Η τρομοκρατία των τριάκοντα τυράννων. Εκτέλεσαν 1.500 Αθηναίους δήθεν ως κακοποιούς. Όποιος διαφωνούσε εκτελούνταν.
Στις 16 Απριλίου του 404 π.Χ. οι Αθηναίοι άρχισαν να γκρεμίζουν τα τείχη της πόλης, υπακούοντας στις εντολές των Σπαρτιατών.
Ήταν το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου. Ύστερα από 27 αιματηρά χρόνια και οι Αθηναίοι είχαν πλέον ηττηθεί. Συνθηκολόγησαν με τους Σπαρτιάτες και αναγκάστηκαν να δεχτούν πολύ αυστηρούς όρους. Έπρεπε να γκρεμίσουν τα τείχη, να παραδώσουν τα πλοία τους και να υποστηρίζουν στρατιωτικά τους νικητές σε πιθανές εκστρατείες τους. Οι Αθηναίοι ακολούθησαν τις εντολές χωρίς να αντιδράσουν. Όλες εκτός από μία. Οι Σπαρτιάτες τους ζητούσαν να αλλάξουν το δημοκρατικό τους πολίτευμα σε ολιγαρχικό. Η πρόταση ήταν η εξής: 30 πολίτες θα διοικούσαν την πόλη μέχρι να συνταχθεί και να εφαρμοστεί νέο πολίτευμα. Όταν οι Αθηναίοι αντέδρασαν, επειδή η πρόταση ουσιαστικά διέλυε τη δημοκρατία, οι Σπαρτιάτες απείλησαν ότι θα επιβάλουν την αλλαγή με τη βία.
Οι Αθηναίοι τότε ησύχασαν απότομα. Επιλέχθηκαν 30 Αθηναίοι ολιγαρχικοί. Ο πιο ακραίος ανάμεσά τους ήταν ο Κριτίας, αριστοκράτης, ξάδελφος του φιλοσόφου Πλάτωνα και πρώην μαθητής του Σωκράτη. Ο πιο μετριοπαθής ήταν ο Θηραμένης. Τον Σεπτέμβριο του 404 π.Χ. αυτοί και άλλοι 28 έγιναν οι επίσημοι άρχοντες της Αθήνας. Η επικράτηση του Κριτία Πλάτωνας Ο Κριτίας τρομοκρατούσε ακόμα και τους υπόλοπους 29 άρχοντες.
Διαφώνησε με τον Θηραμένη σχετικά με το ποιοι θα έπρεπε να έχουν πολιτικά δικαιώματα στην Αθήνα. Ο Θηραμένης υποστήριζε ότι έπρεπε να ψηφίζουν οι τρεις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, ενώ ο Κριτίας πίστευε ότι δικαιώματα έπρεπε να έχουν μόνο οι 3.000 πλουσιότεροι Αθηναίοι. Όλοι οι υπόλοιποι, όχι μόνο δεν θα είχαν πολιτικά δικαιώματα, αλλά θα μπορούσαν να εκτελεστούν με εντολή των αρχόντων χωρίς να περάσουν καν από δίκη. Η πρόταση του Κριτία ήταν τόσο ακραία, που ακόμα και οι άρχοντες δίστασαν να την ψηφίσουν. Γι’ αυτό ο Κρίτιας ζήτησε τη βοήθεια του Σπαρτιάτη φρούραρχου Κολλίβιου, ο οποίος διοικούσε τους 700 Σπαρτιάτες που φρουρούσαν την Αθήνα. Ευθύς αμέσως, οι άρχοντες τάχθηκαν στο πλευρό του Κριτία. Ο μοναδικός που συνέχιζε να προβάλει αντίσταση ήταν ο μετριοπαθής Θηραμένης. Ο Κριτίας απαλλάχτηκε από αυτόν, κατηγορώντας τον ότι με τις ενέργειές του διακινδύνευε το καθεστώς.
