ΑΝ_ΘΡΩΠΟΣ

 

Πολλά λέγονται γι αυτό το θηλαστικό που λέγεται άνθρωπος. 

Αρχής γενομένης από την ετυμολογία της λέξεως που ούτε λίγο ούτε πολύ, μας διαφοροποιεί από τα ζώα, ή καλύτερα να το εκφράσω μας διαφοροποιούσε από τα ζώα, γιατί ανω θρώσκω σημαίνει κοιτώ ψηλά.

Τι εννοούμε όμως με το ψηλά , γιατί και οι αλαζόνες και εγωπαθείς κοιτούν ψηλά . Κοιτώ ψηλά για τον άνθρωπο σημαίνει έχει στόχους, όραμα , ιδέες, και άρα …. 

Συναίσθημα. 

Δεν μπορεί να θεωρείται κάποιος άνθρωπος αν δεν έχει συναίσθημα , αν δεν μπορεί να νιώσει και να επιτρέψει κάποιοι να νιώσουν . 

Άλλως δεν θα έχει κανένα νόημα το όραμα, γιατί θα είναι στεγνό και νεκρό, για να δώσει ώθηση στην όποια αλλαγή πρόκειται να επιφέρει.

Πόσο εύκολο όμως είναι κάποιος αν_θρωπος να έχει συναισθήματα; Είναι άξιον απορίας.

Θεωρητικά πολύ εύκολο, αρκεί να μπορεί να αφήνεται και να πιστεύει , να φοβάται αλλά όχι το φόβο του , να ρισκάρει να χάσει και μέσα από τη χασούρα να βγαίνει κερδισμένος σε εμπειρίες, για να μπορεί να δώσει και να προχωρήσει παρακάτω.

Όμως από τότε που οικειοποιηθήκαμε το τίτλο Άνθρωπος, έχουμε προβεί σε όλες εκείνες τις πράξεις, που ακόμα και τα ζώα αν ονοματιζόμασταν από αυτά ,θα ένιωθαν αηδία.

Λόγια , λέξεις και φανφάρες τσιτάτες για να προκαλέσουν και να προσκαλέσουν σε αντιπαραθέσεις με γνώμονα τι ; 

Επιβεβαίωση του εγώ; Γέμισμα της ανασφάλειας του κάθε μικρού σε ψυχή αλλά μεγάλου σε λόγια.

Άνθρωπε άνθρωπε έλεγε η Ελληνική ταινία προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;

Στο άκουσμα της όλοι γελάσαμε, μόνο που οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται μέσω χιούμορ.

Είμαστε άνθρωποι κατ επίφαση, μόνο που γίναμε μηχανές στην ουσία . 

Άλλοι γιατί λόγω επιβίωσης δεν έχουν την πολυτέλεια να παραμείνουν άνθρωποι, στα ωράρια ,εφόσον έχουν υποχρεώσεις .

Άλλοι πάλι, επειδή ως άνθρωποι αδυνατούν να νιώσουν πέρα από αυτά που έχουν μάθει να νιώθουν, την στιγμή που ξεκόλλησαν την καρδιά τους και ένιωθαν με το μυαλό, λειτούργησαν το όραμα και την συνείδηση , την ψυχή και την ιδέα , με μαθηματική ακρίβεια σε τέτοιο βαθμό ώστε να χαθούν στις πράξεις και να χάσουν το αποτέλεσμα.

Είμαστε άνθρωποι πια μόνο στην εξωτερική εμφάνιση , καθώς χάσαμε την βασική ουσία και έννοια της λέξεως , πάψαμε να οραματιζόμαστε με γνώμονα την ψυχή και μάθαμε με γνώμονα το εγώ ξέρω, έχω , θέλω, γνωρίζω.

Απομακρυνθήκαμε από την έννοια της ζωής που ουσιαστικά είναι ένα απλό ταξίδι προς το θάνατο γεμάτο εμπειρίες που απλά μα δίνονται για να συνειδητοποιήσουμε την αξία του κάθε χαμένου λεπτού.

Χωμένοι και χαμένοι στην έννοια της υλικής πληρότητας αναλώνουμε τα λεπτά σε χαζές αποφάσεις που δεν μπορούν ν α επηρεάσουν κανέναν και τίποτα στην ουσία.

Επιλέξαμε ή καλύτερα θα έλεγα κάποιοι επέλεξαν ότι το καλό το δικό τους είναι εντελώς διαφοροποιημένο από των άλλων με αποτέλεσμα να διασπάσουν το όραμα σε μικρά εικονίδια άνευ ουσίας.

Ποιος μπορεί να ζήσει όταν ο άλλος δίπλα του πεθαίνει ;

Ποιος μπορεί να πραγματοποιήσει μια ιδέα , έναν στόχο, ένα όραμα όταν δεν θα υπάρχει κανείς να το μοιραστεί ή να το αποδώσει ;

Ποιος είναι εκείνος που θα ήθελε να ζει μόνος του σε έναν πλανήτη γεμάτο όλα τα είδη πλην το ανθρώπινο ;

Ποιος εγωιστής παραδέχτηκε τον εγωισμό του αφήνοντας πίσω την ανασφάλεια που περικλείει η ανάγκη για επιβολή είτε έμμεση είτε άμεση .

Όλοι εκείνοι που θεωρούν ότι ζωή μας δίνουν οι αποφάσεις των ειδημόνων στέφοντας εαυτούς γνώστες των πάντων, ενώ στην ουσία φοβούνται να κοιτάξουν τον εαυτό τους σε καθρέφτη, μήπως και δουν την πραγματική διάσταση του ανθρώπου που λέγεται ψυχή.

Χριστίνα Δ.