Στην ζωή απο πολύ μικρή ηλικία ξεκινάμε έχοντας χιλιάδες όνειρα.
Ονειρευόμαστε για τα πάντα και βάζουμε στόχους που μπορεί πολλές φορές να μη τους πετυχαίνουμε αλλά είναι η βασική κινητήριος δύναμη για να πάμε παρακάτω ...να πολεμήσουμε , να ματώσουμε και στο τέλος να κερδίσουμε αν μη τι άλλω την εμπειρία .
Όνειρα στο σχολείο για έναν καλύτερο βαθμό, για μια θέση στο πανεπιστήμιο για μια θέση στον εργασιακό στίβο και στην κοινωνία .....Γενικώς όνειρα , μια πάλη του καλού με το κακό και τούμπαλιν ...Ενα μπερδεμένο κουβάρι που καλούμαστε να λύσουμε ή ακόμα και να κόψουμε μέχρι το τέλος της ζωής μας δίνοντας απαντήσεις σε όλα τα όνειρα είτε με επίτευξη του στόχου είτε με αποκόμιση της εμπειρίας.
Τι γίνεται όμως όταν το όνειρο και κατ' επέκταση ο στόχος δεν επιτυγχάνεται στο χρονικό διάστημα το οποίο έχουμε ορίσει για την αποπεράτωσή του;
Συνεχίζουμε να πολεμάμε ;
Συνεχίζουμε να παλεύουμε ;
ή
Κρατάμε την εμπειρία και πάμε παρακάτω;
Εξαρτάται πόσο μπορούμε να επιτρέπουμε σε μια πληγή να ματώνει συνέχεια και να πονάει ανελέητα... Ακόμα και σ αυτό το σημείο υπάρχει ο στόχος ...το μάθημα που έρχεται μέσω του πόνου . Ένα μάθημα δύσκολο και πολλές φορές τόσο ψυχοφθόρο όπου αν το έβαζες στη παλάντζα της ζυγαριάς ανάμεσα στο αν αξίζει το αποτέλεσμα του μαθήματος μάλλον θα λάμβανες αρνητική απάντηση.
Είναι η ώρα που το όνειρο γίνεται εφιάλτης .
Είναι η ώρα που πρέπει να σκεφτείς αν πρέπει να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι πονώντας αέναα ή να κόψεις το όνειρο στην μέση κρατώντας τις στιγμές μόνο και να προσπαθήσεις μαζεύοντας τα κομμάτια σου να πας παρακάτω γιατί ακόμα και από την χασούρα ενός στόχου υπάρχει κέρδος .
Το κέρδος της εμπειρίας το οποίο δεν αγοράζεται, δεν μεταβιβάζεται, δεν μεταφέρεται....
Όνειρο και εφιάλτης ....Διαφορετικός σκοπός στην εκτέλεση του ιδίου έργου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου