Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Ελεύθερος αντί Φοβισμένος ....



Ελεύθερος αντί φοβισμένος, έκφραση που ακόμα και αν την σκεφτεί κάποιος νιώθει το ρίγος να διαπερνά την σπονδυλική του στήλη. Είναι όμως τόσο δύσκολο να παραδεχτούμε πως φοβόμαστε να παλέψουμε για την ελευθερία μας και προτιμάμε να φωνάζουμε γι αυτή;


Ελεύθεροι μέσα σε μια αδιόρατη φυλακή, που πάντα κατηγορούμε κάποιον άλλον ότι μας έβαλε, ενώ ουσιαστικά επιλέξαμε έχοντας πλήρη συνείδηση που πάμε, τι κάνουμε και πιο είναι το κόστος.

Είναι βλέπεις πιο εύκολο να φοβάται κάποιος και να φωνάζει πίσω από τα κάγκελα της ψυχής του, παρά να πολεμάει και να ματώνει για να κερδίσει την ελευθερία του. Αίσθηση που δεν επιτελείται ποτέ μόνιμα, είναι μια συνεχόμενη μάχη που όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να κερδίσουν στην καθ’ ημέραν πράξη, αλλά κανείς δεν μπορεί να πολεμάει αέναα.

Φοβισμένος λοιπόν στο καθεστώς της ελευθερίας που φοβάται, κατηγορώντας ότι ο δικτάτορας της πολιτείας του επέβαλε πέραν της θέλησής του αποφάσεις που δεν συμμετείχε. Ανίκανος να κοιτάξει στο φως γιατί η ειλικρίνεια τυφλώνει και δεν μπορεί ο καθένας να την δει ..Μπορεί όμως να την κριτικάρει στον συνομιλητή του , στον συνοδοιπόρο του, στον πολιτευτή του, έτσι καταλήγει ραδιούργος της ίδια του της ζωής που του χαρίστηκε και δεν την κέρδισε…. Προσπαθεί να γίνει πολεμιστής του φωτός, αλλά δεν έχει τα εχέγγυα να το πράξει μιας και έχει κρίνει λάθος τo φως βλέποντάς το σαν φλόγα. Προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά γιατί δεν γνωρίζει το φως , να την μειώσει γιατί νιώθει ότι καταστρέφει και δεν φωτίζει , ότι σκοτώνει καθώς δεν μπορεί να δει το νέο που έρχεται μέσα από αυτή….
Καταστρέφω κάτι αλλάζοντάς το, γιατί έχω το φως που θα τοποθετήσω.… Δημιουργώ μέσω της ειλικρίνειας , σκέφτομαι με ανοιχτό μυαλό χωρίς παρωπίδες, άρα είμαι ελεύθερος και όχι φοβισμένος από μένα.

Όμως είναι τόσο δύσκολο να αποκτήσεις την ελευθερία σου , γιατί δεν είναι μονόπλευρη, ούτε αμφίπλευρη, είναι πολύπλευρη μα πάνω από όλα είναι η αλήθεια. Πόσο μπορείς να την κοιτάξεις μέσα σου, και να πάρεις δύναμη από αυτή; Ελευθερία σημαίνει διεκδικώ αυτό που δημιουργεί και πολλαπλασιάζει, αναδεικνύει και δεν θάβει , προσφέρει και προσθέτει και δεν αφαιρεί για να μειώσει παρά μόνο για να αλλάξει.
Κοιτάς το μυρμήγκι και το λιώνεις με το βάρος του παπουτσιού σου, όμως δεν γνωρίζεις πως πολλά μυρμήγκια μαζί μπορούν να σε σηκώσουν και να σε μετακινήσουν , να σε λιώσουν και να σε καταβροχθίσουν.
Κρίνεις από το μέγεθος το μεγαλείο του αντιπάλου και όχι από την συλλογική του δύναμη. Δεν είναι έτσι Έλληνα, μόνος σου σαν ξύλο θα σπάσεις και την Ελευθερία σου δεν θα την βρεις .
Μόνος σου θα νιώσεις την μπότα του κάθε αδύναμου και φοβισμένου ανεπαρκή δικτάτορα της ζωής του, να σου επιβάλλει τις άρρωστες απαιτήσεις του , γιατί φοβισμένος από το φως της δύναμης ενός ανοιχτού μυαλού επιβάλλει την ανυπαρξία της ψυχής του, με την ύλη.

Άκου Έλληνα , άκου!! κανείς δεν μπορεί να σε λυγίσει αν πάψεις να βλέπεις την ελευθερία σου μέσα από την βιτρίνα της ύλης.

Αν θυμηθείς πως η ιστορία της πατρίδας σου γράφτηκε με αίμα από δικούς σου ανθρώπους και όχι ξένους.

Δεν είσαι προδότης , απλά φοβήθηκες την λάμψη και την δύναμη της πραγματικής ελευθερίας και την φτιασίδωσες πίσω από τα ιλουστρασιών χαρτιά που κάποιοι νόμιζαν ότι θα δώσουν αξία στην υπόσταση σου.

Σκέψου Έλληνα αν ο διπλανός σου πεινάει θα έρθει η ώρα που θα πεινάσεις και εσύ. Τα όμορφα λόγια που κάποιοι ακόμα ψελλίζουν στα κουτιά της Πανδώρας που έχεις στο σπίτι σου, θα γίνουν εφιάλτες των παιδιών σου. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα παραπάνω από το να ξανανοίξεις τα αυτιά της ψυχής σου και να κλείσεις τα μάτια σου.
Έχεις ιστορία γραμμένη στο DNA σου και αυτή κανείς δεν μπορεί να στην σβήσει, κανείς παρά μόνο εσύ.

Δεν είναι δυνατός αυτός που φοράει στολή. Δεν είναι έξυπνος αυτός που έχει διπλώματα και περγαμηνές.. Είναι απλές κούκλες που κινούν τα χέρια και τα μυαλά τους , το κεφάλι και το στόμα τους αναλόγως με τα θέλω αυτών που τις ορίζουν.

Είσαι έξυπνος , εργατικός, φιλότιμος , μη το ξεχνάς , μη το θυμάσαι με τις εικόνες που σου δίδαξαν . Θυμήσου τις εικόνες που έζησες , αυτές που κάπου στην μνήμη σου έχουν χαραχτεί και τώρα η σκόνη τις έχει σκεπάσει.

Μη πιστεύεις τα ακαταλαβίστικα λόγια που σου λένε και προσπαθώντας να δείξεις ότι αντιλαμβάνεσαι , αναγνωρίζεις την ύπαρξη αξίας σε κενές λέξεις.

Η ελευθερία δεν φοβάται, γιατί δεν έχει να χάσει τίποτα, αν δεν έχει την ανθρώπινη υπόσταση σαν αξιακή αρχή.

Η ελευθερία είναι ιδέα και σταμάτησε να έχει αξία όταν χρόνια τώρα σύρθηκε στα παράθυρα και στα μπαλκόνια για να γεμίσει τις τσέπες κάποιων κενών από ψυχή, ανθρώπων. …

Η ελευθερία δεν φυλακίζεται, απλά κοντοστέκεται και σταματά…

Εσύ Έλληνα φυλακίστηκες και τώρα σαν το πληγωμένο λιοντάρι χτυπάς τα σίδερα γιατί φοβάσαι να σπάσεις την πόρτα.

Οι μνήμες που σε πότισαν από το παρελθόν σου, είναι μόνο γεμάτες πόνο και δάκρυ, αίμα και θάνατο, σβήνοντας εντέχνως την ουσία τη αρνητικής εικόνας που είναι η σημερινή σου ζωή . Μια ζωή γεμάτη ελπίδα, που φοβούμενος αυτές τις μνήμες την πάτησες και την λάσπωσες και τώρα φοβάσαι.Ο φόβος όμως είναι η αλήθεια ότι μπορείς να αλλάξεις . Η αλήθεια θα σε πονέσει αλλά θα τους κάψει.

Δεν είσαι ψεύτης , δεν είσαι λαμόγιο, δεν είσαι δοσίλογος.
Είσαι απλά Έλληνας πατριώτης , οικογενειάρχης που επέτρεψες στον εαυτό σου να πιστέψει και τώρα πληρώνεις ….Μην φοβάσαι το φόβο σου, αυτό θέλουν ….Σπάσε τη πόρτα και άσε τα κάγκελα, αυτά στο τέλος θα σκουριάσουν και θα πέσουν …Ξεκίνα από τα μικρά και απλά, αυτά που μπορούν να τους φοβίσουν και είναι πολλά που συγκεντρώνονται σε ένα…. Ενδιαφέρσου για τον διπλανό σου και δώσε αξία στο μικρό, στον αδύναμο ……Εκεί η ελευθερία θα φυτρώσει και θα αντρειωθεί, εκεί που το μυαλό μπορεί να μιλήσει και η ‘’τσέπη’’ δεν έχει καμία αξία.
Είναι φυλακή η ανικανότητα του να σταματήσεις τους γονείς σου να τρώνε από τα σκουπίδια.
Όσο υπάρχουν γονείς , παιδιά, άνθρωποι , συνέλληνες  που συναλλάσσουν την επιβίωσή τους και την καθημερινότητά τους με τα σκουπίδια σου Ελληνα η ελευθερία που λαχταράς  θα γίνει ο φόβος σου.

Ας δώσουμε στα σκουπίδια της πατρίδας μας τα σκουπίδια τους πίσω …..

Χριστίνα Δ

2 σχόλια:

Samurai είπε...

Αγαπητή Χριστίνα.
Έτσι τον θέλουμε τον Έλληνα,έτσι ήταν
ο Έλληνας.
Τώρα τον ψάχνουμε αυτόν τον Έλληνα κι
η απογοήτευση μας κυριεύει.
Έρχεται στο μυαλό μου η Ιθάκη που απομακρύνεται όλο και πιο πολύ.
Μένει η φλόγα του πόθου κι ο πόνος της απόστασης.
Τις ρίζες του παρελθόντος δεν τις συνέδεσε ο Έλληνας με τον πνευματικό του κόσμο,δε τις δούλεψε μέσα του,δεν τις αγάπησε όπως θα έπρεπε.
Έμεινε στις αναφορές και τις αναπολήσεις,γι'αυτό τον σέρνουν οι αέρηδες σα να ήτανε ξερόχορτο.
Πως είναι δυνατόν να πρασινίσει η γη από τους σπόρους των προγόνων μας?
Θέλει πολύ δουλειά,πολύ αγάπη η αναγέννηση.
Με εκτίμηση S.

Χριστίνα είπε...

Αγαπητέ Samurai
Αρχικά να σου ζητήσω συγνώμη για την καθυστέρηση των δημοσιεύσεων των σχολίων σου ένεκα οικογενειακών υποχρεώσεων το σ/κ.
Σε ό,τι λες συμφωνώ άλλωστε πάντα συμφωνούσα σε πολλά από τα λεγόμενά σου .
Πάντα η πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν και πιστεύω πως θα συνεχίσει να είναι φοβισμένοι. Άλλωστε οι λίγοι κάνουν τις ανατροπές ιστορικά αποδεδειγμένο καθώς το κοπάδι έχει συλλογική συνείδηση η οποία μπορεί με κατάλληλη χειραγώγηση να αντιδράσει ή να μην αντιδράσει κατά το δοκούν.
Αναρωτιέσαι (ρητορικά υποθέτω) πως είναι δυνατόν να πρασινίσει η γη από τους σπόρους των προγόνων μας απαντώντας με δουλειά και αγάπη ….Επέτρεψε μου αν θες να προσθέσω και με τρέλα όπως κάποιοι θα έλεγαν από τους λίγους και γραφικούς που ακόμα πιστεύουν όπως και εσύ ότι υπάρχει ελπίδα ….
Με εκτίμηση
Χριστίνα