Ψευδαισθήσεις και αισθήσεις σε έναν χορό του παραλόγου, που δημιουργεί ο άνθρωπος σήμερα για να επιβιώσει στον συνειδησιακό και ψυχολογικό πόλεμο που υποβάλλεται .
Ενεργειακά βαμπίρ ανθρωπόμορφων σκιών, που θεωρούν πως μπορούν να επιβάλλουν κάτι που να μοιάζει με ζωή, εγκλωβίζοντας κατ' αυτό το τρόπο, χιλιάδες ασθενών ψυχών, ή έτσι νομίζουν.
Ένα κλίμα πλήρους απογοήτευσης και ανάγκης ξεσπάσματος έχει δημιουργηθεί εδώ και πολύ καιρό, ψάχνοντας όλοι να βρουν την αιτία του κακού, λες και κάποιο αδιόρατο χέρι ξαφνικά άλλαξε την ζωή μας εν μία νυκτί.
Οι δυνατοί , αυτοί που ακόμα μπορούν και νιώθουν κατ εμέ , αυτοί που μπορούν και συγχωρούν αλλά δεν επιστρέφουν στην παγίδα από την οποία ξεγελάστηκαν , καιρό τώρα παρακολουθούν τα τεκταινόμενα.
Ποιοι είναι ; Κανείς δεν
ξέρει…. Μπορεί εγώ, μπορεί εσύ, μπορεί ο οποιοσδήποτε. Σίγουρα όμως δεν είναι
εκείνος που πιστεύει ότι είναι.. Δεν είναι εκείνος που το φωνάζει ότι είναι…
Δεν είναι εκείνος που παρακαλάει για να είναι.
Ο καθένας ζει στην ψευδαίσθησή του, γιατί δεν μπορεί να ζήσει στην πραγματικότητα την ίδια ώρα που θέλει να ανατρέψει τα κακώς κείμενα. Μια τρέλα της καθημερινότητας που ουσιαστικά αποδεικνύει πως το απλό είναι και το πιο σύνθετο.
Πώς να αλλάξουμε την ζωή ενός λαού;
Πώς να αλλάξουμε την πορεία προς το τέρμα, όταν κανείς δεν επιτρέπει στον εαυτό του να αλλάξει.
Πως γίνεται να ζήσουμε μια ειλικρινή ζωή, σε μια πατρίδα που μοίρασε το φως του πολιτισμού κρατώντας το κερί, όταν επιλέγουμε να ζήσουμε στην ψευδαίσθηση, για να ωραιοποιούμε το σήμερα , να χαϊδεύουμε επιφανειακά την συνείδησή μας για αύριο….
Ο καθένας ζει στην ψευδαίσθησή του, γιατί δεν μπορεί να ζήσει στην πραγματικότητα την ίδια ώρα που θέλει να ανατρέψει τα κακώς κείμενα. Μια τρέλα της καθημερινότητας που ουσιαστικά αποδεικνύει πως το απλό είναι και το πιο σύνθετο.
Πώς να αλλάξουμε την ζωή ενός λαού;
Πώς να αλλάξουμε την πορεία προς το τέρμα, όταν κανείς δεν επιτρέπει στον εαυτό του να αλλάξει.
Πως γίνεται να ζήσουμε μια ειλικρινή ζωή, σε μια πατρίδα που μοίρασε το φως του πολιτισμού κρατώντας το κερί, όταν επιλέγουμε να ζήσουμε στην ψευδαίσθηση, για να ωραιοποιούμε το σήμερα , να χαϊδεύουμε επιφανειακά την συνείδησή μας για αύριο….
Μεθαύριο έχει ο Θεός.
Όσο ο καθείς από εμάς δεν κάνει την αυτοκριτική του, για όλα τα θέματα.
Όσο ο καθείς από εμάς χρησιμοποιεί λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος, για να εξιλεωθεί στα μάτια του για τις σημερινές του επιλογές.
Όσο χρησιμοποιούμε την συνείδηση για να πράξουμε ή να μη πράξουμε το αυτονόητα.
Τόσο η ψευδαίσθηση μπορεί να γίνει και παραίσθηση που δεν θα επιτρέπει χώρο στην αίσθηση , ουσία ,και υπόσταση , με αποτέλεσμα όλα αυτά τα ανδρείκελα να μας παραμυθιάζουν για ένα καλύτερο αύριο, που ποτέ δεν θα έρθει μιας και επιτρέπουμε ακόμα και σήμερα να περνούμε απαρατήρητοι.
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς κόστος , δεν υπάρχει αύριο χωρίς αγώνα. Παραδώσαμε τα όπλα μας και τώρα σαν ψεκασμένα έντομα τρέχουμε πανταχόθεν φοβούμενοι την ασφυξία…
Καμία λύση αναίμακτη δεν μπορεί να μας βγάλει από την ψευδαίσθηση που ζούμε, πέραν της μίας και μοναδικής που αναφέρει ότι : Δια του πόνου γεννάται η ανατροπή. Αν δεν επιλέξουμε να πάψουμε να ζούμε στην ψευδαίσθηση. Αν δεν διαγράψουμε από τη συνείδησή μας, ότι όλα αυτά θα αλλάξουν ως εκ δια μαγείας με αποτέλεσμα κάποιος άλλος να πρέπει να βρεθεί για λύσει το πρόβλημα ,(όπως λέει και το τραγουδι ‘’όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ , το πρόβλημά μου όταν γίνει και δικό σου ‘’),
Όσο ο καθείς από εμάς δεν κάνει την αυτοκριτική του, για όλα τα θέματα.
Όσο ο καθείς από εμάς χρησιμοποιεί λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος, για να εξιλεωθεί στα μάτια του για τις σημερινές του επιλογές.
Όσο χρησιμοποιούμε την συνείδηση για να πράξουμε ή να μη πράξουμε το αυτονόητα.
Τόσο η ψευδαίσθηση μπορεί να γίνει και παραίσθηση που δεν θα επιτρέπει χώρο στην αίσθηση , ουσία ,και υπόσταση , με αποτέλεσμα όλα αυτά τα ανδρείκελα να μας παραμυθιάζουν για ένα καλύτερο αύριο, που ποτέ δεν θα έρθει μιας και επιτρέπουμε ακόμα και σήμερα να περνούμε απαρατήρητοι.
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς κόστος , δεν υπάρχει αύριο χωρίς αγώνα. Παραδώσαμε τα όπλα μας και τώρα σαν ψεκασμένα έντομα τρέχουμε πανταχόθεν φοβούμενοι την ασφυξία…
Καμία λύση αναίμακτη δεν μπορεί να μας βγάλει από την ψευδαίσθηση που ζούμε, πέραν της μίας και μοναδικής που αναφέρει ότι : Δια του πόνου γεννάται η ανατροπή. Αν δεν επιλέξουμε να πάψουμε να ζούμε στην ψευδαίσθηση. Αν δεν διαγράψουμε από τη συνείδησή μας, ότι όλα αυτά θα αλλάξουν ως εκ δια μαγείας με αποτέλεσμα κάποιος άλλος να πρέπει να βρεθεί για λύσει το πρόβλημα ,(όπως λέει και το τραγουδι ‘’όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ , το πρόβλημά μου όταν γίνει και δικό σου ‘’),
Αν δεν γίνει αξία αυτή η
πρόταση, τότε καθηλωμένοι στον καναπέ του ο καθένας, θα δει τη γή να υποχωρεί
κάτω από τα πόδια του και η κόλαση ατομική και συλλογική θα φαντάζει απλή
σχολική εκδρομή, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Υπάρχει όμως και χειρότερο σενάριο που εικονίζει τον υποβαλλόμενο άνθρωπο να νιώθει την ανάδευση του καναπέ σαν τεκτονικό σεισμό γενόμενο εκ του μη όντος.
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς κόστος , δεν υπάρχει αύριο χωρίς αγώνα. Παραδώσαμε τα όπλα μας και τώρα σαν ψεκασμένα έντομα τρέχουμε πανταχόθεν φοβούμενοι την ασφυξία…
Το υποσύνολα των σκέψεων ανήκουν σε μια συλλογική συνείδηση που έχει χάσει τα πατήματά της .Κάθε άνθρωπος ένας κόσμος, ένας μικρός θεός με το άσπρο και το μαύρο να εναλλάσσονται όπως οι εποχές, με ταχύτητες που ξεπερνούν το φως. Οι Persones που ο καθένας παρουσιάζει διαφοροποιούν τη μονάδα αλλά αργά και με νωχελικούς ρυθμούς μετακινούν το σύνολο…Ενας τεράστιος γίγαντας από ανθρώπους που προσπαθούν να συμπορευθούν για μια κοινή πορεία θα έπρεπε να είναι ο κόσμος αυτός. Όμως πώς να τον αλλάξεις , πώς να τον βάλεις σε γραμμή και να περπατήσει το παρόν χωρίς να ξεχάσει από πού προέρχεται…Η καθημερινότητα είναι αδυσώπητη και η μόνο έξοδος διαφυγής οι ψευδαισθήσεις που ο καθένας περιβάλλει τον μικρόκοσμό του. Μαζεύτηκαν όμως πολλές, οι εικόνες κάπου θόλωσαν και η πραγματικότητα αγρίεψε μη δίνοντας την δυνατότητα για λίγο γαλάζιο και πράσινο αφήνοντας ή ακόμα και επιβάλλοντας κάποιες φορές ,μόνο έντονα χρώματα της φωτιάς.
Ενοχές στο μυαλό του καθενός απαρτίζουν την ανάγκη του για ένα καλύτερο αύριο. Επιλογές που χαράχτηκαν με βάση τη γνώση τότε…Οπου τότε το παρελθόν ο χρόνος της νιότης για τον καθένα εκεί που το γεωτρύπανο της ζωής χτυπά την πρώτη φλέβα. Και τώρα;;;;; Τώρα πως μπορεί να αλλάξει ένα παλιό μυαλό, πως μπορεί να αφήσει την ανάγκη για ηρεμία και ‘’όπως έρθουν’’ για να ξαναξεκινήσει τον αγώνα ; Μεγάλωσα , επέλεξα σου λέει όμως το αποτέλεσμα της επιλογής είναι η καμένη γη …Πως μπορείς να συμπράξεις και να δέσεις την γνώση των χρόνων με την επανάσταση της ηλικίας !!!….Με ένα απλό χτύπημα ….που λέγεται αυτοκριτική…πέρα από χρώματα και κόμματα…Καθρέφτης του εγώ μου εσύ .Αλλιώς όλοι οι γραφικοί Έλληνες θα γίνουν Persona non gratta στην Ελλάδα
Δεν υπάρχει ζωή χωρίς κόστος , δεν υπάρχει αύριο χωρίς αγώνα. Παραδώσαμε τα όπλα μας και τώρα σαν ψεκασμένα έντομα τρέχουμε πανταχόθεν φοβούμενοι την ασφυξία…
Το υποσύνολα των σκέψεων ανήκουν σε μια συλλογική συνείδηση που έχει χάσει τα πατήματά της .Κάθε άνθρωπος ένας κόσμος, ένας μικρός θεός με το άσπρο και το μαύρο να εναλλάσσονται όπως οι εποχές, με ταχύτητες που ξεπερνούν το φως. Οι Persones που ο καθένας παρουσιάζει διαφοροποιούν τη μονάδα αλλά αργά και με νωχελικούς ρυθμούς μετακινούν το σύνολο…Ενας τεράστιος γίγαντας από ανθρώπους που προσπαθούν να συμπορευθούν για μια κοινή πορεία θα έπρεπε να είναι ο κόσμος αυτός. Όμως πώς να τον αλλάξεις , πώς να τον βάλεις σε γραμμή και να περπατήσει το παρόν χωρίς να ξεχάσει από πού προέρχεται…Η καθημερινότητα είναι αδυσώπητη και η μόνο έξοδος διαφυγής οι ψευδαισθήσεις που ο καθένας περιβάλλει τον μικρόκοσμό του. Μαζεύτηκαν όμως πολλές, οι εικόνες κάπου θόλωσαν και η πραγματικότητα αγρίεψε μη δίνοντας την δυνατότητα για λίγο γαλάζιο και πράσινο αφήνοντας ή ακόμα και επιβάλλοντας κάποιες φορές ,μόνο έντονα χρώματα της φωτιάς.
Ενοχές στο μυαλό του καθενός απαρτίζουν την ανάγκη του για ένα καλύτερο αύριο. Επιλογές που χαράχτηκαν με βάση τη γνώση τότε…Οπου τότε το παρελθόν ο χρόνος της νιότης για τον καθένα εκεί που το γεωτρύπανο της ζωής χτυπά την πρώτη φλέβα. Και τώρα;;;;; Τώρα πως μπορεί να αλλάξει ένα παλιό μυαλό, πως μπορεί να αφήσει την ανάγκη για ηρεμία και ‘’όπως έρθουν’’ για να ξαναξεκινήσει τον αγώνα ; Μεγάλωσα , επέλεξα σου λέει όμως το αποτέλεσμα της επιλογής είναι η καμένη γη …Πως μπορείς να συμπράξεις και να δέσεις την γνώση των χρόνων με την επανάσταση της ηλικίας !!!….Με ένα απλό χτύπημα ….που λέγεται αυτοκριτική…πέρα από χρώματα και κόμματα…Καθρέφτης του εγώ μου εσύ .Αλλιώς όλοι οι γραφικοί Έλληνες θα γίνουν Persona non gratta στην Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου