Ο τζουντόκα Ηλίας Ηλιάδης έφερε το πρώτο μετάλλιο στην Ελλάδα στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, καθώς νίκησε με yuko (1-0) τον Βραζιλιάνο Τιάγκο Καμίλο στον μικρό τελικό της κατηγορίας των -90 κιλών. Όλα αυτά είναι γνωστά. Αυτό όμως που δεν ξέρει αρκετός κόσμος είναι ότι ο Ηλιάδης, έχει καταγωγή από Γεωργία! Το πραγματικό του όνομα είναι Τζαρτζίλ Ζβιανταουρί!!!! ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ αθλητισμό, που κάθε ολυμπιακό μετάλλιο μετράει σε εκατομμύρια ευρώ για τον αθλητή, τον προπονητή και την ομοσπονδία, είναι πρόθυμοι να αλλάξουν όχι μόνο την εθνικότητα του αθλητή αλλά και τους γονείς του…….
Δεν έχουμε τίποτα με το παλικάρι. Απλά δεν μας αρέσει η υποκρισία.
ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ…. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ.
Πηγή : http://peri-thefutureishere.blogspot.gr/2012/08/blog-post.html#comment-form
1 σχόλιο:
Από την μια, έχουμε ένα νέο άνθρωπο που δεν έχει Ελληνική καταγωγή, αλλά αγωνίζεται με τα χρώματα της Ελλάδας και αποκτά μετάλλιο για την Ελλάδα. Έναν άνθρωπο που ο πραγματικός του πατέρας, αν αληθεύουν τα σημερινά δημοσιεύματα, έκλαιγε από την συγκίνησή του στα κρυφά, για λογαριασμό του παιδιού του, αλλά δεν μπορούσε να μοιραστεί την χαρά του, φανερά. Έναν άνθρωπο, που είπε πως θα δώσει στο Άγιον Όρος το μετάλλιό του. Μέσα στην σύγχιση της εποχής, δεν είναι σαφές πως τοποθετείται μέσα του για την Ελλάδα βέβαια, και αυτό είναι κάτι που θα ήταν εμφανές αν δεν απέδιδε προνόμια ο αθλητισμός στους ολυμπιονίκες, θα γινόταν εμφανές αν ετίθετο θέμα επιλογής, σε κάθε επίπεδο, μεταξύ της χώρας καταγωγής του και της Ελλάδας.
Από την άλλη, υπάρχει ένας άλλος νέος άνθρωπος, Ελληνικής καταγωγής, που αγωνίζεται στο πλευρό της Γερμανίας και «μας» εύχεται να «ξεπεράσουμε τα προβλήματά μ α ς». Ένας άνθρωπος που τα λόγια του έχουν ψήγματα περιφρόνησης προς την Ελλάδα, έτσι όπως την απαρνιέται και δεδομένου ότι «είναι» Έλληνας, είναι όμως έτσι ; Δεν είναι η επιθετική άρνηση μια αναποδογυρισμένη αγάπη ; Βασανιστική, κι ας φαίνεται απούσα ;
Κι όλα αυτά για τα Ολυμπιακά «Ιδεώδη» ; Ποια ιδεώδη ; Ή τον αγώνα προς μια φαινομενική, κάλπικη «αποκατάσταση» ;
Ποιος μπορεί να απαντήσει τι είναι ο Έλληνας, τελικά. Κρατώ και θυμάμαι πάντα μια φράση της αείμνηστης Μαλβίνας, πως η Ελλάδα είναι «πρόταση Ζωής».
Κρατώ και ανατρέχω πάντα στον Ελύτη, όταν η Ελλάδα του σήμερα, φαίνεται ακριβώς όπως είναι. Γκρι, προδομένη και λερωμένη. Γεμάτη υποκρισία και ανακολουθία, λόγων, σκέψεων και πράξεων, ενός λαού αποπροσανατολισμένου που θυσιάζει στον βωμό της προπαγάνδας αυτό που του λέει η Καρδιά του.
Και ο μεγάλος ποιητής – παρηγορητής και αφυπνιστής, την γεμίζει πάλι με χρώματα. Και αξιοπρέπεια.
Γιατί τελικά δυστυχία δεν είναι να μην μας αγαπούν, αλλά να μην μπορούμε να αγαπήσουμε. Και η Ελλάδα είναι μεγάλος σπινθήρας Αγάπης, όταν ιδωθεί όπως της πρέπει. Αγάπη – πυρκαγιά. Και Έλληνας που δεν την αγαπάει, με πράξεις και συνέπεια, και όχι απλά λόγια, δεν δικαιούται να φέρει τον τίτλο. Και αντίστροφα.
Δημοσίευση σχολίου