο μάχης και με όλα τα οχήματα του προκειμένου να επιβιβασθεί στα Αρματαγωγά του ΠΝ.
Εκεί σε λίγο αφίχθει και η Διοίκηση και το Επιτελείου του 28ου Συντάγματος Πεζικού όπου υπαγόμαστε,καθώς και το 521 Τάγμα Πεζοναυτών,μία Ιλη(Λόχος) Μέσων Αρματων
Μ-48(17 άρματα) από το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τ/Θ, και Λόχος  Τ/Θ Ερπυστριοφόρων Οχημάτων Μ-59 (41 Τ/Θ).
Από τις 20:00 άρχισε η επιβίβαση του προσωπικού και η φόρτωση υλικού,εφοδίων και οχημάτων  σε πέντε Αρματαγωγά.Χαρακτηριστικο που μου έχει μείνει στην μνήνη μου είναι η ευκολία και η ταχύτης των 300 επιστράτων αχθοφόρων,οι οποίοι σε δύο ώρες φόρτωσαν κατόπιν αιτήσεως των όλο το υλικό και τα εφόδια στα πλοία.
Τα πέντε Α/Γ σχημάτισαν νηοπομπή με συνοδεία δύο υποβρυχίων και στις 02:00 ανοιχθήκαμε στον Σαρωνικό.Εκείνη την ώρα μας πληροφόρησαν ότι ο προορισμός μας ήταν η Κύπρος.Με το άκουσμα αυτό στήθηκε "τρελλό πάρτυ" με άκρατο ενθουσιασμό από αξιωματικούς και οπλίτες,κληρωτούς και επιστράτους !!!
Κατά τις 23:00 της 22ας Ιουλίου η νηοπομπή βρισκόταν στα ΒΑ της Κρήτης και τότε ήρθε σήμα ότι ήταν αδύνατον να πλεύσουμε προς Κύπρο και να πάμε να αποβιβασθούμε στο Ηράκλειο της Κρήτης.Η χαρά που είχαμε όταν ξεκινήσαμε,μετετράπει σε λύπη και σε κλάμα από τους περισσότερους !! Όπως μάθαμε μετά μερικές ημέρες ο αγγλοαμερικανικός στόλος είχε αποκλείσει την Κύπρο και απαγόρευε κάθε ενίσχυση της.
Κατά τις 03:00 φθάσαμε στο Ηράκλειο αποβιβασθήκαμε,ξεφορτώσαμε τα πλοία και φιλοξενηθήκαμε σε διάφορα στρατόπεδα.Το δικό μου Τάγμα πήγε σε στρατόπεδο Μονάδος Επιστρατεύσεως στην περιοχή " Καρτερός" αμέσως μετά το αεροδρόμιου Ηρακλείου,ενω το Τάγμα Πεζοναυτών μεταφέρθηκε στα Χανιά.
Πήραμε διαταγή να μην ξεφορτώσουμε τα αυτοκίνητα.Στις 14 αυγούστου όταν άρχισε ο δεύτερος Αττίλας,μας έθεσαν σε υψηλή ετοιμότητα για να μεταβούμε στο λιμάνι του Ηρακλείου μόλις μας ειδοποιήσουν,για να επιβιβασθούμε σε επιβατηγά πλοία με αποστολη "ΚΥΠΡΟΣ".Τελικά δεν έγινε τίποτα.
Από τις 20 Αυγούστου άρχισε να αφικνείται στην Κρήτη η 9η Μεραρχία Πεζικού από την Κοζάνη με τα δύο Συντάγματα της.Το τρίτο Σύνταγμα της Μεραρχίας ήταν το δικό μας το 28 ΣΠ που από το 1965 είχε μετακινηθεί στην Αθήνα για τους λόγους που προανέφερα.Αμέσως η Μεραρχία δίνει διαταγή ότι μέσα σε 20 ημέρες πρέπει να έχουμε εκτελέσει όλων των ειδών τις βολές βαρέων και ελαφρών όπλων με πραγματικά πυρά.Επίσης να έχουμε εκτελέσει ημέρα και νύχτα ασκήσεις κλιμακίου Λόχου (Εμπόλεμος Λόχος=180 άτομα)όλων των φάσεων του αγώνος,δηλαδή προέλαση, επίθεση, άμυνα, σύμτυξη.
Αποστολή της Μεραρχίας:"Να είναι έτοιμη για μετάβαση στην Κύπρο".
Καταλαβαίνετε το τι "τραβήξαμε" ημέρα και νύχτα και μάλιστα κάτω από πολύ ζέστη.Κι'αυτό ομως το σχέδιο ακυρώθηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου,οπότε απολύσαμε και τους επίστρατους.
Στην συνέχεια το 28 ΣΠ με το 572ΤΠ,την Ίλη Μέσων Αρμάτων και τον Λόχο Ερπυστριοφόρων,άρχισαν  ασκήσεις πεζοναυτών για ανακατάληψη νήσου και δύο φορές τον χρόνο διεξάγετο μεγάλη αποβατική επιχείρηση στην περιοχή του Γυθείου της Λακωνίας.
 Τελικά το 28 Σύνταγμα με το 572 Τάγμα του,παρέμειναν επί τετραετία στο Ηράκλειο και τελικά μεταφέρθηκαν στην νήσο Κω αφού άλλαξαν αριθμό και ειναι τα σημερινα 43ΣΠ και 543 ΤΠ.
Πιστεύω ότι η τότε κυβέρνηση υπό τον Καραμανλή εγνώριζε ότι ήταν αδύνατον να φθάσουμε στην Κύπρο,αλλά έκανε όλες αυτές τις κινήσεις των Μονάδων για να δείξει στον Ελληνικό λαό ότι ήθελε να ενισχύσει την Κύπρο,αλλά τις το απαγόρευαν οι "συμμαχοι" μας !!!

ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΕΛΔΥΚ: Νεκροί 56,Αγνούμενοι 49,Σύνολο 105.

ΝΑΥΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ :9 νεκροί
Επιχείρηση ΝΙΚΗ: Α'ΜΑΛ 29 νεκροί και 4 αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας
Εθνικής Φρουρα:795 Ελληνοκύπριοι νεκροί
Αμαχος Πληθυσμός:6000 περίπου νεκροί
Αγνοούμενοι Εθνικής Φρουράς και πληθυσμού:1619
Απώλειες Τούρκων:Οι απώλειες των Τούρκων και τουρκοκυπρίων ήταν πολύ βαρειές και οι τούρκοι τις κρατούν μέχρι σήμερα επτασφράγιστο μυστικό για ευνόητους λόγους.Αξιωματούχοι της Ειρηνευτικής Δυνάμης του ΟΗΕ στην Κύπρο τις έχουν εκτιμήσει γύρω στις 15.000 νεκρούς.Ο πρώην υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Ισμαήλ Τζεμ,πριν πεθάνει το 2007,είχε αναφερθεί σε 13.000 !!!
Πως οι Κυβερνώντες Τίμησαν τους Ηρωες
Οι από το 1974 και μέχρι σήμερα ελληνικές κυβερνήσεις ουδέποτε τίμησαν όλους τους προαναφερθέντες ΗΡΩΕΣ,ζωντανούς και νεκρούς.Καμί τιμητική διάκρισις,κανένα παράσημο.


Μέχρι και σήμερα τόσο οι νεκροί, όσο και οι ζωντανοί συμμετέχοντες δεν αναγνωρίζονται από την ελληνική πολιτεία.


Οι τραυματισθέντες από τους οποίους πολλοί είναι ανάπηροι μετά από πολύχρονους αγώνες εξασφάλισαν μία μικρή σύνταξη και μάλιστα το ελληνικό κράτος δεν ψήφισε ειδικό Νόμο γι'αυτούς,αλλά τους συμπεριέλαβε στους Νόμους που διέπουν τους τραυματίες και τα θύματα πολέμου του 1940 !!! Αν είναι δυνατόν !!
Πρόσφατα και κατόπιν αγώνος,η λέξις "ΚΥΠΡΟΣ" ανεγράφει στο Μηνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη στη Αθήνα,αλλά όχι για τον αγώνα της ΕΛΔΥΚ,αλλά της Α'Μοίρας Αλεξιπτωτιστών που μεταφέρθηκε με τα αεροπλάνα στην Κύπρο !!

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΟ 1974 ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ

Πρίν κλείσω το άρθρο θα ήθελα να αναφέρω την κατάσταση που ευρίσκοντο οι Ένοπλες Δυνάμεις,καθώς τι συνέβει με την Επιστράτευση της 20ης Ιουλίου,γιατί πολύ παραφιλολογία κυκλοφορεί για όλα αυτα τα χρόνια απο το 1974.
Κάποιοι λοιπόν "γνωστοί-άγνωστοι" ισχυρίζονται ότι οι Ελληνικές ΕΔ το 1974 ήταν σε αθλία κατάσταση,διαλυμένες,χωρίς οπλισμό,πυρομαχικά,υλικό και εφόδια και τελείως ανεκπαίδευτες.Μέγα ψέμα όλα αυτά !!
Ολες οι μονάδες και των τριών Κλάδων (Στρατός-Ναυτικό-Αεροπορία) ήταν συμπληρωμένες στο 80-90% της ειρηνικής τους δυνάμεωςς και πλήρως εξοπλισμένες με τον προβλεπόμενο οπλισμο,τα υλικά και τα εφόδια.Στις αποθήκες τους δε,είχαν όλον τον οπλισμό,τα πυρομαχικά,το υλικό και τα εφόδια.Μάλιστα τα εφόδια,όταν έληγαν οι ημερομηνίες λήξεως τους ,αντικαθίσταντο.
Μάλιστα η τότε δικτατορική κυβένηση αγόρασε με ελληνικά χρήματα το 1970,4 Υποβρύχια από την  (ΑΜΧ-30) Γερμανία Τύπου 209 τα πλέον σύγχρονα στην Μεσόγειο,6 Γαλλικές Πυραυλακάτους combatant με αντιπλοϊκά βλήματα,120 Γαλλικά άρματα μάχης ΑΜΧ-30 και 50 Γαλλικά Τ/Θ οχήματα Μάχης ΑΜΧ-10Ρ ,καθώς και μεγάλες ποσότητες Βελγικών Τυφεκίων FN τα οποία,τυφέκια,άρχισαν να παραδίδονται από το καλοκαίρι του 1974.Ολα αυτά ολοκαίνουργια !! Ούτε σε μία περίπτωση δεν ακούστηκε μεταδικτατορικά, έστω και απλή φήμη για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, μίζες κλπ από τις δικτατορικές κυβερνήσεις και τις ηγεσίες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας 1967-1974, παρά τις τεράστιες αγορές όπλων των ετών 1970-1974.
Η εκπαίδευση ήταν συνεχής,διεξάγοντο ανελλιπώς όλες οι προβλεπόμενες ασκήσεις και το προσωπικό μόνιμο και κληρωτοί οπλίτες ήταν πάρα πολύ καλό.
ΠΥΡΑΥΛΑΚΑΤΟΣ
Οι κληρωτοί στον Στρατό Ξηράς υπηρετούσαν 24 μήνες κανονική θητεία και 3 μήνες εφεδρεία.Λίγο παραπάνω υπηρετούσαν οι ναυτες και πιθανόν και οι σμηνίτες(δεν θυμάμαι).

Τι συνέβει τώρα με την επιστράτευση.


Όπως ανέφερα στο άρθρο,οι Αρχηγοί των Κλάδων και ο Αρχηγός των ΕΔ και 3-4 άλλοι ανώτατοι έπαιρναν εντολές από τον Κων.Καραμανλή που έμενε αυτοεξόριστος στο Παρίσι,καθώς και από τους Αμερικάνους.Είχαν πάρει εντολή να ρίξουν το δικτατορικό καθεστώς πάση θυσία,με ανταλλαγή να μην διωχθουν επειδή το υπηρέτησαν.Μάλιστα οι Αρχηγοί Ναυτικού και Αεροπορίας έμειναν στις θέσεις τους μέχρι το 1975.
Ετσι λοιπόν ένας από τους λόγους για να δημιουργήσουν αναταραχή (κοινώς "μπάχαλο") και να κατηγορηθεί το καθεστώς, μεταξύ των άλλων κύρηξαν στις 11:00 της 20ης Ιουλίου ¨ΓΕΝΙΚΗ επιστράτευση".Όταν λέμε "Γενική"εννοούμε ότι πρέπει να παρουσιασθούν όσοι μπορούν να φέρουν όπλα.Ούτε στον πόλεμο του 1940 δεν είχε κυρηχθει "Γενική Επιστράτευση".
Τα σχέδια της επιστράτευσης την εποχή της δεκαετίας του 1970,προέβλεπαν συνολικά περίπου 300.000 επιστράτους,οι οποίοι έπρεπε να κληθούν μέσω αστυνομίας και χωροφυλακής(που υπήρχε τότε) και μέσω των ΜΜΕ ανάλογα με το χρώμα του απολυτηρίου.Ετσι γίνεται και σήμερα.
Με την "Γενική" όμως παρουσιάσθηκαν στις Μονάδες Επιστρατεύσεως γύρω στο 1.000.000 επίστρατοι.Οι Μονάδες επιστρατευσεως είχαν ολισμό,πυρομαχικά και λοιπά υλικά,μόνον για τον προβλεπόμενο αριθμό που θα επιστράτευαν βάση των σχεδίων.Όταν λοιπόν παρουσιάζοντο σε μία Μονάδα 8000,10.000 κλπ,που να βρει η Μονάδα  οπλισμό,ρούχα,τρόφιμα,κλπ να τους δώσει; Εδινε μόνο στους προβλεπόμενους.Το τι τράβηξαν τότε οι αξκοί και το λοιπό προσωπικό των μονάδων επιστρατεύσεως,δεν λέγεται !!
Καταλαβαίνετε τι έγινε !!! Κωμικοτραγική κατάσταση και ταλαιπωρία των επιστράτων που αγανακτισμένοι,δικαίως,τα έβαζαν με το καθεστώς.
Κυκλοφόρησε μάλιστα  ότι τα κιβώτια ολισμού των μονάδων επιστρατεύσεως και των ενεργών μονάδων ,είχαν μέσα "πέτρες" και πολύ σωστά,έτσι ήταν.Μεχρι που ήμουν εν ενεργεία,δεν ξέρω τωρα τι συμβαίνει,στις αποθήκες της Μονάδας μου υπήρχαν κιβώτια οπλισμού με "πέτρες".
Τι συμβαίνει !!! Ο οπλισμός δίνεται από τον καιρό της ειρήνης στα χέρια του προσωπικού της Μονάδος.Τα άδεια πλέον κιβώτια οπλισμού τα γεμίζαμε με πέτρες και τα βάζαμε στις αποθήκες ολισμού και υλικού σαν "υποθέματα",για την τοποθέτηση επάνω τους υλικών ,ώστε να αποφύγουμε την καταστροφή τους από την υγρασία.Τις πέτρες τις βάζαμε για να είναι βαριά,για την σταθερότητα τους.Έτσι έκαναν και οι Μονάδες Επιστράτευσης που τα προμηθεύοντο από τις κεντρικές αποθήκες του Σώματος Υλικού Πολέμου.
Πάντως έγιναν και πολλά σφάλματα στην επιστράτευση,που οφείλοντο αφένός μεν στον άγχος που δημιουργήθηκε στο προσωπικό αυτών των Μονάδων από τον μεγάλο αριθμό παρουσιασθέντων και αφ'ετέρου στην απειρία,καθόσον από το 1940 είχε να γίνει επιστράτευση !!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Σαράντα χρόνια μετά, δυστυχώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Τουρκία μεθοδικά και σε βάθος χρόνου πετυχαίνει αυτό που είχε θέσει ως αρχικό στόχο, δηλαδή την οριστικοποίηση των δεδομένων της  εισβολής. Η κατάσταση ωστόσο αλλάζει δραματικά και προς το χειρότερο, ακόμα και σε επίπεδο στόχων της Τουρκίας σε σχέση με την Κύπρο. Όπως διαλαλούν χωρίς κανέναν ενδοιασμό οι "αρχιτέκτονες" της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, μεταξύ των οποίων και ο Υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, αυτό που τους ενδιαφέρει πλέον δεν είναι απλά ο έλεγχος ενός τμήματος της Κύπρου, αλλά ολόκληρου του νησιού.Αλλά θα τους μείνει μόνο ..το όνειρο!
Το 1974 συνετελέσθει άλλη μία μεγάλη ΠΡΟΔΟΣΙΑ κατά του Ελληνικού έθνους,από τους δήθεν φίλους της Ελλάδος με την συμπαράσταση των ανθελλήνων ελληνοφώνων Καζαροεβραίων πολιτικών.Έχουν περάσει σαράντα χρόνια και ο "φάκελλος της Κύπρου"ακόμη δεν έχει ανοίξει και αμφιβάλω άν ανοίξει ποτέ εφόσον συνεχίσουν να μας κυβερνούν προδότες.
Ουδείς από τους πρωταγωνιστές της "κυπριακής τραγωδίας"παρεπέμφθει στην δικαιοσύνη,ουδείς ετιμωρήθει.Σήμερα δεν υπάρχει κανείς τους εν ζωή.
Το αίμα όμως τον αδικοσκοτωμένων,το αίμα των ηρώων ζητά "δικαιοσύνη" και πιστεύω ότι όταν την διακυβέρνηση της Ελλάδας μας αναλάβουν πραγματικοί Έλληνες,με ελληνικό DNA,όλα θα αποκαλυφθούν και θα δικαιωθούν όλα τα θύματα της τραγωδίας,ζωντανοί και φονευθέντες,ώστε να πάρουν την θέση που αρμόζει στο "Πάνθεον των Ηρώων" και όλοι οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες να επιστρέψουν στα σπίτια τους !!
Πιστεύω ότι γρήγορα θα έρθει αυτή η ημέρα !!!
ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ !!!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ !!

22/7/2014                                                                                      
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗΣ                                                   
ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ε.α

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ Χ.Α. ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ 



Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να ακολουθήσει ένα ντελίριο πανηγυρισμών έξω από τα αμερικανικά αρχεία, στο College Ρark της Πολιτείας του Μέριλαντ. Κρατούσαμε πια στα χέρια μας τον ΧΑΡΤΗ που αναζητούσαμε χρόνια, και ο οποίος -σύμφωνα με πρώην αξιωματούχο της εποχής Κίσινγκερ, που μας βοηθούσε- θα έλυνε όλες τις απορίες μας και θα απαντούσε στα πολλά βασανιστικά ερωτήματα, που έχουμε όλοι στην Κύπρο και αρκετοί στην Ελλάδα.
Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.
13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9. Ήταν ο ένατος μίας σειράς χαρτών, που απεικόνιζαν τις κινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων από την 20ή Ιουλίου 1974, όταν άρχισε η εισβολή, μέχρι εκείνη την ημέρα, τη 13η Αυγούστου. Την επόμενη ημέρα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εισβολή, που ολοκλήρωσε την τραγωδία. Οι οκτώ χάρτες καταστράφηκαν και ο ένατος διασώθηκε επειδή ο Κίσινγκερ είχε μία κακή, όπως αποδείχθηκε, συνήθεια να κρατά στο προσωπικό του αρχείο μερικά από τα σημειώματα των συνεργατών του. Η λεζάντα στο χάρτη έγραφε τα εξής: “9. Map done by the Bureau of Intellegence and Research projecting Turkish moves on Cyprus, August 13, 1974. SECRET”.
Ο χάρτης πρωτοδημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ» (Εκδόσεις Λιβάνη) του Κώστα Βενιζέλου και του Μιχάλη Ιγνατίου. Ο Κίσινγκερ, δεν αμφισβήτησε ποτέ την εγκυρότητα του χάρτη και των εγγράφων. Μάλιστα, με επιστολή που έστειλε η προσωπική του γραμματέας στον Μιχ. Ιγνατίου, αποδέχεται και την ύπαρξη του Μνημονίου Σόνενφελντ.
Ο χάρτης, παρουσίαζε την προηγούμενη μέρα το νησί διχοτομημένο, όπως ακριβώς το έκοψαν στα δύο την επόμενη ημέρα (14 Αυγούστου του 1974), τα στρατεύματα του Αττίλα. Θυμάμαι, όταν τον παρουσίασα σε φίλο καθηγητή που μας συμβούλευε στη διάρκεια της έρευνας, ότι υπέστη το ίδιο σοκ με το δικό μας, όταν τον πρωτοπήραμε στα χέρια μας. Και πολύ ορθά μας υπογράμμισε, πως αυτός ο χάρτης αποδεικνύει όλα όσα υποστηρίξαμε κατά καιρούς, ότι το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν σχεδιασμένα από την Ουάσινγκτον.
Τον χάρτη ανακαλύψαμε μαζί με ένα φάκελο γεμάτο έγγραφα, με τον χαρακτηρισμό “For ΕyesΟnly”. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη σημαντικότητά τους, αρκεί να εξηγήσουμε ότι το είδος των εγγράφων αυτών, καταστρέφονται μόλις διαβαστούν από τον παραλήπτη (που ήταν ο Κίσινγκερ). Δεν είναι περίεργο σε εμάς ότι ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δεν τα κατέστρεψε. Ενιωθε άτρωτος και είχε σχεδιάσει να περάσει από τη Γερουσία μία τροπολογία, η οποία θα απαγόρευε την αποκάλυψη των εγγράφων του μέχρι το θάνατό του. Ομως, τον Αύγουστο του 2001, υπό την επιμονή και την πίεση των ερευνητών, Αμερικανών και ξένων, αποδέχθηκε τη δημοσιοποίηση μερικών εκ των εγγράφων του, τα οποία είχαμε ήδη εξασφαλίσει πάντα με νόμιμο τρόπο. Δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Πιστεύω ότι τα έγγραφα με τον χαρακτηρισμό “For ΕyesΟnly”, είναι καταστροφικά για τον Κίσινγκερ και απαντούν στους όψιμους υποστηρικτές του στην Ελλάδα και την Κύπρο. Σε ένα από αυτά, με ημερομηνία 14 Αυγούστου 1974 (ημέρα της δεύτερης εισβολής και ενώ οι μάχες μαίνονταν στην Αμμόχωστο και τη Μόρφου), ο νομικός του σύμβουλος γράφει στον Κίσινγκερ -ανάμεσα στα άλλα- και τα εξής:
«Τίποτα από ό,τι μπορώ να σκεφθώ δεν θα σταματήσει τους Τούρκους από το να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν διά της βίας όσα απαίτησαν στα τελεσίγραφά τους. Ουσιαστικά, όπως ήταν έτσι κι αλλιώς η αλήθεια, η μόνη πιθανή βιώσιμη λύση (modus vivendi) θα πρέπει να βασισθεί σε μια ντε φάκτο διαίρεση του νησιού, όποια και αν είναι η μορφή της. Εάν οι Τούρκοι κινηθούν γρήγορα και μετά αναγκασθούν να υποχωρήσουν, ίσως προκληθεί ελληνική αντίδραση και τότε ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να προσπαθήσουμε για μια συμφωνία (η οποία, ίσως, σώσει και τον Καραμανλή).
Καθώς οι Σοβιετικοί μπορούν να λειτουργήσουν ως φόβητρο, πρέπει να τους κρατήσουμε σε απόσταση. Δεν μπορούν να εξελιχθούν σε διαιτητές μεταξύ συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα συμφέροντά τους διαφέρουν ριζικά από τα δικά μας. Εμείς επιθυμούμε ένα modusvivendi μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, ενώ αυτοί θέλουν μια αδέσμευτη Κύπρο, και προτιμούν την Ελλάδα ή την Τουρκία, ή και τις δυο αποστασιοποιημένες από το ΝΑΤΟ.
Έτσι, θα πρέπει:
-Να προσπαθήσουμε, επειγόντως, να περιορίσουμε την ελληνική αντίδραση, τουλάχιστον για 24 ώρες.
-Να πούμε ξεκάθαρα στους Τούρκους ότι πρέπει να σταματήσουν σήμερα, ή το αργότερο αύριο (tomorrow at the latest).
-Να προειδοποιήσουμε τους Τούρκους ότι η Ελλάδα κινείται ταχύτατα προς τα αριστερά.
-Να στείλουμε έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο στην Αθήνα για να ασκεί συνεχή και άμεση επιρροή στον Καραμανλή.
-Με δεδομένο ότι οι Τούρκοι θα καταλάβουν γρήγορα την Αμμόχωστο, να διαβεβαιώσετε ιδιωτικά τους Τούρκους (privately assure Τurks) ότι θα τους εξασφαλίσουμε λύση που θα περιλαμβάνει το ένα τρίτο του νησιού, στο πλαίσιο κάποιου διακανονισμού ομοσπονδιακής φύσης.
-Να διαβεβαιώσουμε τους Ελληνες ότι θα περιορίσουμε τις τουρκικές απαιτήσεις και δεν θα επιτρέψουμε άλλους εγκλωβισμένους, κ.λπ.

Δεν πρέπει να εμπλακείτε άμεσα, άστε να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Αφού γίνει αυτό, πρέπει να το κάνετε διότι δεν υπάρχει εναλλακτική δυνατότητα, και μόνο εμείς έχουμε το βάρος (να το πράξουμε)».


Ο χάρτης, το Μνημόνιο του Σόνενφελντ και τα υπόλοιπα έγγραφα με τον χαρακτηρισμό “For Εyes Οnly”, αποδεικνύουν τον απαράδεκτο ρόλο του Κίσινγκερ στην κυπριακή τραγωδία. Όσες προσπάθειες και αν κάνουν οι κατευθυνόμενοι υποστηρικτές του, θα αποτύχουν, διότι ομιλούν από μόνα τους τα δικά του έγγραφα…


Η κρίση, οι επέτειοι και οι θύμησες…
Η 39η μαύρη επέτειος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ως επακόλουθο του χουντικού πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου, θα περάσει και θα φύγει, όπως όλες οι προηγούμενες. Αποδέχομαι ότι η οικονομική κρίση ισοπέδωσε τα πάντα, και ένα θέμα όπως η τραγωδία της Κύπρου, που δεν επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων, είναι λογικό να περνά απαρατήρητο. Αλλωστε, πρόκειται για μία μεγάλη εθνική ήττα, αλλά και ενοχή, που η Ελλάδα εδώ και χρόνια, προσπαθεί να ξεχάσει -αν και η φράση «να σβήσει από τη μνήμη της», αποτυπώνει καλύτερα την πραγματικότητα.
Τα τελευταία 2-3 χρόνια επιχειρείται να παρουσιαστεί το διπλό έγκλημα, το πραξικόπημα και η εισβολή, ως μία ανόητη πράξη του Δημήτριου Ιωαννίδη, και αυτή η προσπάθεια έχει θυμώσει δικαιολογημένα όσους ασχοληθήκαμε πραγματικά και χωρίς κομματικές παρωπίδες, με την αμερικανική ευθύνη, η οποία είναι αποδεδειγμένη, σε σημείο που δεν αμφισβητείται ούτε από τους ίδιους τους Αμερικανούς.
Άλλωστε, ο μακαρίτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, μίλησε και δημόσια και ιδιωτικά σε φίλους του δημοσιογράφους, για το αμερικανικό λάθος την περίοδο του πραξικοπήματος και της εισβολής.
Οταν ξεκίνησε η έρευνα για τα αρχεία του Χένρι Κίσινγκερ, καλοί μου φίλοι, που με αγαπούσαν πραγματικά, μου ομολόγησαν πως μερικές φορές τους θύμιζα τον «Δον Κιχώτη», και άλλες φορές έναν ονειροπαρμένο δημοσιογράφο, ο οποίος πιστεύει πως γίνονται θαύματα.

