ΟΠΩΣ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ....ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Η πτώση της Ελλάδος .

Εκ του αποτελέσματος κρίνεται στο οικονομικό επίπεδο , στο πλείστον . Ομως είναι έτσι;Μέχρι την δεκαετία του 1980 όλα ,θεωρητικά, πήγαιναν ρολόι . Όμως, πως μπορούμε να διαχωρίσουμε το χρήμα, από τον άνθρωπο ,και κατ' επέκταση την εν γένει νοοτροπία του στην ζωή, ώστε να μπορούμε να συμπεράνουμε σωστότερα;Οι Έλληνες πάντα είχαν σαν σημείο αναφοράς την οικογένεια .
Την κλειστή κοινωνία του οικο_γεννώ. Αυτό που περιέκλειαν κάποιοι τοίχοι και τους έδινε την αίσθηση της ασφάλειας και της δυνατότητας εξωτερίκευσης σκέψεων, απόψεων, ακόμα και ανατροπών ,χωρίς τον φόβο της προδοσίας , ανεξαρτήτως των προστριβών.Σε αυτή τη κοιτίδα του μικρόκοσμου της χώρας μας , όλοι είχαν το ρόλο τους,  με πάντα πιο υποτιμημένο , συγκριτικά , του πατέρα…Πάντα η μάνα έκανε τα αδύνατα , δυνατά και σκέπαζε με τις φτερούγες της όπως μας μάθαιναν μικρά παιδιά…Μια μάνα γινόταν σκύλα, για να σώσει τα παιδιά της και να τα υπερασπιστεί .Τρυφερές αγκαλιές , συμβουλές , βλέμματα …'’Οσα σκεπάζει ο ουρανός τόσα σκεπάζει η μάνα'' λένε .Και ποιος δεν το πιστεύει αυτό.Έτσι λοιπόν ο πατέρας έμενε πίσω , σαν μπαμπούλας σαν τιμωρός και μόνο. …'’Θα φωνάξω τον πατέρα σου.’’ ''Θα τα πω όλα στο πατέρα σου και θα δεις τι έχεις να πάθεις ''. Με τον καιρό του έμεινε αυτός ο ρόλος σαν ταμπέλα σε μπουζουξίδικο και τον οικειοποιήθηκε. Έπρεπε να είναι η κολώνα του '’σπιτιού’’ ,ο στύλος, ο ακλόνητος, ο στυλοβάτης. Αυτός που δεν λυγίζει, που είναι εκεί να υπερασπιστεί την οικογένειά του… Έτσι λοιπόν οι ρόλοι μπερδεύτηκαν και έγιναν ένας αχταρμάς .Παιδί – άντρας – οικογενειάρχης – πατέρας – φίλος – σύζυγος – εραστής – πολεμιστής – φρουρός ….Όλα σε ένα - με ειδοποιούς διαφορές, αλλά με μια κοινωνία που προτιμούσε να τα βάλει στο multi mulinex και να τα ανακατέψει, παρά να κρατήσει τα όρια που πρέπει, για να υπάρξει η εσωτερική και πραγματική ισορροπία.Ο πατέρας είναι αυτός που ουσιαστικά επισφραγίζει στο παιδί , στην ψυχή του, το συναίσθημα της ασφάλειας και αυτό γιατί νοείται πάντα σαν προστάτης και υπερασπιστής.Το κορίτσι μαθαίνει από την συμπεριφορά του πατέρα, τι μπορεί να περιμένει από τον δικό της σύντροφο και γενικότερα από το ανδρικό πρότυπο, ενώ το αγόρι διαπλάθει το δικό του χαρακτήρα και νοοτροπία με βάση της αρχές που βλέπει και την εν γένει στάση ζωής του πατέρα του .
http://www.youtube.com/watch?v=wmNLcben7n4Αρχές και αξίες διαχρονικές μέσα στην οικογένεια, για την οικογένεια , που θα κρατούσαν την πατρίδα μας, το έθνος μας ,αδιάβλητο , ή έτσι νομίζαμε…Ο πατέρας μαχητής , η μητέρα σύμμαχος και οι δυο μαζί όντας συνοδοιπόροι , το έθνος ασφαλές.Τουλάχιστον αυτό φαινόταν.Όμως όταν '’κάποιοι’’ επιλέγουν να καταστρέψουν ένα κράτος , έναν λαό .Όταν κάποιοι επιλέγουν αναίμακτα να διατελέσουν μια γενοκτονία, τότε τα πλεονεκτήματα αυτής της κοινωνίας τα γυρίζουν εντέχνως σε μειονεκτήματα.Αρχές, αξίες ,όρια, μέτρα, έπρεπε να σπάσουν .Αρχή του κώδικα καταστροφής. Δεν επελέγει ο πόλεμος, επί του παρόντος ,γιατί   θα είχε απώλειες και μάλιστα και την κατακραυγή του κόσμου για Τρίτη φορά .Έτσι έπρεπε οι Αρχές να γίνουν άναρχες, χωρίς όμως να είναι ορατό απ αρχής.
 Οι αξίες να γίνουν αν_άξιες ,γιατί με αυτό το τρόπο οι ρίζες διαβρώνονται και η μούχλα αρχίζει να σαπίζει ολόκληρο το δέντρο .Το μέτρο έγινε α_μετρο, γιατί απλά ο καθένας ήξερε καλύτερα το σωστό και ενώ  άκουγε δεν '’πρόσεχε '’ .Η ύλη και η γυαλάδα μια καλύτερης επόμενης μέρας χαλάρωσε την ανάγκη του ανθρώπου να αποδεικνύεται μέσω του τι είναι και τι έχει. και όχι του ποιος είναι  .... Το κυνήγι του θησαυρού  σταμάτησε να είναι η ουσία επιβίωσης του ανθρώπου και έγινε η ανάγκη επιβεβαίωσης της αξίας του από τα υλικά αγαθά που συγκέντρωνε, κρύβοντας την κενότητα της ψυχής του.Ο πατέρας έχασε τον πολυδιάστατο ρόλο του  και έγινε ο κυνηγός του καλύτερου ''κινητού και αυτοκίνητου''  για τα παιδιά του. Οπου καλύτερο ο καθένας νοεί ότι θέλει με τη μόνη διαφορά ότι όλοι συγκλίνουν στην ύλη, στην κοινωνική υπόσταση , στην λανθασμένη έννοια της λέξεως μόρφωση.Χάθηκε ο ρόλος πριν ακόμα ακμάσει , ακολουθώντας ή πολλές φορές και προπορευόμενη η μάνα …Μάθαμε να εκτιμούμε αυτόν που είναι πιο δυνατός όχι σε ψυχή , σε μυαλό και σε καρδιά αλλά σε τσέπη και σε εμφάνιση .Σιγά- σιγά όλη αυτή η νοοτροπία διέβρωσε όλα τα μέλη της οικογένειας, το καθένα με τον τρόπο του.Οι σχέσεις ουσίας έγιναν σχέσεις συνουσίας.Οι αξίες έγιναν υπεραξίες.Το πάν μέτρον άριστον έγινε παν μέτρων αχάριστων.Έτσι καταλήξαμε από το εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πατρίςΣτο Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης …Το έθνος είμαστε εμείς και όχι μόνο το χώμα, το νερό, τα ποτάμια και ο αέρας.Αυτό το ΕΜΕΙΣ θέλει χώρο για να τραφεί και να μεγαλουργήσει .Αρκεί ένα αγριόχορτο να πνίξει ένα ολόκληρο χωράφι από σπαρτά αν δεν το ξεριζώσεις από μικρό και δεν ρίξεις και φυτοφάρμακα να μη ξαναβγεί ποτέ .Εμείς απλά αφήσαμε τα αγριόχορτα να υποκαταστήσουν τα σπαρτά και αλλάξαμε την εικόνα.Θεωρήσαμε το αγριόχορτο σπαρτό και το σπαρτό αγριόχορτο. Ζούμε μέσα σε μια επίπλαστη ψευδαίσθηση που μαθηματικά οδηγεί τις ψυχές μας στον βούρκο της ανυπαρξίας Ο_μορφοποιήσαμε τον εγωισμό λέγοντας τον σωτήρα και τιμωρό και του ρετουσάραμε την έννοια, χρησιμοποιώντας την ανάγκη του ανθρώπου για λύτρωση και επαναφορά στην προτέρα κατάσταση . Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο ίδιος εγωιστής που μας έφερε στην καταστροφή τώρα να διεκδικεί την επανάσταση και τη λύτρωση ενός έθνους.Εμείς για μια φορά ακόμα αντί να μάθουμε ότι οι ''τοίχοι'' έχουν αυτιά , βάλαμε ''τοίχους στ' αυτιά μας .