Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ

Λένε πως όταν ο κόσμος και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια οικονομική κρίση, η οποία έχει άμεσο αποτέλεσμα στον τρόπο επιβίωσης τους, ,εκ των πραγμάτων αφού περάσουν από το πρώτο σοκ αρχίζουν να αναθεωρούν ή έστω να ανατρέχουν στο παρελθόν.

Αξίες οι οποίες κάποτε ήταν δεδομένες , όπως η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο , γείτονα, φίλο , έρχονται στο προσκήνιο έστω και σαν σκέψη.

Με αποτέλεσμα μια εσωτερική ανατροπή που σε κάποιες περιπτώσεις είναι βίαιη, γιατί πρέπει νοοτροπίες , πάθη, θέλω , ανάγκες να αλλάξουν και να αρχίσουν πάλι από την αρχή να λειτουργούν κάτω από ένα πρίσμα ξεχασμένο , σκουριασμένο κατά πολλούς ή σκονισμένο.

Εντέχνως απομακρυνθήκαμε από τον άνθρωπο και εναποθέσαμε τις ελπίδες μιας υγιούς επιβίωσης μόνο στην ύλη, με αποτέλεσμα να απολέσουμε και την ψυχή μας , διότι με αυτό τον τρόπο ικανοποιούσαμε μόνο επιφανειακά στοιχεία των αναγκών μας.

Απομακρυνθήκαμε από τις ουσιαστικές σχέσεις που δίνουν ζωή και δύναμη στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας και φτάσαμε σε αποτελέσματα καθαρά αριθμητικά για να μπορούμε να βλέπουμε ένα ευοίωνο μέλλον.

Η απόρροια αυτών ήταν κάποιοι να αναλάβουν έμμεσα και άμεσα την δύναμη της ύλης, όπου μέσα από αυτή μας έκαναν υποχείρια.

Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών, γιατί απλά θεωρήσαμε το θέλω και έχω, δεδομένα χωρίς να κοιτάξουμε να ψάξουμε τίποτα πέραν της επιφάνειας , αλλά και να αναζητήσουμε γιατί αυτά άλλαξαν ουσία και μορφή και από τα απλά πήγαν στα πολυσύνθετα, πιθανόν  για αυτοϊκανοποίηση.

Όλοι αυτοί που με την βοήθεια μας ,αυτά τα χρόνια δυνάμωσαν , έγιναν μεγιστάνες των αριθμών και της ύλης αποφάσισαν να επιβληθούν σαν εξουσιαστές στην ζωή μας, έχοντας ανάγκη να ικανοποιήσουν τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από την ατομική και ζωώδη αλαζονεία, η οποία διέπει άτομα με χαμηλό συναισθηματικό έως μηδενικό βάθος.

Δεν το καταλάβαμε και συνεχίσαμε να αδιαφορούμε για τον συνάνθρωπο σε ένδειξη ενός καθημερινού αγώνα όχι για την επιβίωση αλλά για το κάτι παραπάνω το οποίο θα ικανοποιούσε μόνο το αισθητικό μας κομμάτι.

Χάνοντας έτσι την ουσία και δίνοντας στους εξουσιαστές μας το δικαίωμα να μας ρίξουν ακόμα πιο κάτω στο συναίσθημα επιβεβαιώνοντας ότι αν ξεκινήσει η πυραμίδα του Maslow από την αρχή οι άνθρωποι θα έχουν το συναισθηματικό επίπεδο τον  α λόγων όντων με αποτέλεσμα να μπορούν χωρίς αντίδραση να υπακούουν στα κενά από συναίσθημα όντα, τα οποία σαφώς δεν μπορούν να λέγονται Άνθρωποι, αλλά ερπετά.

Κρύα έρποντα σπονδυλωτά.

Σήμερα φτάνουμε με βίαιο τρόπο να δούμε ότι η ζωή έχει άλλες προτεραιότητες και ανάγκες .

Δεν μπορούμε να ζήσουμε με το έχω και το εγώ μας, διότι είμαστε άρρηκτα συνδεμένοι με τον διπλανό μας .Άρα βιαίως ξαναγυρίζουμε στο συλλογικό που ενσυνείδητα απωλέσαμε ή παρακάμψαμε .Χωρίς αυτό να είναι κατ ανάγκη αρνητικό .Ο άνθρωπος αρχίζει να ψάχνει τις ρίζες του και μέσω της προσπάθειας να είμαστε όλοι καλά ψάχνει τα βήματα του σαν το μωρό που τώρα ξεκινά να πρωτοπερπατά.

Το κίνημα αλληλεγγύης που διέπει κάποιες μεγάλες ομάδες Ελλήνων ξεκινώντας από βασικές ανάγκες προς τον συνάνθρωπο, συνεχίζοντας στο κίνημα σήμερα της πατάτας και αύριο του λαδιού,  θα μας φτάσει εκεί που έπρεπε να ήμαστε για να μη περάσουμε αυτά που τώρα σαν δαμόκλειος σπάθη κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας .

Ο πόλεμος θα είναι ανελέητος , άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο κενός και εγωιστής εξουσιαστής που δεν μπορεί να εισπράξει κάτι οικειοθελώς, μέσω της βίας το επιβάλλει. Πως αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε ;

Στην Αργεντινή αντίστοιχες κινήσεις, τρουέκε , μετά την χρεοκοπία ξεκίνησαν οι οποίες αντιμετωπίστηκαν σαν εχθροί του κοινού καλού .

Κατά κρημνιστήκαν δεν ευώδωσαν κυνηγήθηκαν με αποτέλεσμα αυτό που βίωσε ένα ολόκληρο έθνος για πολλά χρόνια.

Δεν είμαστε σαν την Αργεντινή χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να γίνουμε χειρότεροι.

Οι μεσάζοντες άρχισαν να αντιδρούν γιατί απλά τέτοιες κινήσεις αποδομούν σιγά σιγά το οικοδόμημα των ερπετών που σαν κρύοι διάολοι απομυζούν το ζεστό αίμα του κόσμου .

Ζεστό στο συναίσθημα , στην ζωή .

Κομπλεξικά όντα, τα οποία δεν έχουν να δώσουν τίποτα σαν έλλογα άτομα προσπαθούν με την επιβολή του φόβου, του σοκ και της υφαρπαγής, να διατηρήσουν τα κεκτημένα τα οποία βασίστηκαν στον αγώνα εθνών και λαών να επιβιώσουν για ένα καλύτερο μέλλον, όπως και αν αυτό το είχαν στο μυαλό τους.

Άποψη μου , τα πράγματα ,οι καταστάσεις θα γίνουν πολύ χειρότερες .

Αν ο λαός καταφέρει να διαρρήξει αυτό το ανελέητο οικοδόμημα του αιματοβαμμένου πλουτισμού των κομπλεξικών θα θρηνήσει θύματα σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο σωματικά. Δεν είναι διατεθειμένοι όχι μόνο να χάσουν τα κεκτημένα αλλά και όσα έχουν σχεδιάσει μελλοντικά.

Ας μη το βάλλουμε κάτω , ας κάνουμε τα δικά μας τρουέκε αντίστοιχα με της Αργεντινής και ας τα πάμε ένα βήμα παρακάτω.

Είμαστε Έλληνες, είμαστε άνθρωποι, είμαστε απόγονοι ενός φωτισμένου λαού, ενός πολιτισμού ,που έδωσε ακτίνες φωτός, έλαμψε διαχρονικά ,στα ερπετά για να μπορούν να λέγονται άνθρωποι…

Ας μη το ξεχνάμε αυτό  και στο τέλος ας θυμηθούμε ότι τίποτα δεν θα μας χαριστεί, πόσο μάλλον όταν το χαρίσαμε εμείς . Όλα κερδίζονται , όλα κατακτώνται , όλα αλλάζουν.

Τα πάντα ρεί και ουδέν μένει  .

Ηράκλειτος