«Πώς θα βρείτε εσείς τα έγγραφα του Κίσινγκερ», μου είπε θυμωμένα ένας εξ αυτών, «όταν απέτυχαν τόσοι άλλοι». Προφανώς, όλοι ήθελαν πραγματικά να με προστατεύσουν από το τράνταγμα της απογοήτευσης, ως αποτέλεσμα μίας μεγάλης αποτυχίας της έρευνας, που αρχίσαμε με άλλους ερευνητές και φοιτητές που μας βοηθούσαν. Σημασία έχει ότι τα καταφέραμε…

Ο Κίσινγκερ και η δολοπλοκία της Κύπρου
Με τον Σενέρ Λεβέντ
09/02/2015


Αυτά τα έγγραφα πρόσφατα αποκαλύφθηκαν και ήρθαν στα χέρια μας. Το ένα είναι από τον Χένρι Κίσινγκερ. Δηλαδή τον τότε Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών. Πρόκειται για ένα τηλεγράφημα μερικών αράδων. Προς ποιον; Προς την αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία.

Πότε αποστάληκε; Τον Μάιο του 1974. Δηλαδή δύο περίπου μήνες πριν το πραξικόπημα και την εισβολή. Λέει το εξής: «Αρχίστε τη διαδικασία θεραπείας κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Αυτό αποφάσισε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Εφαρμόστε τις ειδικές οδηγίες». 

Σίγουρα έχετε αντιληφθεί τον κωδικό. Μιλάει για «θεραπεία». Διαδικασία θεραπείας του Μακαρίου. Φυσικά δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. Δεν ήταν άρρωστος ο Μακάριος. Το «αρχίστε τη διαδικασία της θεραπείας» σήμαινε «τελειώστε τη δουλειά».

Πριν περάσουμε στο άλλο έγγραφο που κατέχουμε, ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά σε αυτό. Αλλά πρώτα στον Κίσινγκερ. Ζει ακόμα και είναι 92 χρόνων ο Χένρυ Κίσινγκερ, ο οποίος έβαλε τη σφραγίδα του στην αμερικανική εξωτερική πολιτική ειδικά κατά τη δεκαετία του 1970. Η εβραϊκής καταγωγής οικογένειά του διέφυγε από την καταπίεση στη ναζιστική Γερμανία το 1938 και εγκαταστάθηκε στην Αμερική. Κατά το διάστημα 1969-1975, ο Κίσινγκερ ήταν σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Προέδρου των ΗΠΑ. Μεταξύ των ετών 1973 και 1977 διορίστηκε ως ο 56ος υπουργός Εξωτερικών της χώρας. Ο Κίσινγκερ, ο οποίος ήταν γνωστός ως φανατικός αντικομουνιστής, διοργάνωσε φασιστικά πραξικοπήματα σε μερικές χώρες. Είναι ιδιαίτερα γνωστός ως ο κύριος αρχιτέκτονας του φασιστικού πραξικοπήματος του Πινοσέτ κατά του σοσιαλιστή Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή τον Σεπτέμβριο του 1973.

Δικό του έργο είναι και το πραξικόπημα στην Τουρκία στις 12 Μαρτίου 1971 που κατέληξε με την εκτέλεση του Ντενίζ Γκεζμίς και των συναγωνιστών του. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι το 1973 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Παρά την προχωρημένη του ηλικία, η τελευταία είδηση για τον Κίσινγκερ, που ακόμα ασκεί μεγάλη επιρροή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, είναι η εξής: Τις προάλλες έλαβε μέρος στη συνεδρία της Επιτροπής Εξοπλισμών της Αμερικανικής Γερουσίας. Και ήρθε αντιμέτωπος με μια μεγάλη διαμαρτυρία. Κατά την προσέλευσή του στη συνεδρία μια ομάδα διαδηλωτών με πλακάτ του έδειχνε κάτι χειροπέδες και ζητούσε να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου. Δέχτηκε σφοδρά πυρά γι’ αυτά που έκανε στο Ανατολικό Τιμόρ, στο Βιετνάμ και στη Χιλή. Και ακριβώς εκείνη την στιγμή προσέτρεξε σε βοήθειά του ο Τζον ΜακΚέιν. Ο ΜακΚέιν, ο οποίος αποδεδειγμένα είχε επαφές με το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), ήταν υποψήφιος για την προεδρία με τους Ρεπουμπλικάνους εναντίον του Ομπάμα κατά τις εκλογές του 2008. Ο ΜακΚέιν κάλεσε την αστυνομία για να διαλύσει τους διαδηλωτές και παρηγόρησε τον Κίσινγκερ λέγοντάς του το εξής: «Κάνατε μεγάλα πράγματα γι’ αυτή τη χώρα και είναι μεγάλη αδικία να γίνονται κάτι τέτοια εναντίον σας». Έργο του Κίσινγκερ είναι τόσο το φασιστικό πραξικόπημα στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 όσο και η επέμβαση του τουρκικού στρατού που ακολούθησε.   

Ελάτε τώρα να δούμε και το άλλο έγγραφο που κατέχουμε. Πρόκειται για μια επιστολή από τον τότε γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς προς το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας. Με τη σφραγίδα «άκρως απόρρητον». Αναφέρει το εξής: «Σε επίσκεψη που πραγματοποίησε στους συμμάχους ο υφυπουργός Εξωτερικών Σίσκο εξέθεσε την αποφασιστικότητα της αμερικανικής κυβέρνησης στο θέμα της επίλυσης του κυπριακού προβλήματος. Συμφωνήσαμε με τον κ. Σίσκο στο θέμα της απόβασης του τουρκικού στρατού και ταυτοχρόνως της στήριξης κατά την ανωμαλία που θα προκύψει ως αποτέλεσμα της απομάκρυνσης Μακαρίου».

Αυτά τα έγγραφα αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο, την ουσία του 1974. Το από ποιους και πώς οργανώθηκαν το πραξικόπημα και η στρατιωτική επέμβαση και ποιοι ήταν οι διευθυντές της ορχήστρας. Πρέπει να τα γνωρίζει καλά αυτά κάποιος για να προβαίνει σε αξιολόγηση της σημερινής κατάστασης στην Κύπρο. Διότι η διαίρεση του νησιού και η συνεχιζόμενη μη λύση για σαράντα χρόνια είναι έργο των ίδιων δυνάμεων.
 Γιατί ο Κίσινγκερ δεν ήθελε τον Μακάριο…
Την εκτίμηση ότι η Τουρκία «δεν αποτελεί αξιόπιστο σύμμαχο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Δύσης», διατύπωσε ο βετεράνος παράγοντας της ελληνοαμερικανικής ομογένειας, Ευγένιος Ρωσσίδης, μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του «Kissinger & Cyprus: A Study in Lawlessness» (Κίσσινγκερ και Κύπρος: Μια μελέτη στην ανομία), στη Λευκωσία, μετέδωσε ο ανταποκριτής του ΑΠΕ Αριστείδης Βικέτος.
Ο κ. Ρωσσίδης -με οικογενειακές ρίζες από την κατεχόμενη Κερύνεια υπήρξε πρωτοπόρος στον αγώνα της Κύπρου, στην Αμερική και ιδρυτής και πρώην πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Ινστιτούτου (American Hellenic Institute – ΑΗΙ)- χαρακτήρισε την Τουρκία «παρακράτος» και σημείωσε ότι «στρέφεται εναντίον των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Δύσης». Η Δύση, είπε, πρέπει να αντιμετωπίσει τον Ερντογάν και υποστήριξε ότι ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, την περασμένη βδομάδα, «λύγισε» στην αξίωση του Τούρκου πρωθυπουργού να ανακαλέσει δήλωση του. Επίσης, υποστήριξε ότι ο Ερντογάν δεν είναι υπέρ της λύσης του Κυπριακού και ότι θα προσπαθήσει να γίνει «ένας νέος Κεμάλ Ατατούρκ».

Ο κ. Ρωσσίδης αναφέρθηκε και στις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο, λέγοντας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να διεκδικήσει τα ενοίκια, που χρωστά η Μεγάλη Βρετανία, Σε παρέμβαση του ο Βρετανός πρέσβης, Ρικ Τοντ, παρατήρησε ότι «θα συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε» για το θέμα.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, εκτίμησε ότι δεν αναμένει αντίδραση από τον Κίσινγκερ για το βιβλίο του και ανέφερε ότι ο «Κίσινγκερ είναι εγκληματίας πολέμου, αλλά δεν θα δικαστεί», λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του.
Για τα ελατήρια, που οδήγησαν του Κίσινγκερ να τηρήσει τη συγκεκριμένη στάση έναντι της Κύπρου, ο κ. Ρωσσίδης είπε ότι αυτό οφείλεται στην ενόχλησή του από την απόφαση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου να καταστήσει την Κύπρο μέλος του Κινήματος των Αδεσμεύτων. «Αυτός ήταν ο λόγος που ήθελε να ξεφορτωθεί τον Μακάριο» πρόσθεσε. Ο κ. Ρωσσίδης, ο οποίος υπηρέτησε, μεταξύ άλλων, ως βοηθός υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ από το 1969 έως το 1973, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Νίξον και από το 1958 μέχρι το 1961 επί Αϊζενχάουερ, είπε ότι, ο Κίσινγκερ «ενθάρρυνε πλήρως την τουρκική εισβολή», καθώς δεν παρεμπόδισε τη χούντα των Αθηνών και την ενθάρρυνε έτσι στη δράση της κατά του εκλεγμένου Προέδρου της Κύπρου. Συμπλήρωσε ότι ο Κίσινγκερ «έκανε περισσότερη ζημιά στις ΗΠΑ απ` όλους τους Συμβούλους Εθνικής Ασφαλείας που είχαμε στην ιστορία μας».
Εξάλλου, αναφέρθηκε και στη συνάντησή του με τον Αμερικανό πρέσβη στη Λευκωσία, λέγοντας ότι του ζήτησε να σταματήσει τη σιωπηρή διπλωματία έναντι της Τουρκίας και να ζητήσει δημόσια την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο.
Την παρουσίαση του βιβλίου οργάνωσε το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών και σε αυτή παρέστησαν μεταξύ άλλων ξένοι διπλωμάτες, αλλά ουδείς από την πρεσβεία των ΗΠΑ.
Μιλώντας κατά την παρουσίαση του βιβλίου του κ. Ρωσσίδη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, ανέφερε ότι το βιβλίο βασίζεται κατά κύριο λόγο σε προσωπικές μαρτυρίες του Ευγένιου Ρωσσίδη, καθώς και σε πληθώρα άλλων πρωτογενών πηγών. «Το γεγονός αυτό, ειδικότερα η καταγραφή της ιστορίας μέσα από προσωπικά βιώματα, προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στα γραφόμενα του Ρωσσίδη» σημείωσε.
Ο κ. Χριστοδουλίδης χαρακτήρισε το βιβλίο «πολύ αξιόλογο έργο» και είπε ότι βασικοί άξονες του είναι:
-Α) Η στρατηγική σημασία της Κύπρου για τον Δυτικό κόσμο γενικότερα και πιο συγκεκριμένα τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη.
-Β) Ο ρόλος του Κίσινγκερ σε σχέση με τα τεκταινόμενα στην Κύπρο πριν και μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.
-Γ) Οι ενέργειες της Τουρκίας ως παρακράτος – όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται “rogue state” – οι τουρκικές παραβιάσεις αμερικανικών και διεθνών νόμων, η διαδρομή της ως αναξιόπιστος Δυτικός σύμμαχος και οι κινήσεις της Άγκυρας σε σχέση με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό.
-Δ) Το βιβλίο ασχολείται με την ζωτικής σημασίας ανάγκη απόλυτου σεβασμού του κράτους δικαίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το τελευταίο μέρος του βιβλίου, ανέφερε ο κ. Χριστοδουλίδης, αναλύει κυρίως, με εύστοχο τρόπο, την ανάγκη οι Ηνωμένες Πολιτείες να εργαστούν για επανόρθωση της κατάστασης πραγμάτων στην Κύπρο, μετά το 1974, κάτι που θα εξυπηρετήσει, ανάμεσα σε άλλα, και αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα.
Ο κ. Χριστοδουλίδης τόνισε ότι είναι «άξιο αναφοράς και πολύ ορθή επισήμανση, η καταγραφή διαχρονικών προσπαθειών από κάποιους, που δυστυχώς συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, για ανάδειξη του Κυπριακού ως εθνοτική διαμάχη και όχι ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής το οποίο και είναι».
Ο συγγραφέας, είπε ο κ. Χριστοδουλίδης, μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα παρουσιάζει την Τουρκία ως έναν αναξιόπιστο εταίρο της Δύσης και ως διαχρονικό «αποσταθεροποιητικό παράγοντα» στην περιοχή. «Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, το Ιράκ, την Συρία αλλά πάνω από όλα οι πρόσφατες απειλές έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποδεικνύουν την ορθότητα της θέσης αυτής» κατέληξε ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Εξάλλου, σε σεμνή τελετή, ο πρόεδρος της Βουλής, Γιαννάκης Ομήρου, επέδωσε στον Ευγένιο Ρωσσίδη τιμητικό μετάλλιο «σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την αφοσίωση του στην Κύπρο» όπως ανέφερε.


AID CUT-OFF:CYPRUS
Date: 1975 March 10, 00:00 (Monday) Canonical ID:
P860114-1573_MC_b

Original Classification: SECRET 

Current Classification: UNCLASSIFIED

Handling Restrictions NODIS - 

No Distribution (other than to persons indicated) 

Character Count: 22693

Executive Order:
GS Locator:
TEXT ONLINE
TAGS:
CY - Cyprus | EAID - Economic Affairs--Foreign Assistance |ELEKDAG, SUKRU | ESENBEL, MELIH | KISSINGER, HENRY A - Henry Kissinger | PDIP - Political Affairs--Diplomatic and Consular Representation | SISCO, JOSEPH J- Joseph J Sisco | TEZEL, NECDET| TU - Turkey

Concepts: CUT-OFF | ECONOMIC ASSISTANCE | MEETING |MINISTERS (DIPLOMATS)


     Enclosure: -- N/A or Blank

 -- Type: MC Office Origin: -- N/A or Blank --
     Office Action: -- N/A or Blank --
  Archive Status: -- Not Assigned --
    From: White House
    Markings: -- N/A or Blank --
    To: -- N/A or Blank 
-- Linked documents or other documents with the same ID:



MEMORANDUM


                              SECRET/NODIS/XGDS                             
        MEMORANDUM OF CONVERSATION

PARTICIPANTS:   


Melih Esenbel, Minister of Foreign Affairs of Turkey Sukru Elekdag, Secretary General, Ministry of Foreign Affairs Necdet Tezel, Director General of Political Affairs Ercument Yavuzalp, Director General for Mutual Security Ecmel Barutcu, Director for Cyprus and Greek Affairs

Dr. Henry A. Kissinger, Secretary of State and Assistant to the President for National Security Affairs Amb. William Macomber, United States Ambassador to Turkey Joseph J. Sisco, Under Secretary of State for Political Affairs Arthur Hartman, Assistant Secretary of State for European Affairs Peter W. Rodman, National Security Council Staff

TIME AND DATE:  Monday, March 10, 1975 5:20 - 6:30 p.m.

PLACE:          The Foreign Minister's Office
                         Ankara, Turkey

SUBJECTS:       Aid Cut-off; Cyprus



Esenbel: This used to be a Cabinet room. Now there is a bigger one downstairs. [Photographers are let in.] In Ankara there are about six papers.
Esenbel: Yes. Well, I welcome you here to Ankara, Mr. Secretary. It is a long time that we have been planning for this visit. We have long hoped you could make it. It is useful that we exchange views so we know where we stand on these two matters -- the military aid matter in Washington and your exchange of views with Bitsios.

Kissinger: Mr. Foreign Minister, I want to express appreciation that you receive me, first, on short notice, and second in a time that is not easy in our relationship, when the U.S. Congress has taken an action which is totally wrong and with which we totally disagree. I appreciate it.
I wanted to come after all my exchange with Bitsios because there are certain developments which I believe come a little closer to the Turkish point of view. With respect to the aid matter: I am at your disposal if you wish to discuss the subject. I understand you had a talk with my colleagues [Hartman and Macomber] this morning. Aid Cut-off
Esenbel: Yes. On aid we said that we face heavy pressure – not demonstrations or the usual, but you must realize how difficult it is to face up to these pressures -- from the parties and the intelligentsia and the military. We tell them that the U.S. Congress seems to understand their mistake. But you must realize there is a limit to what the Government can do. The time limit is approaching. We have a  government crisis now, so maybe there are some additional days for this, but soon the question will come up again. The press started to criticize me this morning instead of you.
Kissinger: If someone has to be criticized, that is a good solution. [Laughter] 
Esenbel: The people want some action. This is what was wrong with the Congressional action -- really they didn't care about Turkish sensitivities. They certainly destroyed something here and they didn't care. This is the crucial point -- that they could do it without caring about the people. It's not a money question. 
Kissinger: No, I understand. 
Esenbel: That they say "Make progress and come back in sixty days." This is completely wrong. 
Kissinger: Mr. Foreign Minister, I needn't tell you what my sentiments are.. I have said publicly that we are giving aid to Turkey not as a favor to Turkey but because it serves our mutual interests. I said this at the airport. I remember, even if the Congressmen don't, that Turkey sent troops to Korea, an area where Turkey had no interest, and whose prisoners -- we had a study made -- were the only ones who never cooperated with the Koreans, and the North Koreans are very brutal. Just as aid to Turkey got us into international affairs, the cutoff can be a way to get us out of international affairs. It wasn't directed against Turkey -- it was an attempt to destroy our foreign policy. It reflects, in my view, deep-seated attitudes, and is not anti-Turkey. I believe we can change this. But because the people attacking it are attacking our whole foreign policy, it will be more difficult. If we had a secret vote, we could get it reversed. The problem now is how people can admit that they were wrong six weeks after the initial vote. It's a problem of political prestige for some.
I hope you will look at it as the sickness of an old friend, not as something directed against Turkey. And show some patience.
Strangely, in America I'm accused of what you are -- that my actions are encouraging you. That if it were not for me, you'd have done what they asked. As Bill Macomber told you, we have introduced legislation and hope to get it passed in a couple of weeks.
Macomber: In the Senate.
Kissinger: I believe if we can give some of the people who feel guilty an excuse to change their minds, we would have a fairly easy task. If we could. As soon as I finish the current negotiation in the Middle East, maybe in two weeks, I'll bring Bill back and we'll make a massive effort.
We have had a legal analysis done, according to which it might be possible to restore spare parts more quickly if the President and the leadership cooperate.
Kissinger: No it's a special authority for MAP, for up to $50 million. The difficulty is that if we use that waiver, they might not repeal the law. And we can use it only for one year. And next year we may not have the law changed. Therefore the President is very reluctant to do that. The only way to use the waiver is if the President with the tacit approval of the leaders and of the Greek lobby ….. the Greek lobby may next year go after the waiver. But if you're under a tremendous time pressure, we may want to use the waiver.
Therefore I wanted to explain the choice we have.
Esenbel: You explained that before. You said that is the easiest road maybe, and the legislation would remain. And the Congressmen are reluctant to seem to admit the action was wrong, and then they'll say, "Why the problem? They have the $50 million." We agree with you; we're against it. And we don't want that.
Kissinger: Thank you. I appreciate it.
Esenbel: Aid is a long-term need. Aid is a substantial part of our relationship. We want this to be restored. We're not interested in aid programs of 40 days, 50 days -- not that kind of relationship.
Kissinger: I agree with  you.
Esenbel: We want to know where we're standing. So people know they can trust the United States as an ally, and erase all doubts. With these 40-day waivers, we can't do that.
Kissinger: The waiver wouldn't be 40 days but for a year. But you're morally right; aid should be restored. I know the President would prefer to restore aid for many reasons -- one, for the principle, and second, he doesn't want to be dependent on Mr. Brademas, letting Brademas say he's helped and then go back to his original line. He's prepared to just declare that progress has been made, if he's going to bend the law. He wants the principle to be restored, and he's prepare to make an all-out effort.
Esenbel: We approached the Europeans and Luns and he's supposed to come forward with an answer.
Kissinger: We approached the Germans. Did they start?
Yavuzalp: Not hardware; only subsidiary items. This has nothing to do with the spare parts we need.
Kissinger: [to Hartman] Art, can you go to Bonn and see Genscher and Leber? And see Haig.
Esenbel: You should brief Ecevit.
Kissinger: Ecevit can be very helpful. Art will see the Germans on the way home and also see Haig to see about getting surplus parts out of stocks. And [Ambassador David] Bruce was helpful.
Esenbel: The Europeans should find ways to meet quick needs; for example, the Air Force needs spare parts. For other items that they can't find in the stocks, maybe you could make a deal with the Dutch or others to send it here.
Macomber: That is illegal.
Kissinger: Before the Freedom of Information Act, I used to say at meetings, "The illegal we do immediately; the unconstitutional takes a little longer." [laughter] But since the Freedom of Information Act, I'm afraid to say things like that.
We'll make a major effort.
Esenbel: Your Ambassador told me the opposite. In Germany they said they delayed it one week so it looks like it happens after your visit.
Kissinger: My understanding is that the aid is now in force. They informed us.
Yavuzalp: The political decision is made, they say, but they're waiting for "appropriate timing" for implementation of the political decision.
Kissinger: [to Hartman] Talk to Genscher and say I attach enormous importance to that.
Esenbel: The difficulty is they signed an agreement but they don't go ahead and implement it -- they do it piecemeal.
Kissinger: I'm sending Art to Bonn. If there are difficulties, I'll consider stopping in Bonn.
Yavuzalp: Our ambassador would be aware of the latest.
Hartman: In Bonn.
Yavuzalp: In Bonn.
Kissinger: We have to do it somewhat quietly, so there shouldn't be news stories. [Secretary Kissinger confers with Ambassador Macomber] One more word about aid. In the nature of things, it will take us some time. It will take us two weeks in the Senate, and then some time to see where we stand in the House.
Macomber: And there is a recess, so if we don't get it in two weeks, it will take two more before they reconvene.
Kissinger: It is not possible before April. If we succeed in the Middle East, it will give me a lot of influence even though it has nothing to do with it. And if the Cyprus thing goes the way it might go, it would be more possible.The law might lapse automatically if there is a settlement. So we might just declare substantial progress and fight rather with the Congress over the finding of substantial progress. That we can consider in April.
[Each side confers.]
Esenbel: As the Secretary General reminds me, time is really pressing. We're enjoying a few days when the opposition doesn't want to shake us, but when the Government is formed, it will start. The people feel that the NATO Treaty Article III says that allies should help each other and not embargo each other, which is something done to an enemy. And the US is supplying arms to 100 countries and has put an embargo to Turkey. And if there is too much delay, they will lose their patience.
Elekdag: They see it as a punishment to Turkey for not following the policy line of the United States. This is how public opinion sees it. They are a little lenient now, but when the Government is formed, there will be a burst. How can the US do this with Turkey, a faithful ally? The intelligentsia see it as an unwritten law of NATO that there should not be an embargo on military sales.
Kissinger: I agree with you. I'm not your problem. I fought against it before it was put on, and I'm fighting against it now.
There are three options: One is to apply a waiver, but that would make it harder to change the law. Whenever your political pressures get too great, you can ask us. Second, we can find substantial progress under the existing law. This may be possible because, strangely, the Greeks have been making concessions, not the Turks. The third is to change the law.
If your domestic situation gets too complex, you can tell Bill. To change the law, it requires talking to Congressmen; that will take Bill, Art, and myself. So there is the legislative         calendar. And we don't want a negative vote. So these are the complexities. If your situation gets too complex, we can do a waiver.
If we do it, we should do it for less than $50 million, so it's not seen as a substitute for changing the law. We should limit it to the essential parts.
Esenbel: You say a smaller amount is preferable. Then it won't have any effect here. I'm supposing we won't do it by a waiver.
Kissinger: I haven't thought it through. You can tell us what you need. We don't think it's a good way to proceed. The President doesn't.
Esenbel: We don't like it either. Our military told us they don't like it. You should work on the Senate. Our people tell us to talk toJavits. One of our Senators met him and talked to him. He said, "I'm a friend of Turkey. Are you a politician or a diplomat?" Our Senator said he was a politician.
 Javits said, "So am I and I have to vote against it."
Kissinger: But we're beginning to turn that around.
Esenbel: I talked to Rosenthal in his office and lost two hours with Rosenthal. He said he needed to "tilt" toward Caramanlis. He said, "I have to give something."
Kissinger: But that was last fall.
Esenbel: That's worrisome, that they can think so lightly of Turkey.
Kissinger: It has nothing to do with Turkey. It was the result of the unusual conditions of last year -- the result of Watergate, of an unelected President and in an election period, when all were terrified. So I think it's a mistake to take it as against Turkey. What would have happened normally would be a sense of Congress resolution, and we'd ignore it. I think it ran away with him.
Macomber: They didn't think it would pass.
Kissinger: That's another thing. They thought it would pass and we'd veto it and it would stand. But it happened just after the President had pardoned President Nixon. Now we need a way to help them find a way to reverse themselves. The mood as late as January was very bad. The mood now is defensive.
Macomber: You're absolutely right, sir. The mood in the Senate is shifting; you can feel it. In the House, it's not so noticeable. In the House, the leadership is for a change. But the problem is how these people can explain a turnaround.
CYPRUS
Kissinger: Let's talk a few minutes of Cyprus. Without your making concessions, perhaps we can show progress and they can say they're helping progress.
Let me say this on Cyprus. We have spent our previous discussions of Cyprus perhaps not on the fundamental problems. We talked about Famagusta airport. This was partly because of Congress; we wanted to show progress. But as you've said, the heart of the problem is the administrative structure of Cyprus, and perhaps in that framework the solution to the other problems can be found.
My impression -- this is not a Greek message but my impression – is that we could persuade the Greeks to accept a bizonal solution if your area is reduced in size. They are worried that if the Greek area is so small, it would lead to a massive exodus from the island. Which would lead to … a political impossibility for the Greek government. They have not yet said they would accept a bizonal solution, but my impression is they could be convinced to move in that direction if the area could be reduced.
Bitsios talked especially of the Morphou area and of the areas south of the Famagusta-Nicosia road. South of the old road, between the lower and upper road. I didn't press it.
He did point out, however, that while he wants the Morphou area, there is a Turkish population west of Kyrenia.
Esenbel: Lefka.
Kissinger: Lefka, which would clearly have to be part of the Turkish zone. So it's my impression from talking to Bitsios that he wants the negotiation to start again. And he wants the negotiations to start outside of Nicosia -- for reasons we all agree on. That's his interest in the UN -- whether it's New York, Vienna or Geneva. He prefers New York, but that's a secondary question. For the first time, I detected a willingness to discuss a bizonal … rather, that his mind was moving in that direction. But it was related to the reduction of the territory. Our Ambassador has that impression. With respect to Makarios as President of that new Government, it is not out of the question that a proposition could be made to the Greeks.
If this is possible, then it is in everyone's interest to drop the secondary issues and see whether it can be settled. Then Turkey would get international recognition of your basic position -- a bizonal solution. If the area is reduced -- you're the best judge. And the basic structure of the island. And the other issues could then perhaps more easily be settled.
This is why I asked to come here. If you ask them flatly now -- "Do you accept a bizonal solution?" they'll say no. But I think it can be moved in that direction. And you should think whether it would be better to remove this from the international agenda. Makarios' strategy is obvious -- he wants the Russians in. We have received a letter from Brezhnev which we have not answered in three weeks, asking for internationalization. If it comes to that, the technique would be impossible. This isn't my proposal to you; it's my impression of the Greek position. The curious thing is that the aid cutoff has made the Greeks more flexible, not the Turks. [Laughter] It's a paradox but it's the result.
 If a negotiation in that framework could get started, rather than waive the law we could just say that substantial progress has been made. It would take a lot of nerve for the Congress to defy us. And the Greeks would have reason to be cautious, because if it's cut off and you walk out, they get nothing. I talked to Clerides. I can speak to his view more certainly. I believe he would go along with this. It would be a totally different Congressional situation if the obstacle were Makarios. We would see very early on in the negotiation whether the Greeks would accept a bizonal solution; if the obstacle isMakarios…. I'm having a memorandum prepared -- we're speaking as friends -- of the Greek Cypriot press. If it's Makarios against the US, that we can handle domestically. You needn't decide now. We're not pressing you. I have the impression that Caramanlis wants a rapid solution. I told Bitsios that any solution will be worse for Greece. I said, "The longer you wait, the more you make it a domestic issue. The only differences are a little more or a little less; whatever you get, your critics can still accuse you of a bad agreement." He said, "I agree with you." Our Ambassador saw Caramanlis yesterday afternoon, and Caramanlis agreed with this analysis. Therefore what I say to you is in my judgment achievable with the Greek Government. Caramanlis did make the point that beyond a certain point it would be unmanageable for him – for example, if there was a mass exodus from the island, it would be a disaster for him. So it has to be enough for the Greek population to live in.
I said I didn't know whether the Turks would accept Makarios as President.
Of course, at one point you asked for his return. [Laughter] [A map of Cyprus is brought out and placed on the table. Secretary Kissinger indicates on the map:]
Here, below the road, between the old road and the new road, he said he needed something. Below the old road.
He showed me something on the map but I didn't take it down because I didn't think this was for me to negotiate. He didn't say that was all, but he did mention those two areas. Plus if it causes an exodus.
He didn't say the whole area between the roads.
Esenbel: Did he mean negotiations between Clerides and Denktash or between us?
Kissinger: He said he needed an excuse to resume the talks after you declared this [autonomous state]. So he can't go back to the same talks. This is his interest in the UN. So his idea is for you to meet over the Aegean, and of course while you and he meet on the Aegean no one can keep you from talking about something else. But he can't meet on the Aegean until the other talks start.
He agrees it shouldn't be internationalized.
He said the trend toward war, even though it would be disastrous, would be hard to avoid if there is no solution. He didn't want it -- and this was not said in a threatening way. He realizes it would be a disaster for Greece.
Esenbel: That is one point we agree on -- the last point. [Laughter]
Kissinger: I asked our Ambassador to check my analysis with him, and at the end he said…
Esenbel: We hope the talks will be resumed and we checked with your Ambassador and Mr. Hartman.
Kissinger: What is happening in New York?
Esenbel: They're meeting now. We hope there will be a resolution to ask the Secretary General to convene the talks somewhere. We hope not in New York.
Kissinger: What do you have against New York? I'm not pushing it.
Esenbel: It shouldn't be under the United Nations nor should the UN be involved; it should be something solved by the people of Cyprus. I talked to the Secretary General and he agreed.
Kissinger: What about Vienna?
Esenbel: Yes, we proposed Vienna. His man can attend, as Weckmann did.
Sisco: In light of what the Secretary said, it is all the more important to get something settled in New York.
Kissinger: Given Waldheim's vanity, it will be hard to keep him out of the talks. [Laughter] Given his general level of competence, what damage can he do?  [Laughter]
Esenbel: He was jotting down my words.
Kissinger: We have sent a message to Bitsios this morning that we want something worked out on the basis of a consensus with Turkey. We couldn't get directly involved in the drafting because we would be always behind events. But Buffum is instructed to work constructively.
Esenbel: We will meet tomorrow.
Kissinger: The difficulty will be -- [bear this in mind] when you gentlemen consult among yourselves -- the Greeks can't accept a bizonal arrangement unless the area is reduced. If you ask them now if they accept a bizonal solution, they'll say no. But if we can combine them some way so that when they agree to a bizonal arrangement they'll have some assurance of a reduction of the area….
[The meeting ended at 6:30 p.m. ]

GREECE, CYPRUS AND GENEVA PHASE II

Date: 1974 August 8, 22:13 (Thursday) Canonical ID:
            1974STATE173608_b
Original Classification: SECRET 
Current Classification: UNCLASSIFIED
Handling Restrictions EXDIS - Exclusive Distribution Only Character Count: 6489
Executive Order: GS Locator:

TEXT ON MICROFILM,TEXT ONLINE

TAGS:
CY - Cyprus | GR - Greece; Crete |PFOR - Political Affairs--Foreign Policy and Relations | TU - Turkey |US - United States

Concepts:
FOREIGN POLICY POSITION |INTELLIGENCE ASSESSMENTS |MEETINGS | POLITICAL LEADERS |POLITICAL SITUATION

Enclosure: -- N/A or Blank -- Type: TE

Office Origin: ORIGIN SS - Executive Secretariat,                                               Department of State
Office Action: -- N/A or Blank -- Archive Status:
Electronic Telegrams
From: Department of State
Markings:  Declassified/Released US Department of State EO Systematic Review 30 JUN 2005
To: United Nations (New York)


SECRET


PAGE 01  

STATE  173608 73
ORIGIN SS-10
INFO  OCT-01  ISO-00  /011 R

66619

DRAFTED BY S/S-O:CHEILEMAN
APPROVED BY S/S-O:PJOHNSON ---------------------     011074O 082213Z  AUG 74  FM SECSTATE WASHDC

TO US MISSION US UN NEW YORK IMMEDIATE
S E C R E T STATE 173608
EXDIS

FOLLOWING REPEAT ATHENS 5513 ACTION SECSTATE INFO ANKARA NICOSIA GENEVA 08 AUGUST 1974. QUOTE: S E C R E T ATHENS 5513
EXDIS GENEVA FOR HARTMAN
FOR SECRETARY FROM AMBASSADOR
E.O. 11652: GDS
TAGS: PFOR GR TU CY
SUBJ: GREECE, CYPRUS AND GENEVA PHASE II


1. AS THE PARTICIPANTS ASSEMBLE FOR PHASE II OF THE GENEVA TALKS ON CYPRUS, AND IN THE LIGHT OF THE HARTMAN TALKS WITH GREEK LEADERS DURING THE PAST TWO DAYS, FOLLOWING IS OUR ASSESSMENT OF THE GREEK POSITION.

2. THE TIMING OF THE CYPRUS CRISIS CREATES BOTH ADVANTAGES AND PROBLEMS FOR KARAMANLIS. ON THE ONE HAND, THE CRISIS BROUGHT DOWN THE MILITARY RULERS OF GREECE AND RETURNED HIM TO OFFICE ON THE STRENGTH OF A VIRTUALLY UNPRECEDENTED AND QUITE TEMPORARY NATIONAL CONCENSUS. ON THE OTHER HAND, IN CREATING THE CONDITIONS FOR HIS RETURN THE CRISIS IMPLICITLY DEFINED THE LIMITS OF HIS MANDATE. THE UNWISDOM OF THE IOANNIDES GOVERNMENT IN PROVOKING THE CRISIS PROVIDES KARAMANLIS WITH POLITICAL TOLERANCES THAT WOULD NOT OTHERWISE EXIST. UP TO A CERTAIN POINT HE CAN ACCEPT COMPROMISE UNFAVORABLE TO THE GREEKS (OR AT LEAST LESS FAVORABLE THAN THE STATUS QUO ANTE ON CYPRUS) WITHOUT PAYING AN UNACCEPTABLE POLITICAL PRICE. BEYONG THAT POINT THE PROBLEM BECOMES HIS AND HE CAN NO LONGER EXPLAIN AWAY HIS ACTIONS BY CLAIMING TO BE CLEANING UP A MESS LEFT BY THE COLONELS. IT IS THE DIFFERENCE BETWEEN PAYING THE DEBTS OF OTHERS AND INCURRING NEW ONES HIMSELF.

3. WHILE IT IS LIKELY THAT KARAMANLIS HIMSELF IS UNSURE HOW FAR HE CAN GO IN ACCEPTING MODIFICATION OFTHE 1960 LONDON-ZURICH ACCORDS, HIS REMARKS DURING THE HARTMAN TALKS CLEARLY INDICATE THAT HE, AND OTHER MEMBERS OF HIS GOVERNMENT, HAVE ALREADY ACCEPTED THE FACT THAT SOME MODIFICATION IS INEVITABLE. THIS IS A NET PLUS FOR ALL OF US BECAUSE IT MEANS THAT, HOWEVER DIFFICULT GENEVA PHASE II MAY BE, A RATIONAL BASIS FOR COMPROMISE EXISTS ON THE GREEK SIDE. WHEN KARAMANLIS QUOTED BISMARCK TO HARTMAN AND SPOKE OF THE NEED TO AVOID A SETTLEMENT HUMILIATING TO GREECE HE WAS TELLING US IN CLEAR TERMS THAT HE WAS PREPARED TO ACCEPT ADJUSTMENTS IN THE CYPRUS ACCORDS FAVORABLE TO TURKEY, BUT THAT THE TURKS MUST UNDERSTAND THAT HIS OWN POWER TO COMPROMISE DEPENDED ON TURKISH SELF-RESTRAINT.

4. IN OUR VIEW, KARAMANLIS CAN IN FACT LIVE WITH RELATIVELY SIGNIFICANT MODIFICATIONS OF THE INTERCOMMUNAL GROUND RULES IN CYPRUS. HE CANNOT LIVE WITH--OR PERHAPS SURVIVE-- DEGRADATIONS OF GREEK, AS OPPOSED TO GREEK CYPRIOT PRESTIGE AND COMPETENCE ADJUSTMENTS IN GREEK-TURKISH BILATERAL RELATIONS CONSPICUOUSLY FAVORABLE TO THE TURKS, OR ACTIONS SUGGESTING TURKISH HEGEMONY IN THE AEGENA.

5. FROM THE AMERICAN STANDPOINT THE LIMITS OF HIS POSITION SHOULD CREATE MORE OPPORTUNITIES THAN PROBLEMS. KARAMANLIS, AVEROFF AND MAVROS HAVE ALL TOLD US THAT THEY REGARD ENOSIS AND PARTITION AS EQUALLY UNREALISTIC SOLUTIONS TO THE CYPRUS PROBLEM, BUT THAT WITHIN THE CONTEXT OF A SOVEREIGN CYPRUS ALMOST ANY INTERCOMMUNAL ARRANGEMENT IS NEGOTIABLE. AS KARAMANLIS AND AVEROFF MADE CLEAR TO HARTMAN, THEY ARE ALSO MINDFUL OF THE WIDER WESTERN SECURITY INTERESTS AFFECTED BY GREEK-TURKISH CONFRONTATION OVER CYPRUS AND WISH TO ACHIEVE A SETTLEMENT THAT BOLSTERS THE EASTERN FLANK OF NATO RATHER THAN WEAKENING IT. IN DISCUSSING CYPRUS WITH THE GREEK LEADERSHIP WE ARE THEREFORE PROCEEDING ON THE BASIS O SHARED ASSUMPTIONS ABOUT WHERE GREECE'S VITAL INTERESTS LIE AND A COMMON PERCEPTION OF THE LARGER ISSUES INVOLVED.

6. IT IS PARTICULARLY IMPORTANT THAT THIS BE UNDERSTOOD IN ANKARA, FOR IF THE TURKS REALIZE THAT THE GREEK GOVERNMENT HAS ALREADY, AT LEAST TACITLY, ACCEPTED THE NEED TO ENHANCE THE STATUS OF THE TURKISH-CYPRIOT COMMUNITY THEYMAY BE PREPARED TO RELAX THE MILITARY AND RHETORICAL PRESSURS THAT THREATEN THE GREEK GOVERNMENT IN AREAS WHERE IT IS MOST VULNERABLE. AS ANKARA KNOWS, KARAMANLIS AND AVEROFF WERE THE GREEK ARCHITECTS OF THE ONLYREAL DETENTE THAT HAS EXISTED BETWEEN GREECE AND TURKEY IN MODERN HISTORY. ANY ALTERNATIVE GREEK LEADERSHIP, WHETHER CIVILIAN OR MILITARY, WOULD BE LESS INTERESTED IN DISPOSING OF THE CYPRUS PROBLEM EXPEDITIOUSLY IF ONLY BECAUSE NO ALTERNATIVE LEADERRS WOULD HAVE AS MUCH INVESTED IN IT.


7. AGAINST THIS BACKGROUND WE DRAW THE FOLLOWINGCONCLUSIONS: (A) THE PRESENT GREEK GOVERNMENT WILL BE REALISTIC IN ACCEPTING MODIFICATIONS IN THE 1960 ACCORDS FAVORABLE TO THE TURKISH CYPRIOTS (AND BY EXTENSION TO TURKEY); (B) THE GREEKS HOWEVER WILL STRONGLY RESIST TURKISH MOVES WHICH THEY INTER- PRET AS DIRECT CHALLENGES TO GREECE OR DESTRUCTIVE OF CYPRIOT SOVEREIGNTY. THIS SUGGESTS THAT THE TURKS ARE IN A POSITION TO ACHIEVE WHAT THEY DEFINE AS THEIR BASIC OBJECTIVES IN CYPRUS IF THEY DO NOT RPT NOT TRY TO PUSH THE GREEKS TO THE WALL. HERE, AS ELSEWHERE, LE MIEUX EST L'ENNEMI DU BIEN AND FINESSE AND A SHOW OF SELF-RESTRAINT IS LIKELY TO GAIN MORE OF LASTING BENEFIT THAN GOING FOR BROKE. GIVEN THIS ATTITUDE ON THE PART OF THE TURKS, IT MIGHT BE POSSIBLE TO MOVE RELATIVELY FAST AT GENEVA OR THEREAFTER IN ACHIEVING A VIABLE SETTLEMENT. KARAMANLIS WOULD ALMOST CERTAINLY PREFER TO DISPOSE OF CYPRUS AS AN ISSUE SOONER RATHER THAN LATER. HE HAS A CROWDED DOMESTIC AGENDA AND, IN ADDITION, WILL FIND IT EASIER TO RATIONALIZE CONCESSIONS TO THE TURKISH-CYPRIOTS NOW, WHEN THE MEMORY OF THE COLONELS' FOLLY IS FRESH, THAN HE WILL IN THE FUTURE. LASTLY, WE SUSPECT THAT THE DOUBTS AND UNCERTAIN- TIES THAT CHARACTERIZE THE MANDATE OF BOTH KARAMANLIS AND ECEVIT MAKE IT UNLIKELY THAT EITHER WILL BE IN A POSITION TO TAKE BOLD INITIATIVES. CLERIDES AND DENKTASH, WEAK AS THEY ARE, AND THREATENED AS THEY MAY BE BY MAKARIOS FROM THE REDOUBT OF GORSVENOR HOUSE, MUST BE ENCOURAGED TO TAKE CON- STRUCTIVE INITIATIVES THAT CAN BE SUPPORTED BY THE GREEKS AND TURKS. IF THE BEGINNINGS OF AN INTERCOMMUNAL ACCOMMODATION CAN BE MADE AT GENEVA, A USEFUL STEP WILL HAVE BEEN TAKEN IN THE RIGHT DIRECTION. IT MAY THEN BE POSSIBLE TO GO ON TO A PACKAGE SETTLEMENT OF GREEK-TURKISH PROBLEMS OF THE KIND ADVOCATED BY AVEROFF BUT ALMOST CERTAINLY RENDERED UNREALIZABLE BY CONTINUED STRIFE ON THE ISLAND.  TASCA
UNQUOTE KISSINGER
SECRET
NNN

Πηγές : 


http://search.wikileaks.org/plusd/cables/1974STATE173608_b.html

https://wikileaks.org/plusd/cables/P860114-1573_MC_b.html
http://www.makarios.eu/cgibin/hweb?-A=307&-V=history
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AD%CE%BD%CF%81%CF%85_%CE%9A%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%81
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/12/1983_16.html
-ΒΙΒΛΙΟ:Η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΥΠΡΟΥ-ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ του Υποστρατήγου εα Σπυριδωνος Δελλή, Διοικητή του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ κατά τις επιχειρήσεις του 1974
-ΒΙΒΛΙΟ: ΚΥΠΡΟΣ 1974 - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Κωνστ.Μαυροσκούφη 
- ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗΣ  ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ εα
-http://www.opsinews.com/stis-15-iouliou-to-1974-ekdilothike-sti-kipro/
-http://www.hellas-now.com/2014/07/40_930.html#more
-http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/03/blog-post_9568.html
-http://www.defencenet.gr/defence/item/
-http://omogeneia-turkey.com/id/kibris/atilla2.html
-http://www.apocalypsejohn.com/2014/07/epeteios-mnhmhs
-http://www.hellas-now.com/2014/07/blog-post_8594.html
-http://www.hellas-now.com/2014/07/40_930.html#more
-http://www.onalert.gr/stories/ATTILAS_1974
http://perseasorion.blogspot.gr/2014/07/blog-post.html
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=284726&-V=stiles
http://www.ellnews.com/2014/10/28/giati-o-kisingker-den-ithele-ton-makario
http://mignatiou.com/2014/08/o-chartis-pou-karfose-ta-dichotomika-s/
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/10/blog-post_500.html#.VO9v6_msUmM
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AD%CE%BD%CF%81%CF%85_%CE%9A%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%81
http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/12/blog-post_779.html
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=284726&-V=stiles
http://en.wikipedia.org/wiki/For_Eyes_Only
http://dionios.blogspot.gr/2014/12/1983.html
http://www.ellnews.com/2014/10/28/giati-o-kisingker-den-ithele-ton-makario
http://www.7imeres.gr/%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CE%B9%CE%B9-39-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC/
http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=200896
http://www.hellasforce.com/blog/apoliti-ilopiisi-tou-dogmatos-kisingker/
http://antistasi.org/?p=10123
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=379531
http://www.imlarisis.gr/index.php?dispatch=categories.view&category_id=153


Δεν υπάρχουν σχόλια: