Αν ανατρέξουμε στα παλιά στις θεωρίες του Πλάτωνα, Σωκράτη, Αριστοτέλη και προσπαθήσουμε να τις συγκεράσουμε θα καταφέρουμε το ακατόρθωτο για την σημερινή εποχή μας. Την δημιουργία ενός κράτους πρότυπο σε όλα τα επίπεδα .
Στην ''Πολιτεία'' πραγματεύεται με τη ψυχή του ανθρώπου η οποία αποτελείται από τρία μέρη τα οποία παρά το γεγονός ότι είναι πλήρως διαχωρισμένα μεταξύ τους υπάρχει αλληλεπίδραση .
Υπάρχει το κομμάτι της ψυχής στο οποίο πλάθονται ,ανακαλύπτονται και εμφανίζονται οι επιθυμίες του ανθρώπου, ενώ ταυτόχρονα το δεύτερο κομμάτι είναι εκείνο το οποίο φιλτράρει τις περιττές, από τις αναγκαίες και είναι το λογιστικό. Τέλος, όλο αυτό το αλληλεπιδρόμενο συνονθύλευμα σαν εξισσοροπιστής χρησιμοποιεί το θυμοειδές αυτό το οποίο ουσιαστικά είναι εκ φύσεως το κομμάτι το οποίο βοηθά στην ισομέρεια των άλλον δύο .
Στην κατά Πλάτωνα πολιτεία η κεντρική ιδέα είναι η έννοια της δικαιοσύνης στις ‘’πόλεις’’ αλλά με την ευρύτερη έννοια της ιδανικής πόλης για την ανθρώπινη κοινωνία.
Έτσι αναπτύσσονται όλα τα θέματα, τα οποία ουσιαστικά διαπλάθουν έναν σωστό άνθρωπο, ο οποίος γίνεται αγωγός της ιδανικότητας της κοινωνίας.
Η παιδεία , η εκπαίδευση , τα κοινωνικά στρώματα και όσα απορρέουν από αυτά , οι επιθυμίες κ,α. Όμως πάνω από όλα είναι ,το Αγαθό, το οποίο είναι η προσωποποίηση της Γνώσης διότι μόνο με βάση την γνώση παράγονται ιδέες άρα πολιτεύματα και όλα τα συνεπακόλουθα …Τα πολιτεύματα, ουσιαστικά σκιαγραφούν τους ίδιους τους ανθρώπους οι οποίοι τα απαρτίζουν, σε ότι αφορά την παιδεία, την γνώση, την ψυχική ανάταση, ή όχι που έχουν.
Κατά την Αριστοτέλειο θεωρία ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος θα πρέπει να αποφεύγει τις ακραίες επιλογές .Η θεωρία του έχει ως θεμέλιο την ευδαιμονία του ανθρώπου και λόγω του ότι θεωρείται το ύψιστο αγαθό για τον άνθρωπο και κατ επέκταση για την κοινωνία που υπάρχει γύρω του, η συμπεριφορά μας θα πρέπει να ρυθμίζεται αναλόγως. Ως εκ τούτου η μεσότητα ή αλλιώς η μέση οδός ,στην συμπεριφορά του ανθρώπου, πάντα είχε το καλύτερο αποτέλεσμα, από ότι τα άκρα .Αυτό όμως στις περιπτώσεις που οι άνθρωποι καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα στο ναι ή στο όχι δεν μπορεί να σταθεί και άρα κρίνεται γι αυτές και μόνο τις περιπτώσεις ως άτοπη.
Κατά τον Αριστοτέλη, το καλύτερο δε πολίτευμα είναι η μοναρχία αρκεί ο μονάρχης να είναι κάποιος με εξαιρετική προσωπικότητα .Εάν υπάρχει έλλειψη τέτοιου μονάρχη το επόμενο πολίτευμα είναι η αριστοκρατία και το τρίτο η πολιτεία . Ένα πολίτευμα στο οποίο επικρατεί η μεσότητα και στο οποίο κυβερνούν οι πολίτες μέσης κοινωνικοοικονομικής θέσης, άνθρωποι που εύκολα μπορούν να λειτουργήσουν με γνώμονα και μόνο την λογική
Ο Αριστοτέλης θεωρεί πολιτεία, πολίτευμα, αυτό που εμείς σήμερα θεωρούμε συνταγματική δημοκρατία
Με κριτήριο το βαθµό απόκλισης από την ορθή δημοκρατία ο Αριστοτέλης διακρίνει σε πέντε τα είδη της δημοκρατίας :
η δημοκρατία µε κριτήριο την ελευθερία και την ισότητα των πολιτών,
η δημοκρατία µε κριτήριο την περιουσία,
η δημοκρατία στην οποία υπέρτατη αρχή είναι ο νόµος
και οι πολίτες καταλαμβάνουν τα διάφορα αξιώµατα αν δεν έχουν κάποιο νοµικό
πρόβληµα ,
η δημοκρατία στην οποία υπέρτατη αρχή είναι ο νόµος και οι πολίτες
αναλαμβάνουν τα διάφορα αξιώµατα µε κριτήριο την ιδιότητα του πολίτη και η
δημοκρατία µε υπέρτατη αρχή το λαό κι όχι τους νόμους µε αποτέλεσµα ο λαός να
παρασύρεται από τους δημαγωγούς. (http://www.geopolitics.gr/PDF/Aristoteles.pdf)
Θα μπορούσαμε ώρες ατέλειωτες να συζητάμε για τις θεωρίες του Αριστοτέλη , Σωκράτη, Πλάτωνα και τις εφαρμογές τους και όχι απλά άκρη δεν θα βγάζαμε, αλλά σίγουρα δεν θα καταλήγαμε και πουθενά, μιας και σαν λαός δεν έχουμε την νοοτροπία του συγκερασμού αλλά της απολυτότητας.
Θα αναρωτηθεί κάποιος, και τι σχέση έχει ο τίτλος με την αρχή των κειμένων ….Δυστυχώς έχει και μάλιστα πολύ …Διότι αν μπορούσαμε να το δούμε απλοϊκά, και να το εξηγήσουμε ξεκινώντας απο τους ίδιους μας τους εαυτούς , συνεχίζοντας στον κάθε ένα πολίτη που δεν έχει τις γνώσεις , το χρόνο, ή και το υπόβαθρό να καταλάβει το βάθος και το εύρος αυτών των φιλοσοφιών, αυτές οι θεωρίες είναι που θα είχαν θέση στην Ελλάδα να εφαρμοστούν μιας και είμαστε ή καλύτερα ήμασταν η κοιτίδα της γνώσης και τελικά καταλήξαμε στην ισοπέδωση και την αναξιοπρέπειά της .
Το διαδίκτυο μέχρι πρότινος ήταν μια τρόπων τινά ελεύθερη διακίνηση ιδεών, γνώσεων, απόψεων, που όμως σκιαγραφούσε την κοινωνία . Την όποια κοινωνία πληροφοριών και όχι μόνο. Λόγω της δυνατότητας που μας παρείχε, σε ελάχιστο χρόνο μπορούσαμε να δούμε τάσεις, νοοτροπίες, απόψεις, και πολλά άλλο ετέρων κρατών , φυλών , κάστες, αλλά και ταυτόχρονα να αποκτήσουμε γνώσεις σε πληθώρα θεμάτων και με πλήθος επιλογών απο τις πιο συγκαταβατικές έως τις πιο ακραίες .
Μια τεράστια πλατεία γνώσεων με μεμονωμένες αλλά όμως αλληλένδετες καφετέριες, που σου έδιναν την επιλογή να μπεις να δοκιμάσεις, να κρίνεις, να ελέγξεις, να γνωρίσεις κάθε λογής ανθρώπους και με την ελευθερία του πνεύματος και με βάση την λογική, το θυμικό, να επιλέξεις πια ή ποιες είναι εκείνες οι καφετέριες που μπορούν να σου δώσουν αυτά που ζητάς ή να συμπληρώσουν αυτά που γνωρίζεις ή να σου δώσουν αυτό που ψάχνεις….
Πάντα όμως ενέχεται ο κίνδυνος του ανθρώπου που χρησιμοποιώντας τις γνώσεις, επιβάλει εντέχνως το κακό ως καλό, το ανήθικο ως ηθικό, και το αγαθό ως αυτοσκοπό, με βάση και μόνο το προσωπικό θέλω και όχι το συνολικό.
Ξαφνικά το διαδίκτυο έγινε φόβητρο για την μεταδώσει των ιών που λέγονται ελευθερία βούλησης , άποψης , ελευθερία φωνής , κριτικής κρίσης . Οι μόνες κρίσεις που επιτρεπόταν να έχει ο όχλος , γιατί έτσι μας αντιμετωπίζουν , ήταν κρίσεις οικονομικές , συνειδήσεως στο βαθμό που μας επέτρεπαν να έχουμε .
Έτσι ήρθε το ACTA κανείς δεν ασχολήθηκε, άλλωστε πως θα μπορούσε το δόγμα του σοκ δεν το επιτρέπει ,δεν σου αφήνει περιθώρια, ξαφνικά χάνεις τα πάντα χάνεις το οξυγόνο σου, τι σε νοιάζει αν έχεις και μπορείς να μιλήσεις σε μια παλιό οθόνη όταν δεν έχεις να φας να ντυθείς. Τι σε νοιάζει τι γίνεται δίπλα σου εντάξει ποιος είναι αυτός ο ACTA κανείς δεν ασχολήθηκε ενδελεχώς , και όταν ασχοληθεί θα είναι πλέον αργά .Δεδομένου δε του γεγονότος ότι πίσω από κάθε οθόνη και από κάθε πληκτρολόγιο κρύβεται ένας άνθρωπος από μόνο του γίνεται ατομική βόμβα, ο συνδυασμός πολλών ιδεών, πόσο μάλλον δε όταν είναι εκ του πονηρού και ανώνυμα για τους απλούς πολίτες.
Έτσι το διαδίκτυο έπρεπε να περιοριστεί , να γκετοποιηθεί , να χρησιμοποιηθεί ως μέσον χειραγώγησης του πλήθους σε συνδυασμό πάντα με την φυσική χειραγώγηση ώστε οι πολλές καφετέριες στην πλατεία να έχουν ένα αφεντικό ουσιαστικά.
Ένα αφεντικό το οποίο θα μπορεί να δημαγωγεί και να επιβάλλει την άποψη του δίνοντας την ψευδαίσθηση της ελεύθερης βούλησης……
Μιλάς και ότι λες καταγράφεται και χρησιμοποιείται πολλές φορές ως όπλο εναντίων σου. ..Έτσι λοιπόν και στην πατρίδα μας εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, το διαδίκτυο χρησιμοποιήθηκε και ακόμα για να μπορέσει να εκφράσει ότι ο καθένας μας δεν μπορεί στην πραγματική του ζωή. Διότι όλο αυτό που ζούμε είναι πραγματικό όσο υπάρχει ρεύμα , οθόνη υπολογιστής. Αν κάτι από αυτό κοπεί τελείωσαν όλα όμως η ζωή είναι εκεί έξω.
Εκεί στις πλατείες , στου δρόμους εκεί είναι ο παλμός .Ένας παλμός που ακόμα και σήμερα δίνεται με λάθος νόημα παρορμητικά ίσως ακόμα και έμμεσα.
Ο κόσμος προσέρχεται στις πλατείες για να αντιδράσει , να φωνάξει όμως η φωνή που κάποτε ήταν η δύναμη του έχει χαθεί υπό το βάρος της στρογγυλεμένης συνείδησης ..Είναι οι πολλές πλατείες που μας χώρισαν , είναι οι πολλές ιδέες πους μας έσπασαν είναι οι πολλές εστίες που διέβρωσαν τις μηχανές αντίδρασής μας .
Χάσαμε την προσωπική επαφή με τα όλα. Όλα γίνονται μέσω κάποιου άλλου , αυτό δημιουργεί ελεγχόμενα από τρίτους στεγανά. Πάψαμε να ακούμε με τα αυτιά του μυαλού, αλλά το αναγάγαμε σε οπτική επαφή μέσω της οποία εντέχνως τα όποια κεκαλυμμένα μηνύματα περνάνε.
Τώρα πια ο κόσμος προσπαθεί να μάθει από την αρχή να περπατάει. Το απλό που κάποτε ήταν κατεβαίνω στην πορεία για να αντιδράσω, για το ένα το βασικό την επιβίωση μου, έχει γίνει τόσο πολύ διασπασμένο που στην πορεία της ανηφόρας για το Σύνταγμα χάνεται.
Ξεχάσαμε να επικοινωνούμε σαν σύνολο και διασπαστήκαμε στις μικρές πλατείες τις Ελλάδος .Το απλό έγινε δύσκολο πολυδαίδαλο και πολύπλοκο. Το χαμόγελο έγινε αιτία αναζήτησης του λόγου ύπαρξης στα χείλια και η προσωπική επιβεβαίωση έγινε ο νεκροθάφτης της κοινωνίας μας .
Όλα είναι τόσο απλά και εύκολα και γίνονται τόσο δύσκολα και πολύπλοκα. Ζούμε το δράμα μας ως κοινωνία γιατί το αγαθό κατά Αριστοτέλη της
‘’Γνώσης'' διότι μόνο με βάση την γνώση παράγονται ιδέες άρα πολιτεύματα και όλα τα συνεπακόλουθα …Τα πολιτεύματα ουσιαστικά σκιαγραφούν τους ίδιους τους ανθρώπους οι οποίοι τα απαρτίζουν σε ότι αφορά την παιδεία, την γνώση, την ψυχική ανάταση ή όχι που έχουν. ‘’….. Το απολέσαμε στην ύλη.
Και τώρα σαν το αγρίμι χτυπάμε τα κάγκελα με μανία, αντί να σχεδιάσουμε χρησιμοποιώντας την Μαιευτική μέθοδο του Σωκράτη σαν μέσο για να βρούμε την λύση αφού επιλέξουμε ποιο από τα 5 είδη της δημοκρατίας μας αρμόζει επι του παρόντος ..
Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος, μπορεί απλά να ζω σε μια άλλη εποχή σε κάποια άλλη διάσταση, μπορεί να τα έχω καταλάβει όλα λάθος και όλοι οι άλλοι να έχουν δίκιο.Ο καλύτερος κριτής είναι ο χρόνος και η σιωπή, για την οποία κανείς δεν μετάνιωσε όταν την κράτησε , σε όσα θέματα έκρινε, και για όσο χρόνο θεώρησε...ίσως όχι ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου