Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Μια απελπισία μας πιάνει , την ώρα που νιώθουμε έντονα πια την ζωή μας να είναι στο χείλος της καταστροφής. Τα όνειρα μας να έρχονται σαν βροχή από στάχτες τόσο μαύρες που όσα ηφαίστεια και αν εκραγούν δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν αυτό το συναίσθημα ενός ονείρου , μιας ζωής και μιας ελπίδας που χάνεται....

Το κεφάλι κατεβαίνει, σκύβει και τα μάτια βουρκώνουν, την ώρα που η ψυχή περνάει απ όλες τις πόρτες της ανησυχίας και της άγνοιας .... Ένα ερώτημα που δεν περνάει απαρατήρητο ....Μετά τι; Ποιος ; Που ; Εμείς που θα είμαστε;

Αναλώσαμε χρόνια και σκέψεις πιστεύοντας πως κάποιος άλλος θα μας σώσει , ή καλύτερα θα μας βγάλει από την στενωπό των λαθών που απανωτά διαπράξαμε , χτίζοντας σε κινούμενη άμμο με γνώμονα το σήμερα και εθελοτυφλώντας  στον στίχο :

Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια , ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια κομμάτια.

Πλέον μάθαμε απότομα, όταν νιώσαμε το χαλί να φεύγει κάτω από τα πόδια μας , όταν η ζωή άλλαξε την μορφή της από την μια μέρα στην άλλη και εκεί που έδειχνε την ζεστή πλευρά ενός υπέρλαμπρου ήλιου, μας γύρισε το πρόσωπο σε ένα ζοφερό σκοτάδι που έπεσε και μας κάλυψε.

Σχολιάζοντας σε μια ανάρτηση ενός εκπληκτικού ιστολογίου και συγγραφέα ‘’Μποτίλια στο Πέλαγος΄΄ έφερα στην μνήμη του ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια του Φρανκ Σινάτρα My Way ... Ένα τραγούδι που μπορεί να πει πολλά ίσως και τίποτα . Όμως μου απέδειξε από τις απαντήσεις που πήρα σοβαρών και σκεπτόμενων σχολιαστών ότι μάλλον δεν κοιτώ στο σκοτάδι αλλά κάπου στο βάθος του φωτός. Κάποιοι το θεωρούν γλυκανάλατο τραγούδι που μιλάει για μια ζωή , όμως όπως λέω εγώ το κάθε τραγούδι μιλάει ξεχωριστά στον καθένα και μπορεί να του μετουσιώσει  όχι απλά αυτό που έχει ανάγκη ν ακούσει αλλά και την ουσία των λαθών που μπορεί να φέρει .....την ανατροπή.

Είμαστε μελαγχολικοί , και φοβόμαστε , το ζοφερό αύριο που ως ένα βαθμό επιλέξαμε με τον τρόπο μας . Είμαστε απελπισμένοι γιατί έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση παρά αυτή της αυτοκαταστροφής.

Κι όμως κανένας δεν χάθηκε, τίποτα δεν  έμεινε στο μηδέν. Όλα μπορούν να ανατραπούν, όλα μπορούν να αλλάξουν αρκεί να πιστέψουμε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί ότι μόνο εμείς μπορούμε να μας σώσουμε και κανένας αντώνης, βαγγέλης, φώτης, μάκης, σάκης, τάκης. Κανείς δοκιμασμένος δεν μπορεί , κανείς που μας πρόδωσε δεν γίνεται ήρωας και κανείς που σιώπησε δεν βρήκε την αλήθεια.

Τίποτα δεν χάνεται παρά μόνο αν κάποιος σταματήσει να πολεμάει, να αντιστέκεται μα πάνω απ΄' όλα να σκέφτεται και να νιώθει.

Ο δρόμος μου λοιπόν ,αυτός ο δρόμος μπορεί να στρωθεί και να είναι λάθος ,αυτό δεν είναι κακό , άλλωστε το λάθος είναι και ένας τρόπος μάθησης, αρκεί να μην είναι πολλάκις επαναλαμβανόμενο στα ίδια και το ίδιο.

Πιάσαμε συναισθηματικό και ανθρώπινο, αξιακό και ουσιαστικό πάτο σαν Ελληνες . Σκύψαμε το κεφάλι, αλλά όσο είναι στην θέση του, μόνο εμείς μπορούμε να το ξανασηκώσουμε .

Άλλη μια φορά ας πιστέψουμε στο αντίθετο που μας βομβαρδίζουν . ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

Ο ένας για τον άλλον και όλοι για όλους . Κανείς μόνος δεν μπόρεσε , κανείς μόνος δεν τα κατάφερε. Οι Ελληνες μόνο ενωμένοι διέπρεψαν και κατάφεραν το αδύνατο και όχι υπό την σκέπη κάποιου ηγετίσκου που προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του και τους δοτούς φίλους του βγήκε στο πάλκο της πορνείας, σαν μια φτιασιδωμένη Βασίλισσα που ψάχνει να βρει το θρόνο για να επιβεβαιώσει την αξία της.

Εμείς και μόνο εμείς αν αφήσουμε το νου και σηκώσουμε το κεφάλι . Οι Ελληνες δεν  έσκυψαν το κεφάλι ποτέ ούτε και όταν προσευχόντουσαν....

Ας αφήσουμε το νου ελεύθερο, πέρα απο τα κόμματα και τα χρώματα, γιατί μόνο μέσα απο εμάς θα αναγεννηθούμε. Η ιστορία μας, ως λαός και έθνος έχει να επιδείξει πολλές τέτοιες στιγμές , ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για μια ακόμα.

Αλλως το ζόφος των ψεμμάτων και τις επίπλαστης ευμάρειας στο μέλλον, θα μεγιστοποιήσει την παθογένεια του σήμερα.

Ναι κάναμε λάθη, αλλά δικά μας ήταν, τα αναγνωρίσαμε και τώρα ήρθε η ώρα να τα αλλάξουμε, ακόμα και μέσα από το αποτίναγμα του κακού μας εαυτού. Προδότες είναι, μικρά ανθρωπάκια που φοβούνται να πονέσουν, γιατί κάποιος τους έμαθε ότι ο πόνος δεν επιφέρει μάθηση, αλλά μόνο σκοτάδι.

Ανασφαλείς κακομαθημένα σκουλικάκια της ντροπής. Άλλωστε έχουμε πολλά γύρω μας, χρόνια τώρα, ασχέτως αν δεν μπορούσαμε ή δεν θέλαμε να τα δούμε .Μας έκαναν κακό, αυτό όμως το κακό μπορούμε να το μετουσιώσουμε σε μέγιστο καλό ξεκινώντας την ανοικοδόμηση έστω και απο το μηδέν. Το οφείλουμε σε όλα τα παιδιά της Ελλάδος, είτε γεννημένα, είτε αγέννητα. Το οφείλουμε σε εμάς....

Εμείς οι απλοί Έλληνες χωρίς φανφάρες, γαλόνια, εμείς θα ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα και ας προσπαθήσουμε αυτή τη φορά να μη την  φτιασιδώσουμε με τους αντιστασιακούς απο το εξωτερικό που θα έρθουν κατόπιν εορτής για να μας δώσουν τα εύσημα.....