Ο Θηραμένης δικάστηκε, ενώ στην αίθουσα ήταν παρόντες μια ομάδα οπλισμένων αντρών, ακόλουθοι του Κριτία. Όταν ο Θηραμένης κατάλαβε ότι θα καταδικαζόταν έτρεξε στο βωμό της Εστίας, ζητώντας άσυλο. Οι άντρες του Κριτία τον άρπαξαν και τον οδήγησαν στο δεσμωτήριο, όπου τον ανάγκασαν να πιει κώνειο. Τρομοκρατία και εκτελέσεις Οι άρχοντες μετέτρεψαν τη Βουλή σε ποινικό δικαστήριο με την οποία εκτέλεσαν όλους τους δημοκρατικούς αντιπάλους τους. Οι ψηφοφορίες στη Βουλή γίνονταν φανερά μπροστά στους άρχοντες, έτσι ώστε να ξέρουν ποιος τους υποστήριζε ολόψυχα και ποιος διακατεχόταν από δημοκρατικά φρονήματα. Ο Κριτίας, χωρίς ίχνος αναστολής, δήλωσε ότι οι εκτελέσεις ήταν απαραίτητες για να επικρατήσει επιτυχώς η ολιγαρχία.
Και στόχος του ήταν να παραμείνει άρχοντας για πολύ καιρό. Τους ακολουθούσαν παντού τριακόσιοι μαστιγοφόροι και πολλοί “έμπιστοι” τους, οπλισμένοι με μαχαίρια για να τους προστατεύουν από το πλήθος. Παράλληλα με τις πολιτικές εκτελέσεις, οι άρχοντες άρχισαν να διώκουν εγκληματίες και εκβιαστές, που είχαν δράσει την περίοδο της δημοκρατίας. Τους καταδίκασαν και τους εκτέλεσαν, κερδίζοντας έτσι την εύνοια του λαού, τουλάχιστον για ένα διάστημα. Όμως πολύ γρήγορα έγινε εμφανές ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό των διωκόμενων ήταν ένοχο και έπρεπε να τιμωρηθεί.
Οι περισσότεροι ήταν απλά “επικίνδυνοι” για το καθεστώς ή ο θάνατός τους εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των αρχόντων. Οι πλούσιοι εκτελούνταν για να δημευτεί η περιουσία τους. Οι φτωχοί επειδή τόλμησαν να κάνουν ένα αρνητικό σχόλια για την ολιγαρχία. Συνολικά υπολογίζεται ότι εκτελέστηκαν περισσότεροι από 1.500 Αθηναίοι, ενώ περίπου 5 χιλιάδες διέφυγαν σε γειτονικές περιοχές για να γλιτώσουν από τους άρχοντες.
Στις 16 Απριλίου του 404 π.Χ. οι Αθηναίοι άρχισαν να γκρεμίζουν τα τείχη της πόλης, υπακούοντας στις εντολές των Σπαρτιατών.
Ήταν το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου. Ύστερα από 27 αιματηρά χρόνια και οι Αθηναίοι είχαν πλέον ηττηθεί. Συνθηκολόγησαν με τους Σπαρτιάτες και αναγκάστηκαν να δεχτούν πολύ αυστηρούς όρους. Έπρεπε να γκρεμίσουν τα τείχη, να παραδώσουν τα πλοία τους και να υποστηρίζουν στρατιωτικά τους νικητές σε πιθανές εκστρατείες τους. Οι Αθηναίοι ακολούθησαν τις εντολές χωρίς να αντιδράσουν. Όλες εκτός από μία. Οι Σπαρτιάτες τους ζητούσαν να αλλάξουν το δημοκρατικό τους πολίτευμα σε ολιγαρχικό. Η πρόταση ήταν η εξής: 30 πολίτες θα διοικούσαν την πόλη μέχρι να συνταχθεί και να εφαρμοστεί νέο πολίτευμα. Όταν οι Αθηναίοι αντέδρασαν, επειδή η πρόταση ουσιαστικά διέλυε τη δημοκρατία, οι Σπαρτιάτες απείλησαν ότι θα επιβάλουν την αλλαγή με τη βία.
Οι Αθηναίοι τότε ησύχασαν απότομα. Επιλέχθηκαν 30 Αθηναίοι ολιγαρχικοί. Ο πιο ακραίος ανάμεσά τους ήταν ο Κριτίας, αριστοκράτης, ξάδελφος του φιλοσόφου Πλάτωνα και πρώην μαθητής του Σωκράτη. Ο πιο μετριοπαθής ήταν ο Θηραμένης. Τον Σεπτέμβριο του 404 π.Χ. αυτοί και άλλοι 28 έγιναν οι επίσημοι άρχοντες της Αθήνας. Η επικράτηση του Κριτία Πλάτωνας Ο Κριτίας τρομοκρατούσε ακόμα και τους υπόλοπους 29 άρχοντες.
Διαφώνησε με τον Θηραμένη σχετικά με το ποιοι θα έπρεπε να έχουν πολιτικά δικαιώματα στην Αθήνα. Ο Θηραμένης υποστήριζε ότι έπρεπε να ψηφίζουν οι τρεις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, ενώ ο Κριτίας πίστευε ότι δικαιώματα έπρεπε να έχουν μόνο οι 3.000 πλουσιότεροι Αθηναίοι. Όλοι οι υπόλοιποι, όχι μόνο δεν θα είχαν πολιτικά δικαιώματα, αλλά θα μπορούσαν να εκτελεστούν με εντολή των αρχόντων χωρίς να περάσουν καν από δίκη. Η πρόταση του Κριτία ήταν τόσο ακραία, που ακόμα και οι άρχοντες δίστασαν να την ψηφίσουν. Γι’ αυτό ο Κρίτιας ζήτησε τη βοήθεια του Σπαρτιάτη φρούραρχου Κολλίβιου, ο οποίος διοικούσε τους 700 Σπαρτιάτες που φρουρούσαν την Αθήνα. Ευθύς αμέσως, οι άρχοντες τάχθηκαν στο πλευρό του Κριτία. Ο μοναδικός που συνέχιζε να προβάλει αντίσταση ήταν ο μετριοπαθής Θηραμένης. Ο Κριτίας απαλλάχτηκε από αυτόν, κατηγορώντας τον ότι με τις ενέργειές του διακινδύνευε το καθεστώς.
Ο Θηραμένης δικάστηκε, ενώ στην αίθουσα ήταν παρόντες μια ομάδα οπλισμένων αντρών, ακόλουθοι του Κριτία. Όταν ο Θηραμένης κατάλαβε ότι θα καταδικαζόταν έτρεξε στο βωμό της Εστίας, ζητώντας άσυλο. Οι άντρες του Κριτία τον άρπαξαν και τον οδήγησαν στο δεσμωτήριο, όπου τον ανάγκασαν να πιει κώνειο. Τρομοκρατία και εκτελέσεις Οι άρχοντες μετέτρεψαν τη Βουλή σε ποινικό δικαστήριο με την οποία εκτέλεσαν όλους τους δημοκρατικούς αντιπάλους τους. Οι ψηφοφορίες στη Βουλή γίνονταν φανερά μπροστά στους άρχοντες, έτσι ώστε να ξέρουν ποιος τους υποστήριζε ολόψυχα και ποιος διακατεχόταν από δημοκρατικά φρονήματα. Ο Κριτίας, χωρίς ίχνος αναστολής, δήλωσε ότι οι εκτελέσεις ήταν απαραίτητες για να επικρατήσει επιτυχώς η ολιγαρχία.
Και στόχος του ήταν να παραμείνει άρχοντας για πολύ καιρό. Τους ακολουθούσαν παντού τριακόσιοι μαστιγοφόροι και πολλοί “έμπιστοι” τους, οπλισμένοι με μαχαίρια για να τους προστατεύουν από το πλήθος. Παράλληλα με τις πολιτικές εκτελέσεις, οι άρχοντες άρχισαν να διώκουν εγκληματίες και εκβιαστές, που είχαν δράσει την περίοδο της δημοκρατίας. Τους καταδίκασαν και τους εκτέλεσαν, κερδίζοντας έτσι την εύνοια του λαού, τουλάχιστον για ένα διάστημα. Όμως πολύ γρήγορα έγινε εμφανές ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό των διωκόμενων ήταν ένοχο και έπρεπε να τιμωρηθεί.
Οι περισσότεροι ήταν απλά “επικίνδυνοι” για το καθεστώς ή ο θάνατός τους εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των αρχόντων. Οι πλούσιοι εκτελούνταν για να δημευτεί η περιουσία τους. Οι φτωχοί επειδή τόλμησαν να κάνουν ένα αρνητικό σχόλια για την ολιγαρχία. Συνολικά υπολογίζεται ότι εκτελέστηκαν περισσότεροι από 1.500 Αθηναίοι, ενώ περίπου 5 χιλιάδες διέφυγαν σε γειτονικές περιοχές για να γλιτώσουν από τους άρχοντες.
Ακόμα και ο Πλάτωνας, που ήταν συγγενής του Κριτία και αριστοκρατικός, κατήγγειλε τις πράξεις των αρχόντων στην “Ζ’ Επιστολή” του: “Νόμισα ότι αυτοί θα κυβερνήσουν το Κράτος, βγάζοντάς το από την άδικη πολιτική ζωή και φέρνοντάς το σε δίκαιη. Έτσι είχα στραμμένη την προσοχή μου σ’ αυτούς, να δω τι θα κάνουν.
Είδα λοιπόν πως οι άνθρωποι αυτοί μέσα σε λίγο χρόνο κατέδειξαν πως ήταν “χρυσή” η προηγούμενη πολιτική κατάσταση, γιατί εκτός από τα άλλα, και τον αγαπημένο μου φίλο τον γέρο Σωκράτη, που δεν ντρέπομαι να πω πως ήταν ο δικαιότερος άνθρωπος του κόσμου, διέταξαν κάποιον να πάει με άλλους, να πιάσουν έναν πολίτη με τη βία και να τον οδηγήσουν κάπου για να τον θανατώσουν, ώστε να φανεί ότι συμμετείχε στο δικτατορικό τους καθεστώς, θέλοντας και μη.
Ο Σωκράτης όμως δεν τους άκουσε και προτίμησε να κινδυνεύσει η ζωή του παρά να γίνει συνεργός μ’ αυτούς στα ανόσια έργα τους”. Ο Θρασύβουλος και η πτώση των Τριάκοντα Τυράννων Ο Θρασύβουλος, Αθηναίος στρατηγός και βαθύτατα δημοκρατικός, είχε εξοριστεί στη Θήβα. Εκεί οργάνωνε αντεπίθεση για να ρίξει το καθεστώς των τριάκοντα τυράννων.
Συγκέντρωσε δυνάμεις και τον Ιανουάριο του 403 π.Χ. κατέλαβε το φρούριο της Φυλής στην Πάρνηθα. Οι τύραννοι έστειλαν στρατό να τον αντιμετωπίσει, αλλά απ’ την αρχή αντιμετώπισαν δυσκολίες. Έντονες χιονοπτώσεις τους εμπόδισαν να πολιορκήσουν το φρούριο και αναγκάστηκαν να στρατοπεδεύσουν αρκετά μακριά.
Είδα λοιπόν πως οι άνθρωποι αυτοί μέσα σε λίγο χρόνο κατέδειξαν πως ήταν “χρυσή” η προηγούμενη πολιτική κατάσταση, γιατί εκτός από τα άλλα, και τον αγαπημένο μου φίλο τον γέρο Σωκράτη, που δεν ντρέπομαι να πω πως ήταν ο δικαιότερος άνθρωπος του κόσμου, διέταξαν κάποιον να πάει με άλλους, να πιάσουν έναν πολίτη με τη βία και να τον οδηγήσουν κάπου για να τον θανατώσουν, ώστε να φανεί ότι συμμετείχε στο δικτατορικό τους καθεστώς, θέλοντας και μη.
Ο Σωκράτης όμως δεν τους άκουσε και προτίμησε να κινδυνεύσει η ζωή του παρά να γίνει συνεργός μ’ αυτούς στα ανόσια έργα τους”. Ο Θρασύβουλος και η πτώση των Τριάκοντα Τυράννων Ο Θρασύβουλος, Αθηναίος στρατηγός και βαθύτατα δημοκρατικός, είχε εξοριστεί στη Θήβα. Εκεί οργάνωνε αντεπίθεση για να ρίξει το καθεστώς των τριάκοντα τυράννων.
Συγκέντρωσε δυνάμεις και τον Ιανουάριο του 403 π.Χ. κατέλαβε το φρούριο της Φυλής στην Πάρνηθα. Οι τύραννοι έστειλαν στρατό να τον αντιμετωπίσει, αλλά απ’ την αρχή αντιμετώπισαν δυσκολίες. Έντονες χιονοπτώσεις τους εμπόδισαν να πολιορκήσουν το φρούριο και αναγκάστηκαν να στρατοπεδεύσουν αρκετά μακριά.
Ο Θρασύβουλος, του οποίου οι δυνάμεις μειονεκτούσαν αριθμητικά, επιτέθηκε ένα πρωί ξαφνικά και βρήκε τους αντίπαλους απροετοίμαστους. Οι ολιγαρχικοί με τους Σπαρτιάτες ηττήθηκαν και ο Θρασύβουλος συνέχισε την πορεία του μέχρι τον Πειραιά, όπου κατέλαβε το φρούριο στο λόφο της Μουνιχίας, τη σημερινή Καστέλλα.
Ακολούθησε μάχη, στην οποία νίκησε για ακόμα μία φορά ο Θρασύβουλος και οι δημοκρατικοί. Στη μάχη σκοτώθηκε ο Κριτίας και άλλοι σημαντικοί άρχοντες. Οι τριάκοντα τύραννοι βρίσκονταν ένα βήμα πριν την απόλυτη κατάρρευση. Οι ολιγαρχικοί εξέλεξαν δέκα νέους άντρες, για να διαπραγματευτούν με τους δημοκρατικούς. Οι Σπαρτιάτες έστειλαν μισθοφόρους και 40 πλοία για να αποκλείσουν τον Πειραιά, αλλά η διαμάχη έληξε χωρίς άλλες συρράξεις.
Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Παυσανίας ζήτησε από τις δύο παρατάξεις να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους. Κατέληξε ότι όσοι απέμεναν απ’ τους τυράννους θα κατέφευγαν στην Ελευσίνα, όπου θα ήταν ασφαλείς. Όσοι έμεναν στην Αθήνα, θα δικάζονταν και θα τιμωρούνταν σύμφωνα με τους νόμους της δημοκρατίας. Τον Σεπτέμβριο του 403 π.Χ., ένα χρόνο μετά την κατάλυσή της, η δημοκρατία επέστρεψε στην Αθήνα. Όσο για τους τυράννους, κανείς δεν γλίτωσε.
Οι Αθηναίοι έστειλαν στρατό στην Ελευσίνα, τους συνέλαβαν και τους εκτέλεσαν. Οι υποστηρικτές τους παρέδωσαν τα όπλα και μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για να δικαστούν....
Ακολούθησε μάχη, στην οποία νίκησε για ακόμα μία φορά ο Θρασύβουλος και οι δημοκρατικοί. Στη μάχη σκοτώθηκε ο Κριτίας και άλλοι σημαντικοί άρχοντες. Οι τριάκοντα τύραννοι βρίσκονταν ένα βήμα πριν την απόλυτη κατάρρευση. Οι ολιγαρχικοί εξέλεξαν δέκα νέους άντρες, για να διαπραγματευτούν με τους δημοκρατικούς. Οι Σπαρτιάτες έστειλαν μισθοφόρους και 40 πλοία για να αποκλείσουν τον Πειραιά, αλλά η διαμάχη έληξε χωρίς άλλες συρράξεις.
Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Παυσανίας ζήτησε από τις δύο παρατάξεις να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους. Κατέληξε ότι όσοι απέμεναν απ’ τους τυράννους θα κατέφευγαν στην Ελευσίνα, όπου θα ήταν ασφαλείς. Όσοι έμεναν στην Αθήνα, θα δικάζονταν και θα τιμωρούνταν σύμφωνα με τους νόμους της δημοκρατίας. Τον Σεπτέμβριο του 403 π.Χ., ένα χρόνο μετά την κατάλυσή της, η δημοκρατία επέστρεψε στην Αθήνα. Όσο για τους τυράννους, κανείς δεν γλίτωσε.
Οι Αθηναίοι έστειλαν στρατό στην Ελευσίνα, τους συνέλαβαν και τους εκτέλεσαν. Οι υποστηρικτές τους παρέδωσαν τα όπλα και μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για να δικαστούν....
7 σχόλια:
Χριστινα το αρθρο σου ειναι αξιο.
Καθοδηγητικο θα ελεγα. Ευγε.
Δεν εχω να προσθεσω τιποτα ιστορικο.
Θα ηθελα να μαθω περισοτερα και
επανερχομαι.
Εχεις ακουστα το, "Open Consiparacy"??
http://panarchy.org/wells/conspiracy.1933.html
http://www.voltairenet.org/IMG/pdf/Wells_The_Open_Conspiracy.pdf
Γιαννης
Καλησπέρα Γιάννη
Το άρθρο είναι του Αργύρη εγώ απλά το μορφοποίησα για να μπορεί να ειναι ευανάγνωστο.
Εχω κάποιες γνώσεις σε ότι αφορά την όλη την συνωμοσιολογία η οποία πάει πίσω αιώνες . Δεν ειναι τωρινό φαινόμενο.
Το τελευταίο καιρό ψάχνω ότι αφορά αυτά τα θέματα...που μεταξύ τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.
Κοιτάμε το τώρα ενώ αν δεις επι παραδείγματα ποια προϊόντα ξεκίνησαν το εμπόριο απο τον 14ο αιώνα ίσως και νωρίτερα για να είμαι ακριβής. Ποιες χώρες τα διακίνησαν/φυλές , ποιοι πόλεμοι έγιναν για την κυριαρχία ποιών ενώ ταυτόχρονα κάθε πότε εμφανιζόντουσαν γενοκτονίες θα δεις ότι η παγκοσμιοποίηση δεν ειναι τωρινό φαινόμενο .
Τώρα τελευταία ψάχνω αυτό που αναφέρεις αλλά ειναι τόσο μεγάλο με τόσο εύρος αλλά και βάθος που ΄και μόνο η συλλογή πληροφοριών είναι δύσκολη..Απλά θα πάρει λίγο χρόνο ακόμα
" θα δεις ότι η παγκοσμιοποίηση δεν ειναι τωρινό φαινόμενο . ".
Ακριβως. Παναρχαιο ειναι και εαν καποιος θελει και να το παει στο μεταφυσικο, τοτε παμε στο Καϊν και στον Αβελ.
Περιληπτικα, θα ελεγα πως απο τοτε που ο Ανθρωπος αρχισε να φτιαχνει Πολιτισμο, και καταλαβε μεσα απο δοκιμη και αφαιρεση, trial and error.
Πως να εφαρμοσει διαφορες μεθοδους και τακτικες ωστε να προωθηθει η ιδεολογια/βουληση του, πρωτιστως στον ιδιο τον Λαο που ανεδειξε, (παντα το πρωτο και πιο ευκολο πειραματοζωο ηταν ο ιδιος ο Λαος), τον εκαστοτε ηγετη και μετα να το εξωτερικευση το συστημα αυτο.
Λοιπον απο τοτε ο ανθρωπος επειδη ειναι ανθρωπος και κατεχει την πιθανοτητα να δρα με το ανωτερη αλλα και την κατωτερη του φυση. Επιδιωξε και επιδιωκει να επιβληθει και να παρουσιασει το δικο του συστημα.
Με μεθοδους που αποσκοπουν στην ομοιογενους καταληξη της κοινωνιας στην πολτοποιηση σε οτι διαφερει απο το δικο του συστημα. Απλα μερικοι ηγετες ακολουθησαν μια πιο πολιτισμενη με περισσοτερο σεβασμο στον νυν τεος και μεολντικα κατακτητουμενους.
Ενας φαυλος κυκλος, αγπαητη Χριστινα.
Γιαννης
Ακριβώς και η ιστορία αυτή υπάρχει
Και υπάρχουν άνθρωποι που απλά ενώνουν τις τελείες είτε τους αρέσει είτε όχι γιατι τα βλέπουν όλα με δυο χρώματα. Γιατί οι αποφάσεις σε τέτοιες καταστασεις είναι πάντα δυο χρωμάτων απλά μας έβαλαν τις άλλες αποχρώσεις για να μας δημιουργούνται αφενός τα ενοχικά και να μας αποσπούν την προσοχή αφετέρου.
Για πολλά γιατί...Για τόσα πολλά που θα μπορούσαμε εσύ και γω να μιλάμε ώρες εδώ με στοιχεία και επιχειρήματα αλλά που ελάχιστοι έχουν την δύναμη να τα ακούσουν γιατί όπως είπα και σε σχολιο στο ντιφ ...
ΜΕ έναν άνθρωπο ή έναν λαό που όλα τα ξέρει που για όλα έχει άποψη και που μιλάει συνέχεια ...Είναι σίγουρο πως δεν μπορείς να μιλήσεις και δεν είναι εις θέση ν ακούσει γιατι απλά τα ξέρει όλα και άρα
Πως θα μάθει
...Αρα δεν θα μάθει όμως γιατί να μάθει αφου τα ξέρει όλα
Ετσι ακριβώς δικαιολογείται, η ρήση
Λαός που δεν μαθαίνει απο την ιστορία του ειναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει....
ΓΙΑΤΙ
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ
Θα ηθελα να προσθεσω στο προηγουμενο σχολιο μου.
Κατα την γνωμη μου, η παρακατω δηλωση απο μια διαπιστωση ενος ατομου που ξερει το "αντικειμενο".... Μπορεις να πεις πως ειναι ενα ειδος σοφιας...
Λοιπον ενας δολοφονος διοτι επελεξε να γινει, soldier of fortune/μισθοφορος, ειδικως στο "επαγγελμα" του, εχοντας "φοιτησει" απο ειδικες δυναμεις με ειδικες ικανοτητες.
"Ειχε πει πως το προβλημα δεν ειναι ουτε τα οπλα, ουτε οι ιδεολογιες ουτε το χρημα ουτε οι θρησκειες.
Το προβλημα ειναι η ανθρωπινη αδυναμια. Αυτο, δεν μπορεις να το σκοτωσεις με τιποτα."
Ειπαμε φαυλος κυκλος.
Γιαννης
Οντως την ανθρώπινη αδυναμία δεν μπορείς να την σκοτώσεις όπως δεν μπορεί το κακό να εξαλείψει το καλό και το ανάποδο καθότι το ένα υπάρχει και μέσω αυτου και σε σχέση με την αδυναμία δίνει ζωή στο άλλο.
Ομως το να γνωρίζεις την αλήθεια είναι μονοπάτι μοναχικής προσπάθειας και θέλησης να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου .Σ εμάς τους Ελληνες ή να πω στους περισσότερους ελληνες είναι αδύνατον να προκύψει μιας και είπαμε τα ξέρουν όλα. Οχι πως οι άλλοι λαοι΄είναι καλύτεροι χειρότεροι είναι απλά εμείς το παραξηλώσαμε εδώ και κάποια χρόνια.
Δημοσίευση σχολίου