Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ...

Μέρες χαράς, συμπόνιας, σύμπνοιας και αγάπης. Έτσι θεωρούνται τα Χριστούγεννα… Δυστυχώς όμως οι έννοιες αυτές στις μέρες μας χάνονται ή χειρότερα καλύπτονται από το πέπλο της δήθεν αγάπης για τον διπλανό .


Δεν αναφέρομαι στον καθημερινό άνθρωπο που στην προσπάθεια του για να επιβιώσει αντιλαμβανόμενος τις δυσκολίες των συνανθρώπων του, τείνει στο βαθμό που μπορεί χείρα βοηθείας. 

Αναφέρομαι σε όλα εκείνα τα καθωσπρέπει ανθρωπάρια που φτιασιδώνονται και στολίζονται παίρνοντας σβάρνα τις γιορτές , τα πανηγύρια και τις κάμερες ,ευχόμενοι τόσο εύστοχα αλλά και τόσο διπρόσωπα καλές γιορτές στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό.

Κατά τ’ άλλα όμως , όταν τα φώτα πέφτουν και οι κάμερες εξαφανίζονται ,δεν μένει τίποτα άλλο παρά μόνο η βιασύνη τους να πάνε στο ζεστό και γεμάτο από φαγητό και θαλπωρή σπίτι τους . Ξεχνούν, ηθελημένα όλο εκείνο το κοσμάκη που ψάχνει τα σκουπίδια για να φτιάξει ένα υποτιθέμενο χριστουγεννιάτικο τραπέζι μέσα στα χαρτόκουτα που ζει.

Σε μερικές μέρες ο Χριστός για μια φορά ακόμα γεννιέται για να περάσει το μαρτύριο της ζωής , του θανάτου , της ανάστασης για τον άνθρωπο. 

Εμείς χαμένοι, κάποιοι, στον αγώνα μας για επιβίωση και κάποιοι άλλοι στην επιφανειακή ευμάρεια κάποιων έγχρωμων τυπωμένων χαρτιών που δίνουν αξία στην άνευ αξίας ζωή τους , γεμίζουμε τα κενά μας με συναισθήματα ,ξεχασμένα όλο το χρόνο.

Οι κάποτε μεγάλοι δρόμοι με λαμπάκια, που έκαναν τα παιδιά να χαμογελούν και τους γονείς να χαίρονται ,τώρα απλά φωτίζουν με το τρεμάμενο φως όλους εκείνους του αξιοπρεπέστατους αστέγους , που μέχρι χτες είχαν στην ζωή ένα σπίτι και ένα πιάτο φαί, να μοιάζουν σαν μαριονέτες με σπασμένα τα σκοινιά.

Πολιτισμός και κουλτούρα σου λέει ο άλλος . Πως κρίνεται ένας πολιτισμός άραγε ; Δεν νοείται και λογίζεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η τρίτη ηλικία  και τα παιδιά ; Γέροι άνθρωποι, κουρασμένοι από τα χτυπήματα της ζωής τώρα ,λίγο πριν την δύση , νιώθουν άλλο ένα χαστούκι στην αξιοπρέπειά τους .

Οι απόμαχοι της ζωής, που με την εμπειρία τους μπορούν να στήσουν πολιτείες και πολιτισμούς, ιστορίες και γενιές , ψάχνουν τα σκουπίδια για κάτι που εμείς πετάξαμε, ώστε να ξεγελάσουν την πείνα τους. Παιδιά μικρά που έχουν ανάγκη την αγκαλιά της μάνας και του πατέρα, το χαμόγελο του αδελφού και την ζεστασιά του σπιτιού τους ,αφήνονται στα ιδρύματα για να επιβιώσουν….

Μοιάζουν τα Χριστούγεννα του 2012 με εκείνα του 1941. Λες και δεν είναι….

Ένας ανελέητος πόλεμος έχει ξεσπάσει με στόχο ψυχές και μυαλά και όχι κορμιά. Ένας πόλεμος που δεν θα σκοτώσει την σάρκα, σαν αρχή ,αλλά την ελπίδα που με την σειρά της αργά και σταθερά θα αρχίσει να σαπίζει  το κορμί ,μέχρι που σαν λεπρός από την μιζέρια,  θα γείρεις σε κάποιο από τα καθαρά μάρμαρα του Δημαρχείου της μεγαλούπολης, και όχι μόνο, και θα κλείσεις τα μάτια αφήνοντας την όραση του νου να ταξιδέψει σε μέρη που το βλέμμα δεν μπορεί ν΄ αγγίξει.

Κατηγορούμαστε σαν χώρα ότι δεν φερόμαστε καλά στους λαθρομετανάστες ,ενώ την ίδια στιγμή  κανείς δεν βλέπει την απανθρωπιά που  φέρονται  ή και φερόμαστε κάποιοι , στους ομοεθνής μας  συμπατριώτες, Έλληνες . Σε αυτούς που με το αίμα και τον ιδρώτα τους, κατάφεραν και έφτιαξαν αυτό το κράτος, και το οποίο  σήμερα λυμαίνονται και κυβερνούν ανθρωπάρια που κόπτονται για τον σωσμό του, την ώρα που οι ίδιοι σαν κοράκια τρώνε και την τελευταία  ικμάδα ζωής του .

Στρατόπεδα για λαθραίους ανθρώπους, που από το πουθενά ήρθαν σε μας αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Χαρτόκουτα και παγκάκια, χορτάρι , και δρόμος για όλους εκείνους τους Έλληνες που με την δουλειά τους έστησαν το κράτος. Ένα πιάτο φαί και αυτό  στο δρόμο , για να είναι ακόμα πιο έντονη η αίσθηση της απαξίωσης τους , του μηδενισμού της αξιοπρέπειας και της περηφάνιας τους , άνθρωποι με νούμερο χειρότερο του μηδενός αν υπήρχε.

Το φαγητό στο δρόμο και η  παγωνιά του μαρμάρου να τους θυμίζει πως η νύχτα και αυτή τη φορά θα είναι μεγάλη , έχοντας σαν λύτρωση μόνο τον  θάνατο όπως λένε πολλοί…Αυτό λέγεται πολιτισμός. Αυτό λέγεται Ελλάδα …Αυτό δεν λέγεται ρατσισμός γιατί απλά απευθύνεται σε Έλληνες. 

Λυπάμαι!! κατάπτυστοι κατάνθρωποι, που θρώσκετε το έδαφος και μόνο, ανάγοντας  το σε ήλιο μέσω της αντανάκλασης του φωτός στο δάπεδο, γιατί και τον ήλιο είστε ανίκανοι να αντικρίσετε.

Που είστε όλοι εσείς οι αντιρατσιστές , οι φιλό_ξενοι για όλους τους αλλοδαπούς να φωνάξετε για τον γέρο που κοιμάται στο παγκάκι, ενώ πριν λίγο καιρό είχε ένα κρεβάτι σε ένα μικρό σπίτι; Γιατί εξαφανιστήκατε; Δεν είναι αυτό ρατσισμός ; Δεν είναι λιποταξία;

Εσείς όλοι οι Ελληναράδες που κοπτόσασταν για τον Αφγανό, τον Πακιστανό, τον Ιρακινό, όλους αυτούς που σαφώς και έχουν δικαίωμα στην ζωή αλλά δεν το πλήρωσαν αυτό το κράτος, δεν το αναθρέψαν , δεν το έστησαν , που είστε για τον συνΕλληνα ;

Γιατί δεν ανοίγουν τώρα και τα άλλα στρατόπεδα, να μπουν οι άστεγοι και να έχουν έστω ένα πιάτο φαΐ και ένα κρεβάτι ζεστό;
Αυτό τι λέγεται ; εκτός από αλαζονεία , ψευτιά , υποκρισία και φαρισαϊσμός ….

Σας εύχομαι σε όλη σας την ζωή να περνάτε τα καλά Χριστούγεννα που σας αναλογούν και στο τέλος να ζήσετε την πραγματική έννοια. Γιατί υπάρχει Θεός , υπάρχει δικαιοσύνη και ευτυχώς που αποδίδεται κατά μόνας . Ευτυχώς που ο καθένας μας παραδίδει την ψυχή του μόνος του ….

Σας εύχομαι την έννοια Χριστούγεννα να την ζήσετε πριν την τελευταία σας ανάσα ,τότε που τα μάτια κοιτούν προς τον ουρανό κοιτώντας  την ψυχή τους , σ' εκείνη την τελευταία ματιά θα έχετε μια εικόνα από τα σκουπίδια που στείλατε τόσους Έλληνες να φάνε..... και τότε το σκοτάδι θα είναι ατέρμονο ....

Καλά Χριστούγεννα…....

Χριστίνα Δ. 

14 σχόλια:

Samurai είπε...

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.

Χριστίνα είπε...

Επίσης Samurai,με υγεία, αγάπη, ευτυχία, και ψυχική ηρεμία σε όλους και προς όλους .

Samurai είπε...

Είπα κι εγώ τι κάνω λάθος και δε μπορώ να στείλω τις ευχές μου?
Χαίρομαι.

Χριστίνα είπε...

Οχι εσύ καλά τα έκανες εγώ δεν ήμουν συνεπείς το σ/κ λόγω υποχρεώσεων με αποτέλεσμα να καθυστερήσω βλέπεις υπάρχουν μέρες που το 24ωρο δεν φτάνει...

Χριστίνα είπε...

να είδες είδες αυτός ο κακός δαίμων
συνεπής όχι συνεπείς :) συγνώμη έβγαζε μάτι

Ανώνυμος είπε...

Καλά Χριστούγεννα Samurai, κι από εμένα. Είθε το Σύμπαν να συνωμοτήσει υπέρ των επιθυμιών σου, ατομικών και κοινωνικών, αν και με το όνομα που επέλεξες, έβαλες τον πήχυ ψηλά. Και πολύ καλά έκανες. Ελπίζω μόνο ο κώδικας Bushido των υπέροχων πολεμιστών Samurai να μπορούσε να ενεργοποιηθεί, και να μην γράφουν βιβλία για αυτόν άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν από Ηθική του Πολέμου, και γενικότερα. Βέβαια αν οι ηγέτες ήταν και τότε όπως οι σημερινοί, Ronin θα προτιμούσα να είμαστε, το βρίσκω πιο αποδοτικό ηθικά, κι ας είναι οδυνηρό...ή όχι ; Έχουμε πάντα τον εαυτό μας για αφέντη, όσοι το αντέχουμε τουλάχιστον, γιατί η πλειοψηφία ψάχνει τον Μεγάλο Οδηγό. Και μετά αναρωτιέται γιατί βρέθηκε για μιαν ακόμη φορά, στον γκρεμό.
Χρόνια Πολλά !

Samurai είπε...

Καλά Χριστούγεννα και σε σένα αγαπητή Ρίκα.
Έφτασε ο καιρός να γνωριστούμε μέσα από το διαδίκτυο.
Οι επιθυμίες μου αγαπητή μου,οι προσδοκίες μου είναι άμεσα συνδεδεμένες με τη νοσταλγία.
Δε γνωρίζω πόσο ψηλά είναι ο πήχυς,θα μπορούσα να πω ότι πολλές φορές κινούμαι στα όρια της γραφικότητας.
Θεωρώ ότι η ''οπισθοδρομικότητα''και η ''στασιμότητα'' έχουν πολλά να μας δώσουν.
Η ηθική του Samurai εμπεριέχει πίστη και απόλυτη πειθαρχεία.
Η πειθαρχεία ενός Samurai αγγίζει την τελειότητα ενός κάτανα.
Θεωρώ ότι πρέπει να διατηρήσω την αρχοντιά μου,να την προστατέψω με όλες μου τις δυνάμεις.
Θέλω να είμαι αξιοπρεπής μουσαφίρης σ'αυτή τη ζωή.

Χριστίνα είπε...

Αγαπητέ Samurai ,

Ήθελα να σου στείλω mail προσωπικό με ευχές αλλά το έψαξα και δεν το βρήκα οπότε

Χρόνια πολλά και από μένα για τα Χριστούγεννα αλλά και προσωπικά..

Σε ότι αφορά την πίστη και την απόλυτη πειθαρχία αυτά μαζί εμπεριέχουν τιμή και αστείρευτη, άνευ όρων αγάπη για τις ανθρώπινες αξίες. Ανευ όρων πάντα όμως με δεδομένα τα ως άνω.
Γραφικούς συνήθως μας χαρακτηρίζουν οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την προσωπική τους αλήθεια που αντανακλάται στα πρόσωπα ατόμων που μιλούν απο ψυχής γι αυτή. Αρα λοιπόν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν προσπαθούν να το λοιδορήσουν χρησιμοποιώντας λανθασμένες έννοιες σε λανθασμένες εκφράσεις ..
Απο τα σχόλια σου και τον τρόπο που προσεγγίζεις ποικίλα θέματα , θα μπορούσα να σε σκιαγραφήσω μάλλον κοφτερό σαν κατάνα , βασισμένο σε επιχειρήματα και γνώση έχοντας πάντα σαν αρχή την μεσότητα ως λέγει και ο Αριστοτέλης σε σχέση με τον άνθρωπο αλλά την απολυτότητα σε σχέση με τις αξίες, λογική που κατα τη γνώμη μου είναι σωστή.

Κατά τα λοιπά οι λίγοι κάνουν πάντα την αλλαγή με σταθερά και θετικά βήματα γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον απο ίδια χαρακτηριστικά που δεν μετουσιώνονται, δεν μπορού να διαβρωθούν, δεν μεταφέρονται και δεν αλλοιώνονται.

Samurai είπε...

Τι σύμπτωση!
Κι εγώ ήθελα να σας στείλω μέηλ για να σας ευχηθώ,γιορτάζουμε βλέπετε την ίδια μέρα αλλά δε γνώριζα πως να το κάνω λόγω ασχετοσύνης.
Δεν ήθελα να πειραματιστώ διότι μπορεί να έκανα καμιά ζημιά.
Αγαπητή Χριστίνα,δε μου αρέσει να νερώνω το αίμα μου.
Φροντίζω από μέσα από τις πράξεις μου να αφήσω κάτι σε τούτη τη ζωή.
Μπορείτε εάν θέλετε να μου εξηγήσετε τον τρόπο αποστολής μέηλ προς εσάς.
Ευχαριστώ πολύ για τη δημιουργία αυτής της διαφορετικής πλατφόρμας επικοινωνίας.

Χριστίνα είπε...

Αν πατήσετε στο όνομα Χριστίνα εκεί που έχει όλους όσους αρθρογραφούμε - δεξιά στο ιστολόγιο- θα βρείτε το μαιλ μου.
Αν πάλι δυσκολεύεστε πείτε το μου και θα βρεθεί η λύση..

Οσο για το αίμα Samurai
Το νέρωμα σε οτιδήποτε αλλάζει τα συναισθήματα, τις αισθήσεις και έχει ως αποτέλεσμα να θολώνει την αλήθεια .Αλλωστε η ουσία της ζωής και της αλήθειας είναι να τις δεχόμαστε όπως είναι πραγματικά και όχι όπως θα θέλαμε να είναι ανεξάρτητα απο το αν παλεύουμε να φτιάξουμε καλύτερη την καθημερινότητά μας .
Η ζωή είναι ένα δρόμος ο οποίος καταλήγει πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα το θάνατο .Αυτό είναι και το μόνο σίγουρο στην ζωή μας . Αρα κατ εμέ η περπατησιά του δρόμου δίνει την αξία και το νόημα στον κάθε άνθρωπο, έτσι λοιπόν το ανόθευτο κρασί, είναι εκείνο που έχει αξία και όχι το νοθευμένο...Αρα καλά κάνετε και δεν νοθεύετε το αίμα σας γιατί τότε δεν θα ήταν αίμα αλλά νερόπλυμα το οποίο δεν θα μπορούσε κανείς να το πιει καθότι δεν θα ήταν νερό , και δεν θα μεταγγιζόταν για να βοηθήσει ανθρώπους γιατί δεν θα ήταν αίμα..


Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Samurai, οι διαδικτυακές γνωριμίες που διέπονται από ευγένεια, σεβασμό και καλή διάθεση είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Η γραφικότητα από την άλλη, στην εποχή της αγένειας, της παρακμής και της ασυδοσίας, μάλλον ισοδυναμεί με την διαφορετική στάση Ζωής που ίσως φέρει τους σπόρους του καινούργιου που τόσο έχουμε ανάγκη να πραγματώσουμε, αλλά και υποχρέωση να το πράξουμε.
Το οξειδωμένο κοπάδι των ανθρώπων είναι σαφές προς τα που κατευθύνεται.
Είναι όμως, πάντα, εκείνοι που δεσμεύτηκαν να κινηθούν αντίθετα, που ορίζουν πάντα το Νέο. Και Πάντα με Πράξεις. Μικρές, μεγάλες, δεν έχει σημασία, σημαντικό είναι να ισοδυναμεί ο Λόγος μας με τις Πράξεις μας.

Η οπισθοδρομικότητα από την άλλη, για εμένα δεν σηματοδοτεί απαραίτητα την στασιμότητα, αλλά το αντίθετο. Είναι οι Παλιές Αρχές που είναι οι μόνες Αρχές που υπήρξαν ποτέ, άρα, οφείλουμε να κοιτάξουμε πίσω, στο ακυρωμένο σήμερα παρελθόν, που πολλούς βολεύει να πνιγεί στην σκόνη της Λήθης, προκειμένου να μπορέσουμε να ατενίσουμε και να τιμήσουμε το Μέλλον.

Οι πολεμιστές samurai θεωρώ πως κέρδισαν την φήμη και το Όνομά τους, ακριβώς λόγω των κανόνων της Ηθικής τους, και της διασύνδεσης του Πνευματικού με το Υλικό, ειδικά την ώρα της μάχης, του πολέμου. Η Ζωή η ίδια, αν θέλουμε να είναι ειρηνική, πρέπει να αναγνωριστεί πρώτιστα ως διαδικασία διαρκούς πολέμου και πάλης. Αρκεί να έχει Ηθική, κάτι που απουσιάζει σήμερα.

Έτσι κι αλλιώς μουσαφίρηδες είμαστε όλοι εδώ, όπως σωστά αναφέρεις, δεν είναι η Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες, αλλά οι Έλληνες στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσε το χωροχρονικό υποσύνολο να υπερβαίνει το Αρχετυπικό σύνολο, ειδικά έτσι όπως το θλιβερό υποσύνολο των νεο-Ελλήνων εκφράζεται σήμερα, αλλά και διαχρονικά ίσως, ιδιαίτερα όμως σήμερα. Με τέτοια αμετροέπεια, μαλθακότητα, απουσία κανόνων και ασέβεια προς τους Νόμους των Ιδεών.

Κλείνοντας, απολογούμαι για την καθυστέρηση της απάντησης, όμως η ροή της Ζωής δεν μας επιτρέπει πολλές φορές να κινούμαστε παράλληλα, σε πολλά πεδία, αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς σε ό,τι θεωρούμε πως κατέχει την προτεραιότητα.
Σε χαιρετώ με σεβασμό πάντα, και σου εύχομαι μια καλύτερη, πιο δυνατή, και ουσιαστική χρονιά.
Ρίκα

Χ.Αλεξανδρής είπε...

Αγαπητή Ρίκα
Θα συμφωνήσω σε όλα.
Συμπληρωματικά θα ήθελα να πω ότι ο Έλληνας θα πρέπει πρώτα από όλα να μάθει να λέει καλημέρα στο γείτονά του και να την εννοεί.
Δε χρειάζεται να απολογείστε για τα αυτονόητα.
Ξέρετε τον τελευταίο καιρό με απασχολούν πολύ οι προτεραιότητες που έχω θέσει στη ζωή μου.
Θεωρώ ότι πρέπει σιγά σιγά να βάλω και τις ''παράλληλες κινήσεις''στις προτεραιότητές μου.
Αρχικώς το θεώρησα μοιχεία,αλλά στη διάρκεια συμφιλιώθηκα με την ιδέα της συνύπαρξης.
Τα καλύτερα σας εύχομαι για το 2013
με όσο χρόνο και διάθεση επιθυμείτε για παράλληλες κινήσεις.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Χ. Αλεξανδρή, ευχαριστώ για τις ευχές.
Χαίρομαι που συμφωνούμε στα προλεχθέντα.

Οι προτεραιότητες του καθενός μας είναι ιδιαίτερα υποκειμενικές. Ως εκ τούτου, θα πω μόνο, πως ο εικονικός διαδικτυακός κόσμος, αν και έχει καταστεί ιδιαίτερα χρήσιμος στην ανταλλαγή και έκφραση απόψεων, και στην διαμόρφωση μιας ορθής – όπου η ανταλλαγή αυτή εμπεριέχει την ειλικρίνεια – συλλογικής συνείδησης, δεν συγκαταλέγεται στις δικές μου, δεδομένου πως η απαραίτητη «περσόνα» που φέρουμε όλοι μας - εκ της ψυχικής ανθρώπινης φύσεώς μας - στην καθημερινότητα, στο διαδίκτυο δύναται να αποκτήσει, και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων φαίνεται να αποκτά, πρωταγωνιστικό ρόλο, γεγονός που βλάπτει όχι μόνο τους άλλους, αλλά πρώτιστα και με οδυνηρό πολλές φορές τρόπο, τον εαυτό μας.

Προσωπικά έχω ανάγκη να έχω γνωρίσει τον χ,ψ,ω, γείτονα - συνάνθρωπο στον οποίο θα πω με ειλικρίνεια την τόσο απαραίτητη και ψυχοθεραπευτική, αλλά και τόσο σπάνια, «εγκάρδια» καλημέρα που αναφέρεις, και αυτό επιδιώκω όπου, και όσο μπορώ, αλλά και με ενδιαφέρει. Αναφέρομαι στις πραγματικές και όχι εικονικές ανθρώπινες σχέσεις και επαφές, που όχι μόνο μας προφυλάσσουν κατά το μέγιστο δυνατό από την εξαπάτηση των άλλων, αλλά και από τις ψευδαισθήσεις ως προς την ορθότητα και το «αλάνθαστο» του εαυτού μας, οι οποίες ψευδαισθήσεις πάντα βλάπτουν, ειδικά σήμερα, που βλέπουμε όλοι που αυτές μας έχουν οδηγήσει, σε κοινωνικό και συλλογικό επίπεδο. Οι «παράλληλες» δε κινήσεις, ίσως καθίστανται αναπόφευκτες, δεδομένου πως αναγκαστικά κινούμαστε σε πολλά επίπεδα, αλλά ίσως και πάλι όχι, ανάλογα με τις επιλογές μας. Όσο για την «μοιχεία», και πάλι εμάς βλάπτει, γιατί προϋποθέτει πάντα την εξαπάτηση του ψυχισμού μας. Από εμάς τους ίδιους.

Και πάλι εύχομαι το καλύτερο για το νέο έτος, όσο κι αν δεν προβλέπεται καλό.
Ας είναι τουλάχιστον, απλά, καλύτερο. Για όλους μας.

Χ.Αλεξανδρής είπε...

Αγαπητή Ρίκα
Έχετε απόλυτο δίκιο.
Εγώ το πρωί που πηγαίνω στη δουλειά,παίρνω το τραμ μετά τον ηλεκτρικό και έπειτα το λεωφορείο.
Οι παραστάσεις που μου προσφέρονται τόσο απλόχερα είναι μοναδικές,και πιο παραστατικές απ'ότι στο you tube.
Όσον αφορά τις τις ανθρώπινες σχέσεις
εικονικές και μη,έχω να πω ότι δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε ποιες μας βλάπτουν πιο πολύ.
Οι πραγματικές σχέσεις που αναφέρετε ασφαλώς και έχουν ένα ψυχοθεραπευτικό χαρακτήρα,είναι απαραίτητες, πολύτιμες, αλλά πολλές φορές γίνονται ''εικονικές''.
Από την άλλη υπάρχει και κάποιος άλλος τρόπος προσέγγισης αυτών των σχέσεων με εργαλείο το διαδίκτυο.
Το διαδίκτυο προσφέρει πολλές φορές μοναδικές ευκαιρίες γνωριμίας,αρκεί να διαθέτει κάποιος την απαραίηττη οξυδέρκεια και να μπορεί να αξιολογεί (όσο γίνεται)από που μπορεί να βοηθηθεί κι απ΄που όχι.
Υπάρχουν και γείτονες που τους λέμε καλημέρα αλλά δεν πινουμε και καφέ μαζί τους.Ασφαλώς και είναι προτιμότερο να κοιτάμε τους συνανθρώπους μας όταν συνομιλούμε μαζί τους στα μάτια αλλά ακόμα και αυτά τα ''πραγματικά κοιτάγματα των ματιών''μπορεί να περικλείουν απογοήτευση, ψέματα,προδοσίες.Εγώ γουστάρω θάλασσα κι ας είναι μακριά μου.Η απόσταση δεν είναι εμπόδιο στη δημιουργία εποικοδομητικών σχέσεων.
Έπειτα δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα..
Πολυχρησιμοποιημένη αυτή η έννοια της ψευδαίσθησης..καθένας με τη δική του..όπως συμβαίνει άλλωστε και με την αλήθεια.
Εγώ έχω τσακώσει τον εαυτό μου να ψάχνει την αλήθεια λέγοντας ψέματα.
Είναι κι αυτό μια ειλικρίνεια..
ό
Όλα θέλουν τον κόπο τους,κι αυτόν τον κόπο δεν είναι πολλοί διατεθειμένοι να τον μοιραστούν.
Για τη ''μοιχεία''τι να πει κανείς
εκεί χάνεται κάθε ''αξιοπρέπεια''.